β. Η πολιτική τάξη της χώρας
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Το ΚΚΕ υποπίπτοντας σε ένα τραγικό σφάλμα, εκφράζοντας την αντίδρασή του για την μη διενέργεια δημοψηφίσματος, δεν συμμετείχε στις εκλογές και κήρυξε την αποχή απο αυτές. Και το ποσοστό της αποχής την οποία υπεδείκνυε έφθασε το 25%, που σημαίνει ότι δοθέντος του αναλογικού συστήματος με το οποίο διεξήγοντο οι εκλογές, θα εξέλεγε περί τους 100 βουλευτές. Ποσοστό που θα το καθιστούσε κεντρικό ρυθμιστή των πολιτικών μας πραγμάτων, με τον κατακερματισμό των πολιτικών μας δυνάμεων. Όμως δεν ήταν μόνο η πολιτική περιθωριοποίηση που θα το ταλάνιζε. Ακολουθούσε και η ποινική δίωξη των οπαδών του, η οποία επεσύρετο απο την μη νόμιμη αποχή τους στην υποχρεωτική ψηφοφορία. Και μέσα σ΄ αυτό το έκρυθμο πολιτικό κλίμα, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια όπως είχε συμβεί και τον Δεκέμβριο του 1944, στην εμφύλια σύρραξη.
β. Η πολιτική τάξη της χώρας
Με το που λαμβάνουν χώρα τα αιματηρά επεισόδια του Δεκεμβρίου του 1944 στην Αθήνα, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου παραιτείται. Και εμφανίζεται και πάλι στην πολιτική μας σκηνή το διαρκές φαινόμενο της πολιτικής αστάθειας. Μέχρι και την διενέργεια εκλογών της 31-ης Μαρτίου του 1946, θα ακολουθήσουν 5 κυβερνήσεις, αλληλλοδιαδεχούμενες η μία την άλλη. Οι κυβερνήσεις Ν. Πλαστήρα, Π. Βούλγαρη, αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού, Παναγιώτη Κανελλόπουλου και Θεμιστοκλή Σοφούλη. Τον Μάρτιο λοιπόν του 1946, λαμβάνουν χώρα οι εθνικές εκλογές. Πρώτο κόμμα ανεδείχθη το «Λαϊκό Κόμμα» του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, με 55% των ψήφων. Ενώ το ΚΚΕ όπως προαναφέραμε απόσχε απο τις εκλογές, με την αποχή να φθάνει το 25%, που ήταν ως έγγειστα η πολιτική του δύναμη. Μια σημαντική παράμετρος αυτών των εκλογών είναι ότι θα αναδειχτούν στο πολιτικό προσκήνιο, ορισμένες νεοφώτιστες προσωπικότητες, οι οποίες μέλλεται να πρωταγωνιστήσουν αργότερα στην πολιτική μας ζωή και να επικαθορίσουν με το πελώριο ανάστημά τους, την μοίρα του τόπου. Είναι οι Παναγής Παπαληγούρας, Κωνσταντίνος Τσάτσος, Ευάγγελος Αβέρωφ, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Σπυρίδων Μαρκεζίνης, Γεώργιος Μαύρος, Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου και Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Εν τω μεταξύ απο τα τέλη του 1944 χρέη αντιβασιλέα έχει αναλάβει ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός. Ενώ κατά τις εκλογές του 1946 διευθετείται και το πολιτειακό μας πρόβλημα. Πρα-γματοποιείται δημοψήφισμα τον Σεπτέμβριο του 1946 στο οποίο ο λαός με 68% αποφαίνεται υπερ της βασιλείας και της επανόδου του βασιλέως Γεωργίου του Β΄. Πάραυτα όμως τόσο οι εκλογές του 1946 όσο και το δημοψήφισμα, δεν συνέβαλαν στην σταθεροποίηση της πολιτικής μας ζωής. Η αστάθεια θα ταλανίζει για πολύ ακόμα το πολιτικό μας σύστημα. Μέχρι και τα τέλη του 1949, οπότε και λήγει ο εκδηλωθείς εμφύλιος πόλεμος, θα ανέλθουν στην διακυβέρνηση της χώρας 6 συνολικά διαδοχικές κυβερνήσεις. Είναι οι κυβερνήσεις Παναγιώτη Πουλίτσα, Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, Δημητρίου Μαξίμου, πάλι Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, Θεμιστοκλή Σοφούλη και Αλεξάνδρου Διομήδη. Συνεχίζεται …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
