ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΛΑΤΙΝΙΚΩΝ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ
Α1. Όλα είναι αξιοθρήνητα στους εμφύλιους πολέμους, αλλά τίποτα (δεν είναι) πιο αξιοθρήνητο από την ίδια τη νίκη: αυτή κάνει τους νικητές αγριότερους και πιο αχαλίνωτους από ό,τι συνήθως, ώστε, ακόμη κι αν δεν είναι τέτοιοι από τη φύση τους, εξαναγκάζονται να γίνουν από ανάγκη. Γιατί η έκβαση των εμφύλιων πολέμων είναι τέτοια πάντοτε, ώστε όχι μόνο να γίνονται αυτά τα οποία θέλει ο νικητής, αλλά ακόμα να κάνει ο νικητής το χατίρι εκείνων, με τη βοήθεια των οποίων κερδήθηκε η νίκη.
Ενεργώντας κάτω από την επιρροή αυτών, πολλοί, όχι μόνο αχρείοι αλλά και άπειροι, αν τον είχα τιμωρήσει, θα έλεγαν ότι αυτό έγινε με σκληρότητα και τυραννικά. Τώρα καταλαβαίνω ότι, αν αυτός φτάσει στο στρατόπεδο του Μανλίου, όπου κατευθύνεται, κανείς δεν θα είναι τόσο ανόητος, που να μη βλέπει ότι έγινε συνωμοσία, κανείς τόσο αχρείος που να μην το ομολογήσει.
Β1.
bellum civile
miserrimum
ipsum
victoribus
feroci
talis
exitu
earum
auxilium
auctoritas
plus
huic
castrorum
stultam
Β2.
reddidisti
sunto
cogeretur
faciendum
vult
obsequentur
peperisti
animadversum, animadversu
dixerint
intellexisse
perveniebatis
intende
vidissemus
fatebuntur
Γ1.
α.
miserius : Κατηγορούμενο στο nihil
ferociores : Κατηγορούμενο του αντικειμένου victores
bellorum : Γενική υποκειμενική στο exitus
iis : Αντικείμενο ρήματος obsequatur
id : Υποκείμενο απαρεμφάτου factum esse - ετεροπροσωπία
fore : Αντικείμενο ρήματος intellego – ειδικό απαρέμφατο
coniurationem :Υποκείμενο απαρεμφάτου factam esse – ετεροπροσωπία
β. in bellis quae civilia sunt
γ. Cicero scripsit bellorum enim civilium exitus tales esse semper, ut non solum ea fierent, quae vellet victor, sed etiam ut victor obsequeretur iis, quorum auxilio victoria parta esset.
Γ2. α. etiamsi natura tales non sint: Δευτερεύουσα παραχωρητική πρόταση. Εισάγεται με τον παραχωρητικό σύνδεσμο etiamsi. Εκφέρεται με υποτακτική, γιατί δηλώνει μια υποθετική κατάσταση που, κι αν δεχτούμε ότι αληθεύει, δεν αναιρεί το περιεχόμενο της κύριας πρότασης και μάλιστα σύμφωνα με τον κανόνα της ακολουθίας των χρόνων με υποτακτική ενεστώτα (non sint) γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου (cogantur) και δηλώνει το σύγχρονο στο παρόν – μέλλον. Χρησιμεύει ως επιρρηματικός προσδιορισμός της παραχώρησης στο cogantur.
β. quae velit victor: Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση, προσδιοριστική στο ea. Εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία quae. Εκφέρεται με υποτακτική λόγω έλξης από το fiant και μάλιστα σύμφωνα με τον κανόνα της ακολουθίας των χρόνων με υποτακτική ενεστώτα (velit) γιατί το ρήμα εξάρτησης (fiant) είναι αρκτικού χρόνου και δηλώνει το σύγχρονο στο παρόν – μέλλον.
γ.
Εξαρτημένος υποθετικός λόγος:
Υπόθεση: si pervenerit (υποτακτική Παρακειμένου)
Απόδοση: neminem tam stultum fore
Ανεξάρτητος υποθετικός λόγος: 1ο είδος ανοιχτή υπόθεση στο μέλλον, προσδοκώμενο προτερόχρονο
Υπόθεση: si pervenerit (Οριστική Συντελ. Μέλλοντα)
Απόδοση: nemo tam stultus erit
Υπόθεση δυνατή ή πιθανή στο παρόν - μέλλον
Υπόθεση: si perveniat
Απόδοση: nemo tam stultus sit
Επιμέλεια Απαντήσεων:
Βαγγοπούλου Κατερίνα
Βόλλαρης Γιάννης
Παναγοπούλου Ακριβή - Ειρήνη
{https://youtu.be/IqpWwnBMjrw}
