ευρωζώνης φοβάμαι ότι μετά από σύντομο χρονικό διάστημα θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα ίδια προβλήματα. Η εξήγηση είναι πολύ απλή οι χώρες της ΟΝΕ συνεχίζουν με επιταχυνόμενους ρυθμούς να αποκλίνουν αντί να συγκλίνουν. Αν λάβει κανείς υπόψη του τις οικονομικές επιδόσεις τότε θα διαπιστώσει ότι τα τελευταία χρόνια το βασικό πρόβλημα της ΟΝΕ είναι οι διαρκώς αυξανόμενες αποκλίσεις.
Επομένως η ενιαία οικονομική και νομισματική πολιτική προσπαθεί να επιβάλει ενιαίες πολιτικές σε διαφορετικές οικονομίες. Δεν ξέρω για ποιο λόγο η διαπίστωση αυτή έχει αποτελέσει ένα μεγάλο ταμπού για την ευρωζώνη και δεν θίγεται ούτε συζητείται. Ετσι ενώ θα έπρεπε να αποτελεί κεντρικό θέμα των εκτάκτων και μη Συνόδων σε όλες τι περιπτώσεις απλά παραλείπεται.
Φαίνεται ότι η υποτιθέμενη λύτρωση της ευρωζώνης περνάει μέσα από μια τιμωριακή διαδικασία για τους απείθαρχους. Η δημοσιονομική και η νομισματική πειθαρχία αποτελούν το κεντρικό θεσμικό πλαίσιο της οικονομικής ολοκλήρωσης. Το αν μπορεί να επιτευχθεί αλλά και να διατηρηθεί αυτή η ισορροπία είναι ζήτημα που θεωρείται αυτονόητο.
Εμείς παραμένουμε θεατές. Θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό; Σίγουρα όχι. Δεν μπορούμε και να απαιτούμε και επαιτούμε ταυτόχρονα. Πολύ περισσότερο να συνδιαμορφώνουμε το μέλλον της ΟΝΕ όταν έχουμε εγκλωβιστεί στην εφαρμογή του PSI+.
Εχω την εντύπωση ότι απλά περιμένουμε το μοιραίο. Δεδομένου ότι μια οικονομία με 20% ανεργία και ύφεση για πέμπτη συνεχιζόμενη χρονιά ούτε δημοσιονομική ούτε νομισματική ισορροπία μπορεί να έχει και είναι πολύ πιθανό να αδυνατεί να εξασφαλίσει την θέση της στο νέο σχήμα.
* Ο Διονύσης Χιόνης είναι Καθηγητής Οικονομικών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
