Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*
Η παρούσα οικονομική κρίση απέδειξε ότι το πρότυπο ανάπτυξης της χώρας τα τελευταία χρόνια (αύξηση δανεισμού και κατανάλωσης εις βάρος της αποταμίευσης και των επενδύσεων) δεν ήταν βιώσιμο μιας και δεν στηριζόταν στην λεγόμενη πραγματική οικονομία, δηλαδή σε αύξηση παραγωγής, αλλά σε αύξηση κατανάλωσης η οποία πάλι δεν είχε έρεισμα σε παραγωγή αλλά σε χρήση δανεικού και τεχνητά φθηνού χρήματος.
Η αγροτική οικονομία είχε φέρει τον πλούτο στη χώρα αυτή.Αγροτική χώρα ήμασταν, όταν μπήκαμε στην Ε.Ε αλλά ο πλούτος που κερδήθηκε, σπαταλήθηκε λόγω της αλλοτρίωσης των ανθρώπων αλλά και εξαιτίας του “Ελληνικού ονείρου” των Αγροτών και ιδιαίτερα αυτών με μικρό κλήρο :
Να σπουδάσουν τα παιδιά τους για να μη γίνουν αγρότες, να τα διορίσουν στο δημόσιο για να πάνε στην Αθήνα ή το αστικό κέντρο της περιοχής ώστε να ζήσουν καλύτερα, να αγοράσουν διαμερίσματα για τα παιδιά τους, να επενδύσουν τα κέρδη και τις επιδοτήσεις σε αυτοκίνητα, σπίτια και εξοχικά. Έτσι σπαταλήθηκαν και δεν επενδύθηκαν τα χρήματα της Ε.Ε όπως έπρεπε ώστε σήμερα η χώρα να μπορούσε να είναι αυτάρκης και έτοιμη να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε πρόκληση.
Οι αγρότες χρηματοδότησαν κι αυτοί μαζί με τους μισθωτούς την Ανάπτυξη της οικοδομής, της εμπορικής δραστηριότητας προσαρμοσμένης στο “Ελληνικό όνειρο” που χάθηκε.Τώρα μάλλον ήρθε η ώρα να επανέλθουμε στη γη μας για να μας ταίσει ξανά.
Η Νέα Ζηλανδία είναι μία χώρα που πέρασε επίσης παρόμοια οικονομική κρίση χρέους την δεκαετία του 1984-1994, είχε παρόμοια ανεπτυγμένο αγροτικό τομέα με ίδια δομικά προβλήματα και κατάφερε όχι μόνο να ορθοποδήσει αλλά να καταστεί παγκόσμια αγροτική δύναμη «χάρη» σε αυτήν την κρίση. Κατάφερε η Νέα Ζηλανδία να μεταρρυθμίσει και να καταστήσει τον αγροτικό της τομέα ως βασικό αναπτυξιακό πυλώνα της οικονομίας της ενώ εμείς με τα Μνημόνια που υιοθετήσαμε δεν είχαμε κανέναν τέτοιο σχεδιασμό.
Η Ευρώπη προχωρά.Εμείς θα ακολουθήσουμε;
Η αγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξελίσσεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στις νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι αγροτικές περιοχές. Η πιο πρόσφατη μεταρρύθμιση, στο πλαίσιο του γενικότερου επανασχεδιασμού της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΚΓΠ), ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο του 2013 με την έγκριση των βασικών νομοθετικών πράξεων για την περίοδο 2014-2020.
Σύμφωνα με τη στρατηγική «Ευρώπη 2020» και τους γενικότερους στόχους της ΚΓΠ, η πολιτική αγροτικής ανάπτυξης της ΕΕ για την περίοδο 2014-2020 έχει τρεις μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους:
• βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της γεωργίας
• βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων και της κλιματικής αλλαγής, και
• ισορροπημένη εδαφική ανάπτυξη των αγροτικών οικονομιών και κοινοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας και διατήρησης θέσεων εργασίας.
Η μεταρρύθμιση του 2013 διατηρεί πολλά από τα βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής αγροτικής ανάπτυξης της περιόδου 2007-2013. Συγκεκριμένα, όπως στο παρελθόν, η πολιτική θα υλοποιείται με βάση εθνικά και/ή περιφερειακά προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης (ΠΑΑ) επταετούς διάρκειας.
Η μεταρρύθμιση του 2013 επέφερε, ωστόσο, αλλαγές
• βελτιώνοντας τη στρατηγική προσέγγιση που ακολουθείται κατά τον σχεδιασμό των ΠΑΑ,
• ενισχύοντας το περιεχόμενο των μέτρων αγροτικής ανάπτυξης,
• απλουστεύοντας τους κανόνες και/ή περιορίζοντας τον διοικητικό φόρτο όπου αυτό είναι δυνατόν, και
• συνδέοντας την πολιτική αγροτικής ανάπτυξης πιο στενά με τα άλλα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά και επενδυτικά ταμεία.
Τα κράτη μέλη θα πρέπει να καταρτίζουν τα ΠΑΑ με βάση τουλάχιστον τέσσερις από τις έξι κοινές προτεραιότητες της ΕΕ:
1 προώθηση της μεταφοράς γνώσης και καινοτομίας στη γεωργία, τη δασοκομία και τις αγροτικές περιοχές,
2 βελτίωση της βιωσιμότητας/ανταγωνιστικότητας όλων των επιμέρους κλάδων της γεωργίας και προώθηση των καινοτόμων γεωργικών τεχνολογιών και της βιώσιμης διαχείρισης των δασών,
3 προώθηση της οργάνωσης της αλυσίδας τροφίμων, της καλής μεταχείρισης των ζώων και της διαχείρισης των κινδύνων στον τομέα της γεωργίας,
4 αποκατάσταση, διατήρηση και ενίσχυση των οικοσυστημάτων που σχετίζονται με τη γεωργία και τη δασοκομία,
5 αύξηση της αποδοτικότητας των πόρων και στήριξη της μετάβασης προς μια οικονομία χαμηλών εκπομπών άνθρακα που θα είναι ανθεκτική στην κλιματική αλλαγή, όσον αφορά τους τομείς της γεωργίας, της παραγωγής τροφίμων και της δασοκομίας,
6 καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού και της φτώχειας, ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης στις αγροτικές περιοχές.
Το σίγουρο είναι πως η κρίση μπορεί να ξεπεραστεί αν βασιστούμε στη Γεωργία.Κι εμείς εδώ στην Ηλεία οφείλουμε να συζητήσουμε επιτέλους και να σχεδιάσουμε το αγροτικό μας μέλλον.Γιατί η αγροτιά θα αναστήσει την Ηλεία.Γιατί αυτή είναι η αγροτιά…:
“Δεν ξεχωρίζει το χωράφι απ' τη καρδιά του
κι από τα στάχυα δε χωρίζει τα παιδιά του.
Η φαμίλια του κι η γη του, η γη του,
το καμάρι κι η ψυχή του, η ψυχή του.
Σπίτι-δουλειά, σπίτι-δουλειά,
αυτή είναι η αγροτιά.
Παλιό τ' αλέτρι, μα την κάνει τη δουλειά του,
σπουδάζει η κόρη κι έχει ο γιος τα ιδανικά του.
Η φαμίλια του κι η γη του, η γη του,
το καμάρι κι η ψυχή του, η ψυχή του.
Σπίτι-δουλειά, σπίτι-δουλειά,
αυτή είναι η αγροτιά.
Η φαμίλια του κι η γη του, η γη του,
το καμάρι κι η ψυχή του, η ψυχή του.
Σπίτι-δουλειά, σπίτι-δουλειά,
αυτή είναι η αγροτιά.” **
** Βασίλης Παπακωνσταντίνου
"Τα αγροτικά" @ 1975
Μουσική: Θωμάς Μπακαλάκος
Στίχοι: Διονύσης Τζεφρώνης
* Αθανάσιος Κατσίμπελης
Δάσκαλος, Μ.Εd - Νομικός
http://katsimpelis.gr/
