Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Έχουν εξαντηληθεί οι αντοχές του δύσμοιρου ελληνικού λαού, που καλείται εδώ και τέσσερα πλεόν χρόνια, να πληρώνει την μικρονοϊκότητα, την ασυνεννοησία και τα πλέγματα ηθικής και πολιτικής κατωτερότητας, όσων του επικαθορίζουν την μοίρα στο εσωτερικό της χώρας και το εξωτερικό. Αν δεν άλλάξουν άρδην νοοτροπία και πολιτική συμπεριφορά όσοι οδηγούν τον ελληνικό λαό στην απόγνωση, θα βρεθούν άμεσα πρό δυσαρέστων και οδυνηρών εκπλήξεων. Αλλάς ας δούμε τα τελευταία γεγονότα, που στριμώχνουν και πάλι τη χώρα, στην μέγγενη της μικρόνοιας. Ο συμπλεγματικός γερμανός υπουργός οικονομικών Σόϊμπλε, εκδηλώνει μια άνευ προηγούμένου δυσπιστία και ανεξήγητη κακότητα εναντίον της Ελλάδος. Καίτοι η Ελλάδα έκανε τις περισσότερες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, και πέτυχε μεγαλύτερη δημοσιονομική πρόοδο, απο άλλα αντίστοιχα κράτη που επειχειρούν δημοσιονομική εξυγίανση - στην υφιστάμενη οικονομική τους κρίση - εν τούτοις επιμένει να θέλει να αντιμετωπιστεί η Ελλάδα ως «ειδική περίπτωση», αξιώνοντας νεα έξοντωτικά, εισπρακτικά μέτρα, που θα οδηγήσουν στην ευθανασία του ελληνικού λαού. Η Ποτρτογαλία για παράδειγμα, δεν έχει λάβει ούτε τα μισά απο τα σκληρά και επαχθή μέτρα δημοσιονομικής εξυγίνασης της Ελλάδας, ωστόσο αντιμετωπίζεται απο τους δανειστές και εταίρους μας λογικά, ενω εμείς «εκδικητικά», με το επιχείρημα της διαφοράς των spreads για τις δυο χώρες. Spreads που συναρτώνται ωστόσο με άλλα δόλια και αδιόρατα κερδοσκοπικά παιχνίδια, για να οδηγήσουν τη χώρα στο ξεπούλημά της.
Αλλά και αυτός ο ισχυρός- στη συγκυρία- κηδεμόνας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η κραταιά Γερμανία, όπως τεκμηριώνει ο διεθνούς κύρους γερμανός οικονομολόγος Πίτερ Μπόνφιγκερ, υπολείπεται κατά πολύ της Ελλάδος, σε μεταρυθμίσεις στο φάσμα των κλειστών επαγγελμάτων, στις εγασιακές σχέσεις και σε άλλα πεδία που δέιχνουν στίγμα μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων. Πάραυτα ο κ-ος Σόϊμπλε εκδηλώνει ένα ασσύγνωστο και αδικαιολόγητο εν πολλοίς πείσμα εναντίον της Ελλάδος, που δεν μπορεί να υπερκεράσει ούτε η προϊσταμένη του κ-α Μέρκελ, αξιώνοντας εν τέλει την εξόντωση της χώρας. Και είναι εμφανής εδώ η ανεπάρκεια της κυβερνώσας πολιτικής μας τάξης, που έσπευσε την άνοιξη περίπου να παραβλέψει τους κινδύνους των αγορών, να «παγώσει» το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων στην λογική του πολιτικού κόστους και να διαρρήξει έτσι τα βήματα εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας της χώρας, που είχαν επιτευχθεί στο εξωτερικό. Σήμερα έρχεται η «τμωρία» των αγορών...
Όμως πελώριες είναι οι ευθύνες για την οδυνηρή σημερινή μας θέση και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που διακατεχόμενη απο το άσθμα της επίλευσης στην εξουσία, δημιούργησε κλίμα πολιτικής αστάθειας, που τελικά εγκλώβισε την χώρα σε ότι αφορά την αντιμετώπισή της απο τους δανειστές, τους εταίρους και τις αγορές. Η αντιπολίτευση εκτιμά αβασάνιστα ότι η διαπραγμάτευση σε ότι αφορά την απομείωση του χρέους και την χρηματοδότηση της χώρας, θα είναι ένα εύκολο παιχνίδι στην λογική των μονομερών αποφάσεων και συμπεριφορών. Είναι οικτρά γελασμένη όμως στην στην μεγάλη της αυτή εθνική στόχευση, αφού η παραδεδεγμένη πρακτική εμπειρία της Κύπρου, μας διδάσκει με πόνο άλλα... Όλοι οι κομματικοί συντελεστές του πολιτικού μας συστήματος, οφείλουν να γνωρίζουν σήμερα, που πρακτικά έχουμε αντιμετωπίσει όλη την αγριότητα των αγορών και του διθενούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, ότι άγνοια και αφελείς συμπεριφορές στη βάση ουτοπικών προσδοκιών, δεν συγχωρούνται. Και πολύ περισσότερο πως ο τελικός αποδέκτης, ανάλογων βεβιασμέων και επιπόλαιων εκτιμήσεων για το οικονομικό μέλλον και την δημοσιονομική πορεία της χώρας, είναι ο λαός !!! Ενώ αναδεικνύεται για μια άλλη φορά, πόσο διαφορετικοί είναι οι όροι του πολιτικού παιχνιδιού μεταξύ της Ελλάδας, όπου τα κόμματα ανταγωνίζονται στην πολιτική επικοινωνία και την επιβολή των προγραμμάτων τους, εντός μιας «μικρής» πολιτικής οντότητας και οι όροι του διενθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και των αγορών, όπου αντιπαλεύουν με τα θηρία. Ας καταστούν επιτέλους κατανοητές αυτές οι διαφορές...
Αλλά για τα λάθη του εγχώριου πολιτικού μας συστήματος – που βλέπει μέχρι την προσεχή εκλογική αναμέτρηση και τα ταπεινά κομματικά του οφέλη – και τα πλέγματα πολιτικής και ηθικής καχεξίας του διευθυντηρίου σήμερα της Ευρωπαϊκής οικογένειας, δεν αξίζει σε μια ιστορική χώρα σαν την Ελλάδα, που διαμόρφωσε στην μακραίωνη ιστορική της πορεία τον παγκόσμιο πολιτισμό, να καταστεί ένα αποτυχημένο κράτος, με πλούσιο ήλιο, όμορφες παραλίες, μουσακά και τζατζίκι, στο οποίο θα έρχονται οι προοδευμένοι ξένοι, για να εξηπηρετούνται στςις διακοπές τους. Άλλος είναι ο ιστορικός ρόλος και η συμβολή της Ελλάδος, στο παγκόσμιο γεωστρατηγικό σύστημα. Και αυτό θα πρέπει να το σεβαστούν όλοι, εντός και εκτός της χώρας. Μήτε ακόμα να καταστούμε Ουκρανία, όπου θα διοικούν διάφορες ομάδες οικονομικής ισχύος, οι οποίες θα επιλύουν τις διαφορές τους, με τις μεθόδους της μαφίας. Είναι καιρός να αρθούν όλοι, ιδίως η επιχώρια πολιτική μας τάξη, έναντι των ιστορικών τους ευθυνών.
Η Γερμανία στην μέχρι σήμερα πολιτική της πορεία – με τους δυο παγκόσμιους πολέμους να το αποδεικνύουν περίτρανα – ποτέ δεν πορεύτηκε με σύνεση και πολιτική σοφία στα διεθνοπολιτικά της βήματα. Τουναντίον αλαζονεία, αυτοκρατορικά σύνδρομα και ηγεμονικές τάσεις, ήταν ο πολιτικός οδικός της χάρτης. Η δε κυβερνώσα πολιτική μας τάξη προέταξε ισχυρές αντιστάσεις στο να κρατήσει τη χώρα όρθια και να αποφύγει την πλήρη κατάρρευση. Δεν μπόρεσε ποτέ όμως να απομονώσει τις πολλές αντιμεταρρυμιστικές φωνές μέσα στους κόλπους της, που με οδηγό την ιδιοτέλεια και τα συντεχνιακά προνόμια, επιμένει στο ωφέλιμο και δοκιμασμένο ΧΘΕΣ !!! Ενώ η αντιπολίτευση ζαλισμένη απο τους προβολείς ως καλπάζον άτι στην εξουσία, αδυνατεί να δεί πια είναι τα οδυνηρά προβλήματα της χώρας, που θα αντιμετωπίσει την επαύριο του εκλογικού της θριάμβου. Όλοιν αυτοί μαζί λοιπόν ντόπιοι και ξένοι συντελεστές διακυβέρνησης της χώρας, συνιστούν ένα επικίνδυνα θανατηφόρο μίγμα για αυτήν. Οσο για τον δύσμοιρο ελληνικό λαό, ηθικά και πολιτικά τρομοκρατημένος, δεν εμπιστεύεται κανέναν. Και το οδυνηρότερο όλων είναι, ότι αυτός θα είναι ο τραγικός αποδέκτης του παραπάνω θανατηφόρου συστήματος διακυβέρνησής του.
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
