Όλο και περισσότεροι εγκαταλείπουν την ιδέα του ταξιδιού προς Αθήνα μέσω της Πάτρας και κερδίζει όλο και περισσότερους φίλους η μετάβαση μέσω Τριπόλεως. Τουλάχιστον εκεί ο υπόλοιπος δρόμος είναι ξεκούραστος, άνετος, υποδειγματικός και αξίζει κανείς να πληρώσει τα διόδια για να ξανά-φτιαχτεί το κομμάτι που κατέρρευσε προς Αλλαγή.
Με την Ολυμπία Οδό σχεδόν χαμένη για την Ηλεία και με τους Αρκάδες σαφώς λιγότερο ανταγωνιστικούς από ότι οι Αχαιοί, με το φυσικό αέριο να έρχεται από την Αρκαδία, μήπως θα πρέπει να κοιτάξουμε προς αυτή την πλευρά της Πελοποννήσου, γιατί η άλλη ειλικρινά μας κούρασε. Συνέχεια μια διαμάχη σύγκρισης με τα ασύγκριτα των «άσπονδων» γειτόνων μας, που μονίμως (και λόγω γεωγραφικής θέσης) βρίσκονται από πάνω μας.
Ναι κυρίες και κύριοι το παιχνίδι με την Πάτρα κάπου εδώ τελείωσε. Πιστεύω ότι πραγματικά βρισκόμαστε σε λάθος περιφέρεια και πληρώνουμε λάθη, μικροπολιτικές και ατολμίες άλλων πολιτικών και μη παραγόντων και συρόμαστε πίσω από ένα άρμα στο οποίο ποτέ δεν θα βρούμε τη θέση μας.
Και προτιμώ να αποτελέσω την παραλία της Αρκαδίας στο Ιόνιο, παρά το χωνευτήρι της υπόλοιπης Δυτικής Ελλάδας. Άλλωστε με τους Αρκάδες υπάρχουν πολλοί κοινοί δεσμοί, υπάρχει μια Γορτυνία που μας ενώνει και υπάρχουν και μυαλά, από τα οποία μπορούμε να πάρουμε παραδείγματα για το πώς μπορούμε να γίνουμε πιο δημιουργικοί.
Ας ξεχάσουμε λοιπόν το δρόμο προς την Αχαΐα, αφού στο φινάλε μας ξέχασε και αυτός και ας πάρουμε το δρόμο για την Τρίπολη, όχι για το «τρελάδικο» όπως παλιότερα λέγαμε χαριτολογώντας, αλλά για την επιθυμητή ανάπτυξη και επίσης γιατί από εκεί φτάνεις πιο εύκολα, πιο γρήγορα και με περισσότερη ασφάλεια στα κέντρα των αποφάσεων των Αθηνών.
