Του Ανδρέα Ρουμελιώτη
Ένα από τα πλέον σοβαρότατα ζητήματα που αντιμετωπίζει ολόκληρη η Ελλάδα, πλην απειροελάχιστων εξαιρέσεων , είναι η διάθεση των απορριμμάτων. Το πρόβλημα αυτό απασχολεί φυσικά και την Ηλεία – και κυρίως τον Πύργο όπου το πρόβλημα δεν έχει λάβει απλά ανησυχητικές διαστάσεις αλλά αποτελεί και κίνδυνο πλέον για την ανθρώπινη υγεία.
Μέχρι τώρα αρκούμασταν στο να κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, δηλαδή σε απόθεση ή στην καλύτερη περίπτωση ταφή των απορριμμάτων σε ‘’χωματερές’’ οι οποίες ως επί τω πλείστων ήταν παράνομες και μόλυναν το περιβάλλον. Το χαλί ωστόσο δεν φτάνει εδώ και καιρό για να κρύψει άλλα σκουπίδια καθώς η διεθνής καταδίκη της χώρας μας και τα πρόστιμα που της επιβλήθηκαν –και συνεχίζουν να τις επιβάλλονται- στο ζήτημα της διάθεσης των απορριμμάτων οδήγησε στο κλείσιμο των περισσότερων τέτοιων ‘’χωματερών’’ με αποτέλεσμα οι εναπομείναντες ΧΥΤΑ να φτάσουν στα όρια τους.
Και το πρόβλημα θα συνεχίσει καθημερινά να διογκώνεται και τα σκουπίδια να ‘’κοσμούν’’ τους δρόμους μας . Ωστόσο οι σημαντικότερες επιπτώσεις είναι αυτές που δεν φαίνονται στην καθημερινότητά μας και ως εκ τούτου δεν μας απασχολούν ιδιαίτερα, κάτι το οποίο είναι λάθος καθώς αυτές είναι και οι πιο σημαντικές. Πρόκειται για τη μόλυνση που προκαλείται στο έδαφος και στον υδροφόρο ορίζοντα, η οποία έχει καταστροφικότατες συνέπειες στην υγεία του καθενός μας.
Επομένως το πρόβλημα των σκουπιδιών πρέπει να λυθεί άμεσα, κάτι το οποίο φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο στις δύσκολες στιγμές που διανύει η χώρα μας. Πρόκειται όμως για μια ακόμη εσφαλμένη άποψη καθώς η ανακύκλωση των απορριμμάτων μπορεί να δώσει αυτόματα τη λύση καθώς θα μειώσει δραστικά τον όγκο τους.
Αρκεί μόνο η τοπική αυτοδιοίκηση σε συνεργασία με τις περιφέρειες να ενεργοποιηθούν στο ζήτημα της ανακύκλωσης ενημερώνοντας τους πολίτες, τοποθετώντας έναν κάδο ανακύκλωσης δίπλα σε κάθε συμβατικό κάδο, συνεργαζόμενη με ιδιώτες για τη διαχείριση και εκμετάλλευση των ανακυκλώσιμων υλικών(μακάρι να γινόταν με δημοτική διαχείριση, όμως οι δήμοι δεν έχουν δυστυχώς την απαραίτητη ρευστότητα) οδηγούμαστε στην ανακύκλωση των ήδη χρησιμοποιούμενων υλικών –γιατί πλέον έχουν πάψει να είναι σκουπίδια- στα εργοστάσια με σκοπό την επαναχρησιμοποίηση τους.
Αυτή η απλή όπως περιγράφεται παραπάνω διαδικασία μπορεί να επιφέρει μια τεράστια ανακούφιση στο ζήτημα διαχείρισης των απορριμμάτων αλλά θα δημιουργήσει και θέσεις εργασίας από κάτι που μέχρι σήμερα απλά πετιόταν αναξιοποίητο. Επομένως η ανακύκλωση όχι μόνο φαντάζει αλλά είναι και η μόνη λύση στο ζήτημα των απορριμμάτων.
ΥΓ: Μακάρι κάποτε να φτάναμε σε επίπεδα μηδενικής παραγωγής απορριμμάτων όπως συμβαίνει στη Σουηδία η οποία κάνει μάλιστα και εισαγωγή απορριμμάτων με σκοπό την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
