Συνειδητή επιλογή τους και στόχος τους είναι η ύφεση στην χώρα μας, μια ιδιότυπη δημοσιονομική υποτίμηση, μια άνευ προηγουμένου λογική που ουσιαστικά μας οδηγεί σε ελεγχόμενη εσωτερική πτώχευση…
Η κρίσιμη ώρα έφτασε. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας επέλεξε τις επώδυνες αποφάσεις από τη χρεοκοπία.
Ωστόσο υπάρχουν πράγματα που είναι αδύνατον να καταλάβω. Σαν ένας μανδύας παραφροσύνης να έχει τυλίξει την χώρα και απίστευτες πράξεις και γεγονότα να κατακλύζουν την επικαιρότητα.
Ο υπουργός των Οικονομικών δηλώνει εξουθενωμένος και στη συνέχεια ισχυρίζεται πως θα ήθελε κάποια ημέρα να έκανε πράγματα ωφέλιμα για τον τόπο. Και βρίσκεται ακόμη στην κυβέρνηση, υπηρετώντας έναν μάλλον αποσβολωμένο Πρωθυπουργό. Που κι’ αυτός με τα σειρά του ανέλαβε ευθύνες δίχως να έχει ξεκαθαρισθεί τι δυνατότητες έχει στα χέρια του και μέχρι που τα κόμματα που τον στηρίζουν θα έχουν την δυνατότητα να του βάζουν τρικλοποδιές, υπονομεύοντας το έργο του…
Οι πολίτες τα έχουν προφανώς χαμένα παρατηρώντας το σκηνικό που έχει στηθεί μπροστά τους. Κι όσοι απ’ αυτούς σκέφτονται σοβαρά προφανέστατα αισθάνονται ανασφαλείς από την ρηχότητα κάποιων που ασκούν την εξουσία.
Η κυβέρνηση επιβάλλει συνέχεια καινούργιες φορολογικές επιβαρύνσεις σε όλους και όλα, λαμβάνει διαρκώς αντιαναπτυξιακά μέτρα εκτιμώντας πως με τον τρόπο θα μπορούσε να αυξήσει τα δημόσια έσοδα. Στοιχειώδης όμως γνώση των μηχανισμών λειτουργίας της οικονομίας, κάνει φανερή την πραγματοποιούμενη μείωση των εισπράξεων του κράτους από την εφαρμογή τέτοιων μέτρων.
Οι φόροι εξοντώνουν την αγορά, περικόπτοντας το λαϊκό εισόδημα και την κατανάλωση στην αγορά. Όσο μειώνονται τα διαθέσιμα χρήματα περιορίζεται και η κατανάλωση. Η ζήτηση δραματικά ψαλιδίζεται μειώνοντας ανάλογα και τον τζίρο των συναλλαγών. Λιγότερες οικονομικές πράξεις σημαίνει μικρότερα εισοδήματα και δραματικά λιγότερα έσοδα από έμμεσους και άμεσους φόρους.
Ο κ. Παπανδρέου οικονομικά δεν γνώριζε αλλά ο κ. Παπαδήμος όμως; Αυτός οικονομικά κατά βάση καταλαβαίνει. Γιατί τότε δεν αντιδρά; Προτιμά να αφήσει να καταρρεύσει η χώρα στα χέρια του;
Ζούμε στην Ελλάδα και σε ένα ιδιόμορφο πολιτικό περιβάλλον. Σε περιβάλλον πολιτικής παράνοιας ταλαντεύεται η ελληνική οικονομία αγωνιώντας για τον δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσει. Δίχως αποφασιστικότητα για ουσιαστικές και θεαματικές περικοπές στον δημόσιο τομέα κι’ επιμένοντας σε ημίμετρα που αφήνουν ανέπαφο το υπόστρωμα διαφθοράς κι’ αφοσίωσης σε ένα καταστρεπτικό κρατισμό η χώρα δεν πρόκειται να σωθεί. Παρά τις οικονομικές θυσίες του λαού και την τραγική ύφεση που έχει προκληθεί.
Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη ημέρα θα είναι δύσκολη ή πολύ δύσκολη. Δεν υπάρχουν πολύ περισσότερες διαβαθμίσεις στην κλίμακα των επιλογών που έχουμε μπροστά μας. Η απόδοση των ευθυνών εκεί όπου πρέπει να γίνει θα πραγματοποιηθεί ούτως ή άλλως, καθώς είναι προφανές ότι στις μέρες των διλημμάτων δεν φθάσαμε ξαφνικά και χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς.
Περισσότερο χρήσιμο πρακτικά, σε αυτό το στάδιο, είναι να δούμε με όσο γίνεται πιο ψύχραιμη ματιά το όποιο νέο περιβάλλον το οποίο έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Ενώ και η ελληνική κυβέρνηση και ο πολιτικός κόσμος της χώρας οφείλουν έστω και την ύστατη αυτή στιγμή να αλλάξουν ρότα και να προχωρήσουν σε αναπτυξιακά μέτρα για να δοθεί ώθηση στην οικονομία, στην αγορά και να αντιστραφεί το κλίμα
Θα αντιδράσει άραγε κανένας;
