«Πρόσφυγες, πρόσφυγες παντού. Τι θα κάνουμε;» αναρωτιέται ο μπάρμπα Γιάννης στο καφενείο εκφράζοντας μια τεράστια αγωνία για το μέλλον της χώρας.
Μετά την τραγική εικόνα του μικρού πνιγμένου Αλιάν και τα συναισθήματα συμπαράστασης απέναντι στις πονεμένες ψυχές των προσφύγων, έχουν αρχίσει σιγά σιγά και μας χορηγούν ενέσεις απανθρωπιάς. Μας απειλούν ότι θα μας μείνουν αμανάτι όλοι αυτοί οι «ξένοι» και δεν θα έχουμε τι να τους κάνουμε. «Ο κίνδυνος μεγάλος. Θα επιδεινωθεί η ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα».
Ποντάρουν πάλι στο φόβο μας, το μεγάλο τους όπλο. Μας τρομάζουν και πάλι για την επιβίωση μας για να αποβάλλουμε από πάνω μας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Μας τρόμαξαν το καλοκαίρι για έξοδο από το ευρώ και εμείς δώσαμε και πάλι υποθήκη το μέλλον των παιδιών μας. Τώρα μας απειλούν με έξοδο από την συνθήκη Σένγκεν, γιατί να λυπηθούμε τα παιδιά «των άλλων»;
Έχει αναλογιστεί κανείς το πόσο «ίδιοι» είμαστε με αυτούς τους ανθρώπους; «Εμείς» και «αυτοί» είμαστε θύματα μιας πολιτικής πρακτικής που εμπνέεται από το απολυταρχικού τύπου δόγμα «δεν γίνεται αλλιώς» (ΤΙΝΑ: There Is No Alternative). Μια αντιεπιστημονική και «ανθρωποφάγα» άποψη που έχει αποκτήσει θιασώτες στην συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών του δυτικού «πολιτισμένου» κόσμου. Στη χώρα μας μάλιστα το καλύτερο επιχείρημα της φαίνεται να αποτελεί η θερινή μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην Ελλάδα ασκούνται αντιλαϊκές καταστροφικές πολιτικές γιατί «δεν γίνεται αλλιώς». Τα πλοία του ΝΑΤΟ σεργιανίζουν στο Αιγαίο γιατί «δεν γίνεται αλλιώς. Σε λίγο θα πνίγουν και πρόσφυγες γιατί «δεν γινόταν αλλιώς….παράπλευρες απώλειες μιας επιχείρησης διαφύλαξης των συνόρων της Ε.Ε». Πεθαίνουν άνθρωποι στην Ελλάδα από την πείνα γιατί «δεν γίνεται αλλιώς». Πνίγονται παιδιά γιατί «δεν γίνεται αλλιώς».
Γινόμαστε απαθείς θεατές μιας πολιτικής εκβαρβαρισμού της κοινωνίας με ένα απλό «δεν γίνεται αλλιώς». Ένα είναι σίγουρo: ότι δεν γινόταν αλλιώς. Να μείνουν αυτοί οι άνθρωποι στη χώρα τους. Πως αλλιώς να ερμηνεύσει κάποιος το φαινόμενο ότι διακινδυνεύουν τη ζωή των παιδιών τους, βάζοντας τα επισφαλείς βάρκες για να διασχίσουν το Αιγαίο.
Και όμως πολλοί γύρω μας από την τρομοκρατία της ανθρωπιστικής κρίσης αρχίζουν να υιοθετούν την βαρβαρότητα του μονόδρομου. Αποδεχόμαστε το «μαχαίρι» που μας σφάζει γιατί σε αυτήν την περίπτωση κατευθύνεται αλλού. Και δεν μιλάμε απλά για εθνικιστές που, έτσι και αλλιώς, από τα ιδεολογικά τους γεννοφάσκια, νιώθουν ανασφάλεια σε οτιδήποτε διαφορετικό. (Να θυμηθούμε ότι οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι απαιτούσαν από τους έλληνες πρόσφυγες της Μ.Ασίας να φορούν περιβραχιόνια για να μην αναμιγνύονται μαζί τους) . Εδώ όμως μιλάμε για απλούς λαϊκούς ανθρώπους που έχουν καλή ίσως καλή προδιάθεση, αλλά υπνωτισμένοι από το αναισθητικό της τρομολαγνίας, αρχίζουν και παραμιλούν με αλλότρια-συστημικά ρήματα.
Η χειρότερη ιδεολογική ήττα, που μπορεί να υποστεί κάποιος, είναι να γίνεται φερέφωνο αντίπαλων δογμάτων. Η κυβέρνηση το κάνει «ευθαρσώς» από το καλοκαίρι. Ο λαός δεν πρέπει!
Σε αυτό το πνεύμα πρέπει να νιώθουμε περήφανοι για όλους τους συμπολίτες μας που προσέφεραν και προσφέρουν συμπαράσταση στα μιλιούνια των πονεμένων ψυχών στα νησιά υποδοχής, αλλά και τα καραβάνια αλληλεγγύης που στήνονται σε όλη την Ελλάδα. Έτσι για να ξεπλύνουμε τη ντροπή μας για όλους αυτούς που ξεσηκώνονται ενάντια στην παρουσία προσφύγων δίπλα τους. Σε αυτούς που δεν κίνησαν το δαχτυλάκι τους όταν ψηφίζονταν τα μνημόνια, αλλά ξεσηκώθηκαν ενάντια στην όποια δομή αφορούσε τους πρόσφυγες. Αυτοί που φοβούνται την συσσώρευση του ανθρώπινου πόνου στη γειτονιά τους, γιατί απλά ενδιαφέρονται να μην ταραχτεί η καθημερινότητα τους.
Ας πολεμήσουμε λοιπόν σταθερά τις ιδεολογικές σταθερές που θέλουν να μας επιβάλουν για να μας ποδηγετήσουν. Να μη καταντήσουμε αυτό που λοιδορούσαμε. Να βγούμε και να πούμε σθεναρά : «πάνω απ’ όλα ο άνθρωπος»! Πάνω από τα κέρδη. Πάνω από όποια αρρωστημένη σκέψη περί φυλετικής καθαρότητας. Πάνω από κάθε έννοια της προστασίας της μίζερης καθημερινότητας που μας περιστοιχίζει.
Γιατί είμαστε με όλους αυτούς τους πρόσφυγες αδέλφια. Είμαστε τα παιδιά του ίδιου κατώτερου Θεού…
Ασμής Λάζαρος
Φωτογραφία: EUROKINISSI
