Βασιλάκι, όλα μου φάνηκαν άχαρα. Δεν πίστευα ότι η σχολική τάξη θα είχε μείνει ίδια και απαράλλαχτη από την εποχή που εγώ ήμουν μαθήτρια. Ξαφνικά στην πρώτη βόλτα για να γνωρίσω το σχολείο μου έπεσα πάνω σε μια όαση, τη Βιβλιοθήκη.
Η έκπληξη ήταν τόσο ευχάριστη ιδιαίτερα όταν σκέφτηκα ότι και εγώ προερχόμουν από ένα επαρχιακό σχολείο και ότι οι περισσότεροι άνθρωποι της γενιάς μου επισκέφτηκαν βιβλιοθήκη στα φοιτητικά τους χρόνια, αν ήταν τυχεροί και υπήρχε στη σχολή τους.
Είναι νομίζω περιττό να αναφερθώ στο τι ακριβώς σημαίνει η ύπαρξη μιας Βιβλιοθήκης σε ένα τόπο και μάλιστα σε ένα χωριό των 500 κατοίκων. Είναι ο χώρος που αναπνέεις ως παιδί, που γεννιούνται τα πρώτα όνειρα, που συνεργάζεσαι, που ο κόσμος ανοίγει διάπλατα μπροστά σου.
Η σχολική ζωή κινούνταν γύρω από αυτή, εκεί οι γιορτές μας, εκεί οι χαρές μας, εκεί ο Χρήστος πρόθυμος πάντα να προτείνει κάτι παραπάνω από αυτό που του ζητούσες. Μερικές φορές είχα την αίσθηση ότι τα παιδιά έρχονταν στο σχολείο περισσότερο για τη Βιβλιοθήκη και λιγότερο για το μάθημα.
Θα σκεφτεί ίσως κάποιος ότι στη λαίλαπα της εποχής τι δουλειά έχει ένα κείμενο σχετικά με μια Βιβλιοθήκη? Διατρέχοντας προ ημερών ένα εκπαιδευτικό σάιτ ενημερώθηκα ότι η Βουλή των Ελλήνων απασχολήθηκε και συζήτησε άρθρο νομοσχεδίου για το πώς θα κατάφερνε το Υπουργείο Παιδείας (ναι σωστά διαβάσατε) να κλείσει αυτή τη Βιβλιοθήκη και 27 άλλες σε μικρές πόλεις και χωριά της Ελλάδας.
Το 1981 μια Γαλλίδα που οραματίστηκε διαφορετικά τον κόσμο, η Annette Schlumberger, ίδρυσε τις βιβλιοθήκες αυτές και 30 χρόνια αργότερα Έλληνες πολιτικοί χωρίς αιδώ και όραμα βρήκαν τρόπο να τις κλείσουν. Πάλευαν για δύο ολόκληρα χρόνια να λύσουν μονομερώς τη σύμβαση του Υπουργείου με τον Οργανισμό Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών. Μακάρι να είχαν ασχοληθεί το μισό για να τις κρατήσουν στη ζωή…αυτές και τις 500 ακόμα σχολικές βιβλιοθήκες που έκλεισαν φέτος.
Μα ξέχασα τώρα η μόδα επιτάσσει νέο σχολείο, project, copy-paste και όχι μελέτη, συρρίκνωση των τοπικών κοινωνιών, οικονομικές και τεχνικές μελέτες με αντικείμενο το παιδί και τον άνθρωπο, πολίτες χειραγωγίσιμους και αναλώσιμους.
Η πατρίδα μας θα κινείται πλέον στα περιορισμένα σύνορα μεταξύ Κολωνακίου και Κηφισιάς, αλίμονο αν έχει κάποιος την ατυχία να γεννηθεί σε επαρχία ή νησί. Το αναμενόμενο επόμενο βήμα θα είναι να κλείσουν και τα σχολεία μιας και ο εργάτης του μέλλοντος είναι αποδοτικότερος αν είναι και αγράμματος, θα υπογράφει με μεγαλύτερη ευκολία τις επιχειρησιακές του συμβάσεις.
"Ο θεσμός της βιβλιοθήκης έχει αδυναμία να εκπληρώσει το σκοπό του και διατηρείται ως μόρφωμα αδρανές", επικαλείται η αιτιολογική έκθεση του νόμου. Τα συμπεράσματα δικά σας.
