γ. Το άγος της κυπριακής προδοσίας
Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Αναφέραμε πιο πάνω ως οδυνηρότερη συνέπεια της Απριλιανής δικτατορίας την προδοσία της Κύπρου, τραγική απόρροια της οποίας υπήρξε η εισβολή των Τούρκων στη νήσο και η κατάληψη μέχρι σήμερα του Βόρειου τμήματός της. Ιδεώδες πρόσχημα για την εισβολή των Τούρκων στη Μεγαλόνησο, υπήρξε το πραξικόπημα εναντίον του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου την 15 Ιουλίου 1974. Σύνδρομη και διαπλαστική ακόμα της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974, ήταν η στρατιωτική της αποψίλωση, μετά την ανάκληση της ελληνικής μεραρχίας από αυτήν τον Νοέμβριο του 1967. Ήταν και αυτό ένα από τα οδυνηρά λάθη των συνταγματαρχών που αδυνατούσαν να κατανοήσουν στρατιωτικοί καθώς ήταν, τους δαιδαλώδεις μηχανισμούς της εξωτερικής πολιτικής και της διπλωματίας. Για λόγους ιστορικής εντιμότητας υπενθυμίζουμε ότι η εμπνευσμένη κίνηση αποστολής της μεραρχίας στην Κύπρο, με την οποία για πρώτη φορά εγκαινιάζονταν από την Ελλάδα πολιτική αποτρεπτικής ισχύος, είχε γίνει το 1964 από τον Γεώργιο Παπανδρέου. Είναι από τα κομβικά σημεία της πολιτικής του παρουσίας και πρέπει να του πιστωθεί ιστορικά.
Αλλά ας δούμε πως προπαρασκευάζεται το κλίμα εισβολής στην Κύπρο. Οι Αμερικάνοι εκδηλώνουν έντονη δυσφορία για τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο που αφενός μεν επιδεικνύει στοιχεία πολιτικής αυτονομίας μη επιθυμητής, αφετέρου δεν συντάσσεται με τις διεθνοπολιτικές τους επιλογές. Έτσι αναζητούν τρόπο καθαίρεσης του από την Κυπριακή Δημοκρατία. Ιδανικό βραχίονά τους σ΄ αυτή την προσπάθεια θα αποτελέσει η δικτατορία των συνταγματαρχών. Πρώτο δείγμα αυτής της πολιτικής ήταν οι προσβλητικές επιστολές που αποστέλλει η χούντα προς τον Μακάριο. Και δεύτερο και καθοριστικό, η οργάνωση εναντίον του πραξικοπήματος, το οποίο λαμβάνει χώρα την 15-η Ιουλίου του 1974. Ο αρχιεπίσκοπος θα κατορθώσει να διαφύγει στο εξωτερικό και την προεδρία της Κύπρου αναλαμβάνει ένα φερέφωνο των Αμερικανών, ο Νικόλαος Σαμψών. Όμως θεωρούμε σκόπιμο εδώ να οριοθετήσουμε με περισσότερη σαφήνεια, την έννοια της προδοσίας της Κύπρου. Αυτή συντελείται με δυο κυρίως κινήσεις καθώς και τα έκγονα αυτών πολιτικά αποτελέσματα. Η πρώτη κίνηση της ελληνικής χούντας προς αυτή την κατεύθυνση είναι η οργάνωση πραξικοπήματος, εναντίον του αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Και τούτο διότι η πολιτικά ανόητη αυτή ενέργεια, προσφέρει όπως θα δούμε παρακάτω την μοναδική ευκαιρία που χρόνια αναζητούσαν οι Τούρκοι, για να επέμβουν στο νησί. Γνωρίζουμε μέχρι τώρα πως με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου αντιστοίχως του 1959 και του 1960, εγγυήτριες δυνάμεις της Κύπρου είναι η Μεγάλη Βρετανία, η Ελλάδα και η Τουρκία. Συνεχίζεται …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
www.panosavramopoulos.blogspot.gr
