Του Αργύρη Σαλπέα - Οικονομολόγου
Ήταν ένα παιδί που ήθελε γενικώς να κερδίζει.
Καυγάδες, εξετάσεις και σε ότι άλλο η ζωή και η κοινωνία έβαζε η νόμιζε ότι έβαζε ανταγωνισμούς. Ήθελε γενικώς να γίνει αρχηγός αλλά δεν ήταν ούτε δυνατό ούτε έξυπνο. Έτσι μεγάλωνε φτιάχνοντας εχθρούς, τους οποίους εξολόθρευσε στο μυαλό του και φανταστικούς οπαδούς που τον ζητωκραύγαζαν.
Όμως κάθε φορά, που τελείωναν οι καυγάδες και οι ζητωκραυγές, έβλεπε τον "άλλον" να περνάει απέναντι αλώβητος, αδιάφορος και ήρεμος. Ο "άλλος" ήταν ο πραγματικός εχθρός ,χωρίς να το ξέρει και χωρίς βέβαια να ξέρει και το γιατί .
Όμως ήταν εχθρός και στόχος για το "παιδί", διότι δεν καυγάδιζε , δεν έβριζε , δεν ήθελε οπαδούς και εν τέλει αδιαφορούσε για το "παιδί" . Περνώντας τα χρόνια και βγαίνοντας το "παιδί" από το δωμάτιο του στην κοινωνία, βρήκε και άλλα τέτοια "παιδιά" και έκανε παρέα μαζί τους.
Πως τα βρήκε ? Εύκολα, διότι αυτά τα "παιδιά" ενώνονται μεταξύ τους μεσω ενός ψυχολογικού αυτοματισμού. Την γραμμή που ενώνει το βλέμμα του κενού με το κενό.
Τα "παιδιά - παιδάκια" ποτέ δεν ομολογούσαν μεταξύ τους το πραγματικό - φανταστικό παρελθόν τους αλλά νιώθανε ότι κάτι υπόγειο, τους ένωνε και κάθε μέρα ερχόντουσαν και πιο κοντά. Ένα βράδυ είδαν ότι ήσαν αρκετοί .Αποφάσισαν λοιπόν αυτή την παρέα να την κάνουν ομάδα και την ομάδα μηχανισμό και τον μηχανισμό εξουσία.
Έτσι πίστευαν ότι από αδύνατοι θα γινόντουσαν δυνατοί, κάτι που νομίζουν ότι έγιναν .Οι εφιάλτες όμως εφιάλτες.
Κατάγομαι από τη παιδική μου ηλικία, έλεγε ο ΦΡΟΥΝΤ
Μονίμως φοβόντουσαν τους «άλλους», διότι οι ανασφάλειες της παιδικής ηλικίας δεν φεύγουν ποτέ, ενώ οι "άλλοι" συνέχιζαν να μην ασχολούνται μαζί τους.
Έτσι πάντα, πρωί - βράδυ, τα "παιδάκια", παρότι νομίζουν η έγιναν δυνατοί ,συνεχίζουν να φοβούνται τους "άλλους", οι οποίοι συνεχίζουν να μην ασχολούνται μαζί τους.
Έτσι περνούν τα χρόνια, αυτοί ασχολούνται με τους "άλλους" αξιοποιώντας την «εξουσία» των μηχανισμών τους, ενώ οι 'άλλοι" συνεχίζουν να αδιαφορούν, διότι ποτέ αυτά τα «παιδάκια» δεν τους ενδιέφεραν.
Έτσι φτάσαμε εδώ σε όλα, με «παιδάκια» να θέλουν να κάνουν κουμάντο στη ζωή μας και τους «άλλους» να συνεχίζουν να αδιαφορούν, διότι τα «παιδάκια» δεν διάβασαν ποτέ ότι «η ζωή είναι αλλού».
Κάθε ταύτιση της παραπάνω ιστορίας με ότι συμβαίνει γύρω σας, δεν είναι σύμπτωση και η ιστορία δεν είναι παραμύθι. Είναι η αέναη μάχη των μετρίων ενάντια στους «άλλους», που συνεχίζουν να αδιαφορούν, διότι οι μέτριοι πολεμούν σε ένα πόλεμο που δεν υπάρχει για τους "άλλους", βλάπτει όμως την Κοινωνία και το μέλλον των παιδιών σας .
