Κι αυτό που θα ' ρθεί /Δεν μοιάζει ούτε δείχνει
Αχνά αφήνει ίχνη / Σε άμμο καυτή.
(στίχοι του Γιώργου Ανδρέου και του Παρασκευά Καρασούλου)
Θα θελα σήμερα αντί για την πρώτη δημοσίευση αυτού του νέου χρόνου αυτή η σελίδα να έμενε ΛΕΥΚΗ…
Μια λευκή σελίδα που θα ήταν… «φόρος τιμής»
-για όσα δεν ειπώθηκαν, γιατί κομπιάσαμε
-δεν γράφτηκαν, γιατί δειλιάσαμε
-γράφτηκαν αλλά δεν δημοσιεύτηκαν, γιατί τρομοκρατηθήκαμε από την εξουσία…
…«φόρος τιμής» γι’ αυτούς που πεινάνε, τώρα!
Που πονάνε, τώρα!
Που προδίδονται, τώρα!
Που ξεχνιούνται, τώρα!
Που δακρύζουν, τώρα!
Που τρυπιούνται, τώρα! Που πεθαίνουν, τώρα!
Λευκή σελίδα είναι…
…τα ξενύχτια για να γραφτεί το κειμενάκι που διαβάζεις.
…το αμείλικτο ερώτημα: «Να το ζήσω ή να το γράψω;».
…τα παιδιά που κοιμούνται τυλιγμένα με λευκά όνειρα.
…η αναγγελία ενός θανάτου.
…ένα ξημέρωμα, πριν μια συνάντηση για μια υπόθεση που παλεύεις καιρό.
…η λευκή σημαία που σηκώνεις όταν σε εγκαταλείπει η έμπνευση ή η μνήμη ή η χάρη της...
…τα λάθη, οι παραλείψεις, οι αδικίες που θα μπορούσες να είχες αποφύγει…
…όλα όσα μπορείς ακόμη να αποφύγεις.
…η βεβαιότητα πως οι λέξεις είναι εκεί, πίσω από το λευκό, και πως περιμένουν εσένα να τις αποκαλύψεις.
…το πρόσωπο της Αμελί στην αφίσα απέναντι.
…η γοητεία του εφήμερου…η απέραντη ελευθερία…η προοπτική για ένα επόμενο βήμα.
…η ευκαιρία να αφήσω λευκή αυτή τη σελίδα και δεν την εκμεταλλεύομαι.
Η λευκή σελίδα υποχωρεί και στο τέλος, πάντα το ίδιο: θα χωρέσει λιγότερα από όσα ήθελες,
περισσότερα από όσα έπρεπε…
γιατί είναι πολύ νωρίς ή πολύ αργά…
Λευκή σελίδα…
… έπρεπε να είναι η επόμενη σελίδα ενός μεγάλου παραμυθιού, που μέσα της υπάρχει ακόμη το θέμα του προηγούμενου και ο σπόρος του επόμενου.
Λευκή σελίδα…
σαν μηνύματα σε ένα χάρτινο μπουκάλι, που ταξιδεύει σε αφρισμένα κύματα... πέλαγος, νύχτα, σύννεφα, σκόρπια άστρα, ατέλειωτοι δρόμοι, μοναχικά πληρώματα.
Κι η στεριά πότε φεύγει και πότε έρχεται κοντά. Ίσως αυτός να είναι ο πρώτος ρόλος των φάρων: να λένε σε εκείνους που θέλουν να φεύγουν, πόσο μακριά έχουν αφήσει πίσω τους τη στεριά…
…και στους άλλους που θέλουν να επιστρέφουν, πόσο κοντά απέχει από την αγκαλιά τους.
Μια χούφτα χώμα και μια χούφτα αφρός δεν έχουν ποτέ το ίδιο βάρος.
Λευκή σελίδα…
…συσκευασία άσπιλων ονείρων, ευχών, ανέκφραστων επιθυμιών, ανομολόγητων φόβων…άλλοτε σιωπή κι άλλοτε ηχηρή απάντηση.
…μια απάντηση, που δεν θα ειπωθεί για να μην πληγώσει
…μια αλήθεια, που δεν αντέχεται
…μια φωνή να συνέλθεις και να παραιτηθείς από επιδιώξεις, που σου υπέβαλαν…
...Δείχνει θάρρος ή ατολμία;…μπορεί να κρύβει ή να προδίδει ενοχή;...
Λευκή σελίδα
…το μετέωρο βήμα του πελαργού: ζούμε για να γράφουμε ή μας δονεί η ζωή και απλώς καταγράφουμε τις δονήσεις της; Είναι η γραφή αυτοσκοπός ή αποτέλεσμα;
Λευκή σελίδα
…το 2012 που δεν υποπτευόμαστε, πόσο μαύρο τους αφήσαμε να το προδιαγράψουν.
Που δεν υποπτεύονται πόσο βαρύγδουπα θα γκρεμιστούν, όταν η οργή μας τους ανατρέψει
Καλή μας χρονιά! Ναι!
Είναι αντίσταση να αλληλοευχόμαστε τα …καλύτερα! Και λεβεντιά να παλέψουμε τους σιχαμένους που υπηρετούν τις δυνάμεις κατοχής της πατρίδας μας!
Να γεμίσουμε με λεβεντιές τις λευκές σελίδες του μέλλοντός μας!
