Τα τροπάρια συνέχισαν, αλλά φτυαριά δεν έμπαινε πουθενά. Η κρίση, ήταν και παραμένει, πολύ πιο ισχυρή από την πολιτική βούληση, άσχετα με το αν αυτοί οι άνθρωποι – όχι δεν πίστευαν – αλλά διακήρυτταν το αντίθετο. Ήταν αναμενόμενο πως από τα υπεσχημένα σχεδόν τίποτα – για να μην είμαστε μηδενιστές – δεν θα γινόταν, δεν θα προχωρούσε.
Και φτάνουμε στο σήμερα που η κρίση μαζί με όλη την Ελλάδα και μεγάλο μέρος της Ευρώπης
αναπόφευκτα έχει «σκεβρώσει» και το κουφάρι της Ηλείας. Ο «κάλλιστος της Ελλάδας τόπος» έχει τα χάλια του και με το ζόρι σήμερα αναζητούνται λεφτά για να μπαλώσουμε τις τρύπες της κρίσης. Πως είναι δυνατόν να μιλάμε για λιμάνια και αεροδρόμια όταν δεν έχουμε κονδύλια να βάλουμε καλώδια στο 1ο λύκειο Πύργου να αντικατασταθούν τα κλεμμένα και να λειτουργήσει το σχολείο σε 15 ημέρες…;
Και έρχεται η «βόμβα» των ιδιωτικοποιήσεων των λιμένων να σκάσει και στο Κατάκολο την οποία οι περισσότεροι την κοιτούν με μισό μάτι… Καλό θα είναι να ανοίξουν και τα δύο μάτια και να «ξεστραβωθούν». Γιατί ακόμα και αν δεν παραχωρείται το λιμάνι, αλλά η μαρίνα ή η υπό σχεδιασμό μαρίνα, όπως υποστηρίζουν στο Λιμενικό Ταμείο, είναι υπόθεση. Όταν τόσα χρόνια δεν μπορείς να υλοποιήσεις σημαντικά έργα στο Κατάκολο γιατί πρέπει να περιμένεις άλλα τόσα, για να μην ιδιωτικοποιηθεί η μαρίνα.
Η παραχώρηση χρήσης μπορεί να δημιουργήσει προοπτικές που σήμερα δεν υπάρχουν. Μπορεί να δημιουργήσει θέσεις εργασίας την ώρα που τα τελευταία ευρώ των ανέργων φεύγουν για έναν καφέ στις καφετέριες, όπου ο κόσμος περιμένει την τύχη του. Αν βρεθεί επενδυτής για το λιμάνι, δημιουργείται προοπτική.
Αν το λιμάνι γίνει περισσότερο ελκυστικό και η αγορά θα δουλέψει και νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν… Ότι μας λείπει σήμερα. Μην ξεχνάμε πως την πρώτη και τελευταία φορά που ήρθε ο αρμόδιος υπουργός στο Κατάκολο, τότε ο Παύλος Γερουλάνος ως Πολιτισμού και Τουρισμού, δόθηκαν υποσχέσεις ότι άμεσα θα ξεκινήσουν δρομολογημένα έργα από το τομεακό του ΕΟΤ στη χερσαία ζώνη. Και πέρασαν μήνες από τότε… για εκείνο που θεωρείτο σίγουρο.
Και έρχονται νέα στοιχεία στην επιφάνεια για το άλλο μεγάλο αναπτυξιακό και τουριστικό έργο της Ηλείας, το πολυφημισμένο και διαφημισμένο αεροδρόμιο. Τι υπουργοί πέρασαν από την Ανδραβίδα, τι υφυπουργοί μίλησαν για αυτό, τι μελέτες έγιναν, τι επερωτήσεις στη Βουλή. Και τώρα μας λένε πως είναι οικονομικά ασύμφορο. Εδώ ήταν ασύμφορο προ κρίσης, τώρα θα γλίτωνε; Και το κακό είναι πως περί τα 20 ίσως και περισσότερα εκατομμύρια ευρώ που θα έπεφταν μέσα από το συγκεκριμένο έργο στο νομό, πιθανότατα χάνονται.
Και θυμάμαι πως σε κάποια άρθρα έγραφα πως «τι το θέλουμε το αεροδρόμιο όταν ο Άραξος είναι μόλις πέντε - δέκα λεπτά απόσταση από αέρος και 20 λεπτά οδικώς στον δρόμο καρμανιόλα». Αλλά η λογική «κάθε χωριό και κέντρο υγείας κάθε πόλη και νοσοκομείο» δεν μας αφήνει να δούμε παραπέρα από τη μύτη μας.
Τα ίδια εκατομμύρια θα μπορούσαμε να ζητήσουμε να πέσουν στο Κατάκολο και να το αναπτύξουμε μόνοι μας μην έχοντας ανάγκη κανέναν επενδυτή, παρά μόνο καλές στρατηγικές επιλογές για το πώς θα προσελκύσουμε περισσότερες κρουαζιέρες ή ακόμα και να δημιουργήσουμε ένα home port.
Τώρα είμαστε ένα βήμα πριν χάσουμε τα αβγά και τα πασχάλια, ζώντας την ονείρωξη του μεγάλου δρόμου (Ολυμπία Οδός) που θα φτάσει επιτέλους στην Ηλεία και θα συμβάλει στο να έλθει η ανάπτυξη, καθώς μέσα από την καρμανιόλα της Ε.Ο. Πατρών – Πύργου, καθυστερεί γιατί πέφτει συνέχεια μέσα σε λακκούβες και «τσακίζεται»…
