Του Νίκου Μιχαλόπουλου - γεωπόνου
Είναι γνωστό ότι φέτος η Κορινθιακή σταφίδα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα απορρόφησης στη Διεθνή Αγορά. Μπορούμε δηλαδή να πούμε ότι είναι μια κακή χρονιά για την εμπορία της σταφίδας παρά την άριστη ποιότητα, είτε γιατί ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, είτε γιατί το κόστος που λόγο των δύσκολων καιρικών συνθηκών ήταν αυξημένο με αποτέλεσμα να παραμένει αδιάθετη, ενώ η τιμή είναι πολύ χαμηλή.
Δυστυχώς η Κορινθιακή σταφίδα δεν είναι απλά άλλο ένα αγροτικό προϊόν σε κρίση. Είναι το μοναδικό σχεδόν μονοπωλιακό αγροτικό προϊόν που αφέθηκε να υποστεί κρίση από έλλειψη οργανωμένης και ασυνεπούς αγροτικής πολιτικής.
Δυστυχώς με την προηγούμενη ΚΑΠ η υιοθέτηση από την πλευρά της τότε πολιτικής ηγεσίας και βέβαια με τη σύμφωνη γνώμη των εκπροσώπων των σταφιδοπαραγωγών, της πλήρους αποδέσμευσης από την παραγωγή (δηλαδή να μπορείς να παίρνεις επιδότηση και μάλιστα υψηλή χωρίς την υποχρέωση να παράγεις) είχε δυσμενείς επιπτώσεις στο προϊόν και στη καλλιέργεια.
Κατά τη γνώμη μου όπως και τότε, έτσι και τώρα, κανένας (Βορειοελλαδίτης συνήθως Υπουργός) δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το μοναδικό αυτό αγροτικό προϊόν που έχει σχεδόν απόλυτο εξαγωγικό προσανατολισμό ,απλά γιατί η σταφίδα δεν είναι ροδάκινο κλπ. Και το λέω αυτό γιατί είναι απαράδεκτο να κατατίθεται ο Εθνικός φάκελος για τη νέα ΚΑΠ τον Αύγουστο του 2014 στον οποίο προβλέπεται η διαίρεση της χώρας σε τρεις Περιφέρειες Βοσκότοποι – Αροτριαία – Δενδρώδεις και να δηλώνει δυστυχώς η τότε πολιτική ηγεσία ότι θα αναζητήσουμε τρόπους εξεύρεσης πόρων για την υποβοήθηση των προϊόντων που υφίστανται σημαντικές απώλειες (π.χ ελαιόλαδο – σταφίδα –καπνός) μέσα από ειδικά προγράμματα.
Και μόνο αυτή η σκέψη έπρεπε να βάλει σε υποψία και προβληματισμό όλους τους εμπλεκόμενους με το προϊόν φορείς αλλά και τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους, για να μην φθάσουμε σήμερα το 30% της μείωσης στα πλαίσια της σύγκλυσης σε βάθος πενταετίας όπως έλεγαν, να γίνεται από τώρα με την έναρξη της πρώτης χρονιάς της νέας προγραμματικής περιόδου 2014-2020.
Με αφορμή τη συνάντηση των εμπλεκόμενων με το προϊόν φορέων με την νέα πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης πιστεύω ότι η συζήτηση για το μέλλον της σταφίδας να μην περιοριστεί μόνο στην αύξηση της επιδότησης.
Μια σοβαρή χώρα που έχει στα χέρια της ένα τέτοιο προϊόν όπως η Κορινθιακή Σταφίδα οφείλει και θα έπρεπε να είχε βρει τρόπους στήριξης της καλλιέργειας αλλά και του προϊόντος.
- Είτε με διαρθρωτικές και άλλες παρεμβάσεις για τη μείωση του κόστους παραγωγής
- Είτε με την ουσιαστική στήριξη της ποιοτικής και βιολογικής καλλιέργειας
- Είτε με την ανάπτυξη της έρευνας (π.χ για το πολλαπλασιαστικό υλικό, διερεύνηση της διεθνούς αγοράς και της εξέλιξής της, νέα προϊόντα με βάση τη σταφίδα) και της εκπαίδευσης των σταφιδοπαραγωγών και όσων συμμετέχουν στην εμπορία του προϊόντος κλπ.
- Είτε με την προσπάθεια διαμόρφωσης ενός θεσμικού πλαισίου (ομάδες παραγωγών – διεπαγγελματική οργάνωση κλπ)
Όμως επειδή το πρόβλημα της διάθεσης είναι υπαρκτό, επιβάλλεται όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς αλλά και η Περιφέρεια να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να ενταχθεί και πάλι η σταφίδα στο πρόγραμμα της δωρεάν διανομής φρούτων στα σχολεία, δεδομένου ότι διατίθεται από την Ε.Ε κονδύλι ύψους 3,14 εκ. ευρώ στην Ελλάδα για αυτό το πρόγραμμα.
Επίσης και το υπουργείο Εξωτερικών πρέπει να καταβάλει κάθε προσπάθεια να εντάξει την Κορινθιακή Σταφίδα στη λίστα των προϊόντων που προορίζονται για ανθρωπιστική βοήθεια σε όλο το κόσμο.
Η διάθεση όμως στα σχολεία απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή κυρίως από την πολιτική ηγεσία για να μην έχουμε τα «παρατράγουδα» που έγιναν κυρίως ως προς την ποιότητα στο προηγούμενο πρόγραμμα 2009-2011.
