Του Μενέλαου Παπασωτηρίου - τ. Πρόεδρου ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ Ηλείας
Η ευρωπαϊκή ένωση με δικά της κονδύλια κυρίως δημιούργησε πριν από 15 χρόνια τα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ σε όλη την Ελλάδα τα οποία ξεπερνούν τα 25 σε αριθμό, προκειμένου να καλύψει το κενό στη λειτουργική κατάσταση των ανθρώπων με αναπηρία, αλλά επιπλέον να τους βοηθήσει να ενταχθούν ομαλά και ισότιμα στη κοινωνία που ζουν. Θέλησε με αυτό τον τρόπο να καλύψει το κενό που υπήρχε σε δημόσιες δομές αφού ή αποκατάσταση των αναπήρων βασιζόταν μόνο σε ιδιωτικούς τομείς με συνέπεια τη μεγάλη οικονομική αιμορραγία, όχι μόνο για την ελληνική οικογένεια αλλά και για το δημόσιο
Για λίγα χρόνια, και κυρίως το διάστημα από το 2006-2010 αυτά κατάφεραν να λειτουργήσουν, προσφέροντας υπηρεσίες υψηλού επιπέδου αλλά χωρίς μόνιμο προσωπικό, μέσω προγραμματικών συμβάσεων και προγραμμάτων stage. Με σύγχρονο και πλήρη εξοπλισμό όπως πισίνα και προσωπικό πολλών και διαφορετικών ειδικοτήτων όπως ψυχολόγοι, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, φυσικοθεραπευτές, νοσηλευτές, παιδαγωγοί, γυμναστές κλπ., για αρκετά χρόνια τα ΚΕΦΙΑΠ έκαναν αισθητή τη παρουσία τους έτσι ώστε τα άτομα με αναπηρία το είχαν ως δεύτερο σπίτι τους.
Τι οδήγησε τα τελευταία αυτά χρόνια στην απαξία τους και στην ολοκληρωτική τους κατάρρευση; Οι λόγοι είναι πολλοί και αφορούν κυρίως στην έλλειψη προσωπικού, στην έλλειψη χρηματοδότησης, στην πλήρης στροφή της πολιτείας από κράτος πρόνοιας σε κράτος αδιαφορίας για τις ευπαθείς ομάδες. Ο κυριότερος όμως λόγος είναι ή αλλαγή στο μοντέλο διοίκηση των ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ. Μέχρι το 2011 που αυτά είχαν δική τους διοίκηση και δικό τους προϋπολογισμό και ανήκαν στην Υ.Π.Ε. της περιφέρειας τους είχαν την δυνατότητα αυτονομίας και αυτοδιαχείρισης των πραγμάτων τους. Από τη στιγμή που αυτά εντάχθηκαν στα νοσοκομεία των Νομών τους το φυσικό επακόλουθο ήταν η πλήρης απαξίωση τους. Με προσωπικό που μετακινείται από τα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ, ως οι φτωχοί συγγενείς του νοσοκομείου που οι περισσότεροι διοικητές τα έβλεπαν ως ένα ακόμα βραχνά στο λαιμό τούς.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΥ
1) Τα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ όλης της χώρας να επανέλθουν στην αρχική τους διοικητική μορφή, δηλαδή Ν.Π.Δ.Δ. που θα έχουν δικό τους διοικητικό συμβούλιο και δικό τους προϋπολογισμό, εποπτευόμενα από την ΥΠΕ της περιφέρειας τους. Έτσι θα υπάρχει ένα συμβούλιο που θα γνωρίζει πόσα χρήματα έχει στη διάθεσή του για να εφαρμόσει το πρόγραμμα του και φυσικά δε θα έχει άλλες αρμοδιότητες και άλλες δομές να διοικεί με αποτέλεσμα να παρέχει αποσπασματική και ελλιπή διοίκηση.
2) Αξιοποίηση των ξενώνων φιλοξενίας στα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ όπου αυτοί υπάρχουν ώστε να καλυφθεί το κενό της κλειστής αποκατάστασης στη χώρα μας, κενό το οποίο αναγκάζει τους ασθενείς είτε να πληρώνουν σε ιδιωτικού φορείς και κέντρα αποκατάστασης, είτε το δημόσιο να καλύπτει σε πολλές περιπτώσεις τα έξοδα αυτά. Αν αξιοποιηθούν όλα τα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ στη χώρα μας τότε θα μπορέσουμε να απαντήσουμε στην ανάγκη των ατόμων με αναπηρία για αποκατάσταση και να μην είναι πρώτη επιλογή τους το εξωτερικό ή ο ιδιωτικός τομέας.
3. Στελέχωση με το απαιτούμενο προσωπικό για κάθε ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ με μόνιμο προσωπικό ώστε να μη γίνονται προσλήψεις για μικρά χρονικά διαστήματα, οι οποίες δε προσφέρουν λύσεις αλλά απλά για ένα μικρό χρονικό διάστημα ικανοποιούν το αίσθημα περί ανταπόκρισης στα αιτήματα των ανθρώπων με αναπηρία. Τα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ για να λειτουργήσουν δε πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με ημίμετρα της τάξης των 5 εργαζομένων αλλά να υπάρχει σχεδιασμός για μία διεπιστημονική και πολυμελή ομάδα εργαζομένων.
4. Διασύνδεση με τα ασφαλιστικά ταμεία ώστε τα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ να εισπράττουν τα νοσηλεία από τον ασφαλιστικό φορέα τους ασθενούς για κάθε πρόγραμμα ή για κάθε ημέρα νοσηλείας και έτσι να έχουν τη δυνατότητα και εσόδων πέρα της χρηματοδότησης από το υπουργείο υγείας.
