Του Λάζαρου Ασμή
Οι εκλογές έφτασαν και όλοι υπόσχονται μια « καλύτερη επόμενη μέρα». Πώς όμως θα γίνει καλύτερη η επόμενη μέρα για την εκπαίδευση; Τι θα πρέπει να αναμένει ο εκπαιδευτικός για να βελτιωθεί η καθημερινότητα στα σχολεία;
Θα πρέπει αρχικά να βελτιωθούν οι παιδαγωγικές συνθήκες διδασκαλίας.
• Να μπορούν οι εκπαιδευτικοί να μεταδίδουν πραγματικές γνώσεις και όχι να πιέζονται να «προπονούν» τους μαθητές για τις εξετάσεις. Πρέπει, με απλά λόγια, να καταργηθεί το Νέο Λύκειο που περιστρέφεται γύρω από την Τράπεζα Θεμάτων.
• Να υπάρξει απαλλαγή από ένα μεγάλο μέρος των εξωδιδακτικών εργασιών, που έχουν φορτωθεί οι εκπαιδευτικοί εξαιτίας της έλλειψης υποστηρικτικού προσωπικού στα σχολεία. Θα πρέπει άμεσα να επιστρέψουν οι σχολικοί φύλακες.
• Να πάψουν να στοιβάζονται τα παιδιά σε 27άρια τμήματα, για να χρειαζόμαστε λιγότερους εκπαιδευτικούς.
• Να σταματήσουν επίσης οι συγχωνεύσεις σχολείων που γίνονται με λογιστικά κριτήρια προς αυτό το σκοπό.
• Να διδάσκονται τα μαθήματα χωρίς περικοπές ωρών, λόγω έλλειψης καθηγητών.
Χρειαζόμαστε δηλαδή μαζικούς διορισμούς για να καλυφτούν τα κενά που δημιουργήθηκαν από το 2009, από τότε δηλαδή που έπαψαν να αναπληρώνονται τα κενά που δημιούργησε η φυγή πολλών συναδέλφων στη σύνταξη. Απαιτείται άμεση κάλυψη των κενών και έπειτα διορισμούς σε αντιστοιχία 1/1. Τι πιο λογικό;
Θα πρέπει να υπάρχει μια πολική παιδείας που σέβεται τους μαθητές μας.
Να εξασφαλιστεί η δημόσια δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά και να μην ωθούνται πολλά από αυτά σε σχολές απλής κατάρτισης, οι οποίες έχουν ως γνώμονα λειτουργίας τους τις ανάγκες τις Αγοράς και όχι την πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών. Να μη μαθαίνουν απλά μόνο ότι είναι αναγκαίο για τις επιχειρήσεις. Σε καμία περίπτωση βέβαια να μην ανεχτούμε να γίνουν θύματα απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας στο όνομα της μαθητείας, όπως προβλέπει ο νόμος για το τεχνολογικό λύκειο. Θα πρέπει να καταργηθεί λοιπόν άμεσα αυτός ο νόμος και να επαναλειτουργήσουν οι ειδικότητες που καταργήθηκαν από τα ΕΠΑΛ, οι οποίες ήταν και περιζήτητες από τους ίδιους τους μαθητές. Και φυσικά να επιστρέψουν, αύριο κιόλας, οι συνάδελφοι που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.
Θα πρέπει να αποκατασταθούν οι δημοκρατικές συνθήκες λειτουργίας του σχολείου.
• Οι σύλλογοι των διδασκόντων να είναι αυτοί που θα καθορίζουν την λειτουργία του σχολείου μέσα από συλλογικές αποφάσεις και να μην μετατραπούν σε μια απλή συνάθροιση εντολοδόχων.
• Οι διευθυντές και γενικότερα τα διοικητικά στελέχη θα πρέπει να είναι οι δημιουργικοί καθοδηγητές στην οργάνωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και όχι οι αυστηροί επιστάτες της εφαρμογής μιας βάρβαρης κρατικής πολιτικής.
• Να σταματήσει η διαδικασία της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, η οποία έχει σχεδιαστεί με στοχευόμενες ασάφειες, ώστε να αποτελεί μόνιμη πηγή άγχους για τους εκπαιδευτικούς και έτσι να χειραγωγούνται πιο εύκολα, ενώ απ’ την άλλη να μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ώστε να επεκτείνεται το πολιτικό πελατειακό σύστημα ακόμη βαθύτερα στην εκπαίδευση.
• Να καταργηθεί η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας η οποία θέτει τους συλλόγους διδασκόντων σε λογοδοσία για όλα τα κακώς γινόμενα (ακόμη και για την έλλειψη πόρων), ενώ οδηγεί τα σχολεία σε ένα ανταγωνισμό με όρους marketing, γιατί θα πρέπει πάντα το κάθε σχολείο να «φαίνεται» περισσότερο από τα άλλα. Γιατί αυτό σημαίνει άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία με τους όρους της Αγοράς.
Θα πρέπει να αποκατασταθούν οι συνθήκες διαβίωσης και των εκπαιδευτικών. Και εδώ μιλάμε βέβαια για την αποκατάσταση των μισθών στα επίπεδα του 2009 και επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού. Είναι πάγια δικαιώματα που μας στέρησαν μετά από μια διαδικασία συκοφάντησης και υπάρχει ανάγκη άμεσης δικαίωσης. Όπως επίσης απαραίτητη είναι και η επαναλειτουργία της δημόσιας υγείας.
Βέβαια πολλοί θα αναφωνήσουν «που θα τα βρει τα λεφτά η κυβέρνηση», η οποία πρέπει να απολογείται και στα «ευρωαφεντικά» μας . Εδώ ο κλάδος, δια του 16ο Συνεδρίου της ΟΛΜΕ, έχει απαντήσει σαφέστατα: «ανατροπή του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας, των δανειακών συμβάσεων, των μνημονίων και όλου του μνημονιακού νομικού οπλοστασίου» γιατί «Δε χρωστάμε, δεν πληρώνουμε, δεν αναγνωρίζουμε το ληστρικό- τοκογλυφικό χρέος».
Είναι σαφέστατο ότι δεν μπορείς να πορευθείς αλλιώς, γιατί όταν κάποιοι σε βάζουν σε εκβιαστικούς μονόδρομους δεν έχεις παρά να κινηθείς κόντρα στο ρεύμα. Δεν χρειαζόμαστε παροχές σε δύο τρία σημεία που θα νομιμοποιήσει τα πολλαπλάσια βάρβαρα μέτρα που πάρθηκαν την περασμένη πενταετία. Δεν θα συμβιβαστούμε με κάποια ψίχουλα από το ψωμί που μας έκλεψαν για νομιμοποιήσουμε τη ληστεία.
Θα πρέπει να ξεπεράσουμε την εξοικείωση με την βαρβαρότητα που μας επέβαλαν οι πολιτικές των εθελόδουλων μνημονιακών κυβερνήσεων. Το σχολείο του σήμερα πρέπει να είναι συνδεδεμένο με την κοινωνία του αύριο προοδευτική και ανυπότακτη σε κάθε πολιτικό μεσάζοντα του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου.
Γιατί η επόμενη μέρα δεν θα είναι καλή εάν απλά είναι λιγότερο χειρότερη από πριν.
Ασμής Λάζαρος
Πρόεδρος ΕΛΜΕ ΗΛΕΙΑΣ
