Της Καλλιόπης Γραμμένου - Δημοσιογράφου & συγγραφέα, παιδαγωγού - εμψυχώτριας
Η Διεθνής Ημέρα της Οικογένειας καθιερώθηκε το 1993 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Μαΐου.
Ο ετήσιος αυτός εορτασμός αντανακλά τη σπουδαιότητα που αποδίδει η διεθνής κοινότητα, στην οικογένεια ως βασικό κύτταρο της κοινωνίας.
Φετινό θέμα του εορτασμού: "Οικογένειες και κοινωνίες χωρίς αποκλεισμούς".
Ποιος ο ρόλος των οικογενειών και των οικογενειακών πολιτικών στην προώθηση του Στόχου 16 για την Αειφόρο Ανάπτυξη όσον αφορά την προώθηση ειρηνικών και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνιών για βιώσιμη ανάπτυξη;
Μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς είναι μια κοινωνία που βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και την αλληλεγγύη. Κάτι που το συναντάμε συχνά στις μέρες μας!
Αμοιβαίο σεβασμό και αλληλεγγύη…
Μια κοινωνία με ισότητα στις ευκαιρίες και ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο για όλους.
Α, και από αυτό έχουμε και μας περισσεύει!
Ισότητα και αξιοπρέπεια…
Μια κοινωνία όπου η διαφορετικότητα και η πολυμορφία θεωρούνται ως κάτι που ενισχύει παρά ως κάτι που διχάζει.
Είναι άραγε ένα ευρωπαϊκό όραμα , μια πραγματικότητα ή μια ψευδαίσθηση;
Κοινωνική ένταξη είναι το να νιώθει κανείς ότι αποτελεί μέρος μιας κοινότητας, τα μέλη της οποίας έχουν κοινή ταυτότητα και κοινές αξίες.
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια κοινωνία που έχει όλα τα παραπάνω… Αναρωτιέμαι λοιπόν από το 1993 που καθιερώθηκε αυτή η Παγκόσμια ημέρα αν το τόσο σημαντικό και ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας, η «οικογένεια», είναι ζωντανό…
Η φτώχεια, η ανεργία, οι μισθοί πείνας, η αδυναμία πρόσβασης σε υγειονομικές και κοινωνικές υπηρεσίες, η φορολογία των παιδιών ως τεκμήριο, μας δημιουργούν το αίσθημα του κοινωνικού αποκλεισμού.
Αποκλεισμό στα πάντα, για πόσο;
Η οικογένεια όποια μορφή και να έχει, πυρηνική, πατριαρχική, μητριαρχική, μονογονεϊκή, πολύτεκνη, εκτεταμένη, ανασυγκροτημένη, ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλη μορφή θα έχει, κλυδωνίζεται από διάφορους παράγοντες.
Η οικογένεια είναι ένας θεσμός, μια αξία ανεκτίμητη που συμβάλει ευεργετικά στην ανάπτυξη και καλλιέργεια της προσωπικότητας, της κοινωνικότητας των παιδιών και στην ενίσχυση των γονέων μέσα στις δυσκολίες και τις δοκιμασίες που επιφυλάσσει η ζωή.
Μιλάμε λοιπόν για ένα θεσμό, βασικό κύτταρο της κοινωνίας, που προσφέρει ζεστασιά, γαληνή και ασφάλεια στα μέλη της. Η συλλογική ευθύνη, τα κοινά βιώματα, οι ηθικές αξίες, η αγάπη και η αίσθηση της αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της, είναι από τα κύρια χαρακτηριστικά της.
Μπορούμε και θέλουμε να διαφυλάξουμε το ζωντανό αυτό κύτταρο ζωντανό, σε όποια μορφή κι αν είναι, δεν έχει σημασία, η ουσία και η αξία είναι ότι θα πρέπει τα μέλη της να ζουν και να νοιώθουν αγάπη, προσοχή, αίσθηση ασφάλειας, αποδοχής, εκτίμησης, αλληλοκατανόησης, συμπαράστασης, σεβασμού και ηρεμίας.
Όσο κι αν κλονίζεται από εξωτερικούς παράγοντες και κοινωνικούς αποκλεισμούς, οφείλουμε να διαφυλάξουμε και να αναζωογονήσουμε το θεσμό της οικογένειας.
Ίσως το καταφέρουμε, αν ζούμε με αμοιβαίο σεβασμό και αλληλεγγύη, ισότητα και αξιοπρέπεια.
Ας αφιερώσουμε λοιπόν λίγο από το χρόνο μας στα μέλη της. Ας κάνουμε πράγματα ουσιαστικά και απλά, που θα αναζωογονήσουν αυτόν τον θεσμό.
