Η απριλιανή δικτατορία - α. Η απριλιανή δικτατορία (1967-1974)
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Ο βασιλεύς Κωνσταντίνος ο Β΄ θα ασκήσει τα καθήκοντά του μέχρι και τον Δεκέμβριο του 1967, οπότε και επιχείρησε αντιδικτατορικό κίνημα, εναντίον των πραξικοπηματιών, με την συνδρομή του αντιτορπιλικού «Βέλος» και μιας ευρύτερης ομάδας αξιωματικών φίλα προσκείμενων στον βασιλέα, που εμφανώς αντέκειτο στην χούντα. Το βασιλικό κίνημα ανοργάνωτο και αδύναμο εν τη γενέσει του καθώς ήταν, απέτυχε και ο βασιλεύς Κωνσταντίνος, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα διαφεύγοντας στην Ιταλία. Την θέση του με καθήκοντα αντιβασιλέα στην κυβέρνηση Γεωργίου Παπαδοπούλου ανέλαβε ο αντιστράτηγος Γεώργιος Ζωϊτάκης. Ενώ από το 1972 καθήκοντα – ενδεικτικό άλλωστε των εγωπαθών συνδρόμων και της αρχομανίας που τον διακατείχαν –πρωθυπουργού, αντιβασιλέα, αλλά και υπουργού Εθνικής Αμύνης ασκούσε ο ίδιος ο Γεώργιος Παπαδόπουλος. «One man show» θα λέγαμε με μια μικρή δόση ειρωνείας! Προϊόντος του χρόνου όμως και με την σταδιακή ενεργοποίηση των δημοκρατικών ανακλαστικών του ελληνικού λαού, που αρχικά απογοητευμένος από τα τερτίπια του πολιτικού κόσμου και την αστάθεια που για μακρό χρονικό διάστημα ταλάνιζε τον τόπο, κρατούσε μια στάση παθητικής αποδοχής, η χούντα άρχισε να χάνει τα ερείσματα που είχε δημιουργήσει με τις τεχνικές προπαγάνδας και την στήριξη των αμερικανών και αναγκάστηκε και από τις διεθνείς εξελίξεις, που γίνονταν όλο και πιο πιεστικές για το μέλλον της, να προσαρμοστεί στα νέα πολιτικά δεδομένα.
Επιχείρησε έτσι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος να προσδώσει δημοκρατικό μανδύα στην δικτατορία του με την θέσπιση του ψευδοσυντάγματος του 1973, που προέβλεπε στην Ελλάδα εγκαθίδρυση ημιπροεδρικής δημοκρατίας. Σ΄ αυτό το πλαίσιο ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ανέλαβε πρόεδρος της δημοκρατίας, ενώ γα την θέση του πρωθυπουργού επέλεξε μια λαμπρή και αμφίσημη συνάμα όμως πολιτική προσωπικότητα για τα αβυσσαλέα εγωπαθή της σύνδρομα, τον σύγχρονο Αλκιβιάδη της πολιτικής μας σκηνής Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη. Εικάζεται μάλιστα από έγκυρες ιστορικές πηγές ότι ο Παπαδόπουλος για να πείσει τον Μαρκεζίνη του υπεσχέθη τάχιστο εκδημοκρατισμό της πολιτικής ζωής του τόπου. Και ο Σαντορινιός πολιτικός έρημος και λησμονημένος καθώς ήταν, αλλά και αισθανόμενος ασήκωτη την πολιτική του περιθωριοποίηση, έπεσε στην παγίδα της προσφοράς και έδωσε με την πρωθυπουργοποίη-σή του δημοκρατική νομιμοποίηση στον δικτάτορα. Εκτιμάται ιστορικά ότι η κίνηση αυτή του Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη ήταν τεράστιο πολιτικό σφάλμα και κηλίδωσε την παρουσία του – και με πολλές λαμπρές στιγμές πέρα από τα όποια μέχρι τότε λάθη της - στα πολιτικά μας δρώμενα. Όμως και στο εσωτερικό της ηγεσίας της δικτατορίας ελάμβαναν χώρα κινήσεις εις βάρος του αρχιπραξικοπηματία Γ. Παπαδόπουλου, που με την άκρατη αρχομανία του δημιουργούσε πίκρα και αίσθημα αδικίας στους πολιτικούς συνεργάτες του. Συνεχίζεται …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
