Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Η χώρα υφίσταται απίστευες πιέσεις απο την ηγεμονεύουσα την Ευρωπαϊκή Ένωση Γερμανία, στο όνομα του γερμανού υπουργού οικονομικών κ-ου Βόλφανγκ Σόϊμπλε, για να πάρει εξοντωτικά μέτρα λιτότητας, πουν θα οδηγήσουν με βεβαιότητα στην οριστική θραύση της κοινωνικής μας συνοχής. Τα ζητούμενα μέτρα είναι ανακόλουθα με τις δυνατότητες της κοινωνίας που έχει κυριολεκτικά εξαντληθεί και πάντως πέρα απο την λογική της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Είναι εμφανές ότι ο γερμανός υπουργός οικονομικών, «εκδικεί-ται» την Ελλάδα, θέλοντας να στείλει σκληρά μηνύματα λιτότητας σε όλη την Ένωση, ενώ παράλληλα αναφαίνεται, ότι η Ελλάδα παύει πλέον να αποτελεί την κεντρική προτεραιότητα των Γερμανών, που κινούνται στην επικίνδυνη λογική, «ότι ήθελε προκύψει» !!!
Ο σύνολος πολιτικός μας κόσμος, δεν ανέμενε μια τόσο σκληρή στάση της Γερμανίας απέναντί μας, αν και οι τροϊκανοί είχαν προειδοποιήσει, ότι ο τελευταίος γύρος για να κλείσουν οι εκκρεμότητες στην συμφωνία της δημοσιονομικής μας προσαρμογής, θα ήταν πολύ σκληρός. Πολλώ μάλλον που η καλή σχέση Ανώνη Σαμαρά και Άνγκελας Μέρκελ, έρχονταν μέχρι σήμερα αργωγός στις όποιες εμπλοκές παρουσιάζονταν και έδινε στο τέλος λύση. Είναι εμφανές ότι κάτι πλέον έχει δραματικά αλλάξει, στα υφιστάμενα δεδομένα της σχέσης των δυο χωρών.
Πολλοί έγκυροι αναλυτές και οικονομολόγοι, που έχουν την ευκαιρία να μιλούν συχνά στο Βερολίνο για το ελληνικό πρόβλημα και να βολιδοσκοπούν τις τροπές της γερμανικής πολιτικής, εκτιμούν ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί πιά το κεντρικό μέλημα της Γερμανίας, αλλά η Γαλλία και η Ιταλία, που αν καταρρεύσουν οικονομικά, θα διαλύσουν το ευρωπαϊκό εποικοδόμημα. Σ΄αυτή την κατεύθυνση ο γάλλος πρόεδρος Ολάντ για να ελαφρύνει το επώδυνο κοινωνικά δημοσιονομικό του σύμφωνο, επισείει τον κίνδυνο να ανέλθει στην εξουσία η ακροδεξιά Μαρίν Λε Πέν, που θα αλλάξει δραματικά τον πολιτικό ρού της Ευρώπης. Κατά αντιστοιχία ο ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι, κραδαίνει τον κίνδυνο να ανέλθει στην εξουσία ο κωμικός Μπέπε Γκρίλο και ο ισπανός Μαριάνο Ραχόϊ, προειδοποιεί για τον κίνδυνο των Podemos. Επιχειρήματα που φαίνεται πως αναχαιτούν την σκληρή γραμμή της Γερμανίας, για απερίσταλτη λιτότητα στις χώρες τους. Αυτή την γραμμή αμύνης εσχάτως υιοθετεί και ο Αντώνης Σαμαράς, που υπομνίζει στην γερμανική ηγεσία «αν με πιέσετε πολύ για μέτρα που δεν μπορώ να περάσω από τη Βουλή και την κοινωνία, θα πέσω και θα έλθει ο ΣΥΡΙΖΑ». Αλλά μάλλον δεν βρίσκει ευήκοα ώτα στους Γερμανούς.
Οι αναλυτές λοιπόν που συνομιλούν με την ηγέτιδα τάξη της Γερμανίας, διαβλέπουν ότι ενώ ο κ-ος Σόϊμπλε είναι διατεθειμένος να βάλει νερό στο κρασί του και να βοηθήσει τους κ-ους Ολάντ και Ρέντσι, στην αποτροπή της πολιτικής τους αποδόμησης, εν τούτοις για την Ελλάδα θεωρεί, ότι προσφέρεται για ισχυρό παραδειγματισμό στην Ένωση, στέλνοντας το ηχηρό μήνυμα πρός όλες τις δημοσιονομικά απείθαρχες χώρες, ότι «δεν είμαστε διατεθειμέ-νοι να καθιστούμε τα δικά σας προβλήματα, προβλήματα του ευρωπαϊκού συνασπισμού». Την ίδια ώρα ο κ-ος Σόϊμπλε προειδοποιεί αλαζονικά, πως μια ενδεχόμενη ανάρρηση στην εξουσία της αριστεράς στην Ελλάδα, δεν συνιστά «πιλότο» και για άλλες χώρες που φλερτάρουν με την χρεοκοπία, για να υπαναχωρήσει η Γερμανία στην εφαρμογή της σκληρής λιτότητας. Το μήνυμα δηλαδή που τεχνηέντως αποστέλλεται και πρός τον ΣΥΡΙΖΑ, με τους ενδιάμεσους συνομιλητές του γερμανού υπουργού οικονομικών, είναι ότι «ή προσαρμόζεστε στα κελεύσματα της υποδεικνυόμενης γερμανικής δημοσιονομικής πολιτι-κής, ή καταρρέεται και μοιραία αποχωρείται απο την Ευρωζώνη». Μιλούμε δηλαδή για έναν ωμό πολιτικό εκβιασμό, που θα οδηγήσει την κοινωνία στα απώτατα όρια της εξαθλίωσης.
Οι εκτιμήσεις αυτές κατατείνουν, στο ότι οδηγούμαστε σε θερμές εξελίξεις τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στις οποίες θα αναπτυχθούν ακραία και διαλυτικά πολιτικά φαινόμενα. Και αν ακόμα ένας δύσπιστος συνομιλητής, την ώρα που ελήφθησαν τόσο σκληρά και ανάλγητα οικονομικά μέτρα στην Ελλάδα, ισχυριστεί ότι δεν τηρήθησαν όλα τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές και πάλι δεν δικαιολογείται η τόσο ακραία αντιμετώπιση έναντι της χώρας μας. Είναι απο την άλλη γνωστό στην εκπόρευση του ιστορικού ρού, ότι ουδέποτε η Γερμανία, διακρίθηκε για την συνετή και σώφρονα διαχείριση της αυτοκρατορικής της ισχύος. Ηγεμονικά σύνδρομα και αυτοκρατορική αλαζονεία, ήταν πάντα η σφραγίδα των πολιτικών της μεθοδεύσεων. Επομένως αναζητάται η κρίσιμη παράμετρος, που θα μπορούσε να αλλάξει τα δυσμενή δεδομένα σήμερα της Ελλάδος, έναντι της Γερμανίας. Και στις προγενέστερες αντίστοιχες κρίσεις που είχαν εκσπάσει, η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, άλλαξε την τελευταία στιγμή τον δραματικό χαρακτήρα των πραγμάτων. Ιδίως όταν διεφάνη, ότι οι κερδοσκόποι περίμεναν στην γωνία τη χώρα μας για το επόμενο θανατηφόρο χτύπημα, που όμως θα είχε επώδυνες συνέπειες τόσο στην παγκόσμια οικονομία, όσο και στην Κίνα, η οποία διαπλέκονταν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, με τον δανεισμό της Ελλάδος. Αυτό συνέβη και το 2012, όταν η κ-α Μέρκελ πήρε την μεγάλη απόφαση, να μην ταυτιστεί με όσους είχαν προδιαγράψει την έξοδο της Ελλάδος απο την Ευρωζώνη, δεχόμενη ακόμα και τις ισχυρές πιέσεις του αμερικανού προέδρου Μπάρακ Ομπάμα. Προσδοκούμε έτσι, ότι και σήμερα που έχει εγκύψει μεγάλη κρίση για το πρόβλημα της Ελλάδας, η κ-α Μέρκελ εκδηλώνοντας τα πολιτικά ανακλαστικά που αρμόζουν στο ύψος των περιστάσεων, θα υπερκεράσει την πλεγματικές και πολιτικά ολέθριες μεθοδεύσεις του ισχυρού υπουργού της κ-ου Σόϊμπλε και θα συνδράμει πολιτικά την εκτόνωση της κρίσης. Δίνοντας την ευκαιρία στην Ελλάδα με κοινωνικώς ανεκτά μέτρα, να ολοκληρώσει την δημοσιονομική της εξυγίανση και να οδηγηθεί στην ανάπτυξη. Γιατί με πολιτικούς εκβιασμούς, ποτέ δεν εδόθη λύση σε τίποτα ....
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
