Του Παύλου Ανδριά - Δημοσιογράφου και συγγραφέα
Κοίτα να δεις αδερφέ, που έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια, για να έρθει ένας «σοφός» και να μας πει τα πράγματα με τ’ όνομά τους!!!
Το «Παραιτηθείτε», σου λέει ο «σοφός», δεν είναι τίποτε άλλο από το μια απλή κίνηση έκφρασης που θα μπορούσε να πει ο καθένας μας, σε μια στιγμή κρίσης ή έντονου πανικού, αλλά και μια κίνηση εφησυχασμού.
Τι «Παραιτηθείτε», τι «τραβάτε κοιμηθείτε», τι «κουρευτείτε» ή ακόμα και αυτό που έλεγε η γιαγιά μας «ρε τραβάτε σβερκωθείτε», είναι το ίδιο πράγμα!!!
Όλα το ίδιο νόημα έχουν, αρκεί να μην υπάρχει η σκέψη του εξαναγκασμού, της βίας, της παραπλάνησης και της αποπλάνησης του νου. Εκεί σου λέει, η συνταγή χαλάει…
Σε μια χώρα που πρεσβεύει η δημοκρατία και που ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα της επιλογής, είναι too much να του λες το τι θα κάνει και πολύ περισσότερο να του ζητάς να σηκωθεί από τον καναπέ, να νιφτεί, να ντυθεί, να σενιαριστεί και να κατεβεί σε μια πλατεία να διαμαρτυρηθεί!!!
Που ακούστηκε!!!
Έτσι λοιπόν ο «σοφός», θέλοντας να μας κάνει σωστά σκεπτόμενους πολίτες και όχι καλοκουρδισμένα ρομποτάκια, μας λέει τα πράγματα απλά και κατανοητά.
«Δεν έχεις να πας πουθενά… Αν είναι κάποιος που πρέπει να παραιτηθεί, ας το κάνει μόνος του. Κηδεμόνας του εσύ δεν θα γίνεις, αλλά ούτε και θα κατέβεις στο δρόμο για να του δηλώσεις και επίσημα ότι κουβαλάς ακόμα μέσα σου το μικρόβιο της σκλαβιάς! Είσαι ελεύθερος να δεις στην ΕΡΤ το euro 2016, που με τόσο κόπο καταφέραμε και σου εξασφαλίσαμε δωρεάν, σε αντίθεση με κάποιους που σου είχαν τάξει δωρεάν wi-fi, που ποτέ δεν απόλαυσες, μιας και το πλάκωνε η συχνότητα του mega. Πίστεψε τα όσα σου λέω, γιατί εγώ ήρθα να μείνω και να σε κάνω άνθρωπο, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, απαλλαγμένο από εθνικές ταυτότητες, κομματικά σύνδρομα, θρησκευτικές αναστολές, κοινωνικούς αποκλεισμούς, ερωτικές περιπτύξεις που σε ρίχνουν, αλλά πάνω απ’ όλα… μαθαίνοντάς σου να μιλάς και να γράφεις σωστά ελληνικά, με νοήματα και κουνήματα, δημιουργώντας κρατικές σχολές σωματικής και νοηματικής έκφρασης, με δώρο τη δίαιτα του κοπανιστού αέρα, του αέρα της ανάπτυξης… που ήδη πνέει στα κύτταρά μας».
Και ναι, χρειάστηκαν να περάσουν τόσα χρόνια… για να φτάσουμε στο σημείο να αναρωτηθούμε, μήπως είμαστε τελικά… πολύ μπιπ;
Σ’ ευχαριστούμε αγαπητέ «σοφέ γίγαντα» που μας έκανες φίλους με τη γνώση σου!!!
