Να ανοίγεις το στόμα σου και να αμολάς…βατράχια και όλοι να κρέμονται από τα χείλη σου.
Είναι μεγάλη η τέχνη του «τίποτα» και όποιος την κατέχει πρωτοστατεί. Είναι με τους μεν και με του δε. Είναι με τους πράσινους, με τους μπλε, με τους κόκκινους και τους πορτοκαλί. Είναι παντός καιρού και μέσα σ’ όλα.
Είναι μεγάλη μαγκιά να μην έχεις κανένα υπόβαθρο και να καταφέρνεις να είσαι μέσα σε όλα. Να κάνεις τους γνωστικούς να σκίζουν τα πτυχία τους, να αναθεματούν την ώρα και η στιγμή που έβγαλαν τα μάτια τους στο διάβασμα. Να κάνεις του έντιμους να παίρνουν όρκο ατιμίας. Να κάνεις τους υπεύθυνους να νιώθουν παρείσακτοι.
Είναι μεγάλη μαγικά να έχεις άκρες παντού. Σε κάθε δύσκολη να χτυπάς μια πόρτα και ως δια μαγείας τα προβλήματά σου να λύνονται και των άλλων να παραμένουν. Είναι μεγάλη μαγκιά να είσαι το απόλυτο τίποτα στην εποχή μας και να περνιέσαι για Θεός.
Να εξοργίζεις τους πάντες αλλά να μην σε αγγίζει κανένας. Να πέφτουν γύρω σου τα σκάγια και να φοράς αλεξίσφαιρο τελευταίας τεχνολογίας. Γιατί κάποιοι σου επιτρέπουν να το φορέσεις. Για όλους αυτούς τους μάγκες λοιπόν που ζουν ανάμεσά μας, μια ευχή έχω: να πάθουν αυτό που τους αξίζει…
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Πρώτη της Ηλείας"
