Της Δήμητρας Ζαφειροπούλου - Δικηγόρου - εργατολόγου
Ο νέος νόμος για το Ασφαλιστικό όσον αφορά τις συντάξεις λόγω θανάτου συνταξιούχου ή ασφαλισμένου του Δημοσίου, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει το χρόνο ασφάλισης που απαιτείται για την συνταξιοδότηση λόγω γήρατος ή αναπηρίας θέτει πλέον ως όρια ηλικίας το 52ο και το 55ο έτος.
Ο επιζών σύζυγος δικαιούται σύνταξη χηρείας επομένως, εφόσον έχει συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας του κατά το χρόνο θανάτου του συνταξιούχου ή ασφαλισμένου. Εάν όμως έχει συμπληρώσει το 52ο έτος της ηλικίας του κατά τον ως άνω χρόνο, δικαιούται σύνταξη για διάστημα τριών ετών, μετά την πάροδο των οποίων η καταβολή σύνταξης αναστέλλεται μέχρι τη συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας του. Εφόσον δεν έχει συμπληρώσει το 52ο έτος της ηλικίας του κατά τον ως άνω χρόνο, δικαιούται σύνταξη για διάστημα τριών ετών.
Κατ’ εξαίρεση οι περιορισμοί αυτοί δεν εφαρμόζονται σε περίπτωση που ο επιζών σύζυγος έχει κριθεί ανίκανος για την άσκηση κάθε βιοποριστικής εργασίας με ποσοστό τουλάχιστον 67%. Επίσης δεν εφαρμόζονται αν ο επιζών σύζυγος έχει ανήλικα τέκνα (μέχρι να ενηλικιωθούν) ή τέκνα που σπουδάζουν (και μέχρι να γίνουν 24 ετών).
Επιπρόσθετα, η σύνταξη στον επιζώντα σύζυγο θα καταβάλλεται μειωμένη (από 1% έως 5%) σε περίπτωση που υπήρχε διαφορά ηλικίας μεγαλύτερη από 10 έτη και ο γάμος συντελέστηκε μετά τη χορήγηση σύνταξης γήρατος του θανόντος. Συγκεκριμένα, η μείωση που θα επέρχεται - αφαιρουμένων των ετών της έγγαμης συμβίωσης- θα είναι 1% για 10-20 χρόνια, 2% για 21-25 χρόνια, 3% για 26-30 χρόνια, 4% για 31-35 χρόνια και 5% για 36 χρόνια και πάνω. Όσον αφορά το δικαιούμενο ποσό σύνταξης, αυτό για την πρώτη τριετία λήψης της σύνταξης χηρείας καταβάλλεται ολόκληρο. Μετά το πέρας της τριετίας, αν ο επιζών σύζυγος εργάζεται ή λάβει σύνταξη από άλλη πηγή, θα δικαιούται το 50%.
Τέλος, αξίζει να επισημανθεί και ότι το συνολικό ποσό της σύνταξης λόγω θανάτου του επιζώντος συζύγου και των τέκνων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό της σύνταξης του θανόντος. Σε περίπτωση που το άθροισμα των ποσοστών των δικαιούχων υπερβαίνει το ποσό της σύνταξης του θανόντος περιορίζεται ισόποσα το ποσοστό των τέκνων.
