Οι μαθητές των Ανθρωπιστικών Σπουδών διαγωνίσθηκαν σήμερα στο μάθημα της Ιστορίας Προσανατολισμού.
Τα θέματα καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος της ύλης και κρίνονται απαιτητικά για πολύ καλά προετοιμασμένους μαθητές. Μάλιστα κάποια από τα θέματα ζητήθηκαν για πρώτη φορά στις εξετάσεις.
Στο θέμα Α1 ζητήθηκαν τρεις ιστορικοί όροι, ενώ το θέμα Α2 δόθηκε ως ερώτηση κλειστού τύπου με τη μορφή Σωστό / Λάθος.
Το θέμα Β1 ήταν σαφές και απλό, ενώ στο θέμα Β2 η απάντηση προέκυπτε από δύο διαδοχικές ενότητες του σχολικού βιβλίου. Στην ομάδα Β ζητούνταν η επεξεργασία ιστορικών πηγών σε δημιουργική σύνθεση με την ιστορική γνώση και τα ζητήματα αφορούσαν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τις αντιδράσεις των Ελλήνων αναφορικά με τις ενέργειες του Δημητρίου Υψηλάντη την περίοδο της Επανάστασης.
Απαντήσεις
ΘΕΜΑ Α1
Α. σελ. 134-135 «Τον Ιανουάριο του 1878…και των Τούρκων».
Β. σελ. 215 «Οι διαπραγματεύσεις … Ελλάδα».
Γ. σελ 26 «Το 1866 άρχισε στο Λαύριο … τα κατάλοιπα».
ΘΕΜΑ Α2
Α. Λάθος
Β. Λάθος
Γ. Λάθος
Δ. Σωστό
Ε. Σωστό
ΘΕΜΑ Β1
Σελ. 52 «Η Ελλάδα … καταστροφή».
ΘΕΜΑ Β2
Σελ. 217 «Για την επίσημη έναρξη … Κρήτης»
Σελ 218 «Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες … τον ιστό της»
ΘΕΜΑ Γ1
Α. Σελ. 149-150 «Στις 24 Ιουλίου 1923 … Ελλάδας και Τουρκίας»
Σελ 161 «Μετά την υπογραφή της Σύμβασης … στάση των προσφύγων».
Από το Κείμενο Α του Βασίλη Κολλάρου «Η μειονοτική πολιτική του Ελευθερίου Βενιζέλου (1898 – 1933)» αντλούμε πληροφορίες για τη Συμφωνία των Αθηνών και τη Σύμβαση της Άγκυρας. Η τελευταία έμεινε γνωστή ως Συμφωνία Εξηντάρη – Χαμδλη Βέη, τον Ιούνιο του 1925, η οποία όμως δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Επιπρόσθετα, επισημαίνεται ότι η Συμφωνία των Αθηνών, που υπογράφηκε στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 1926 μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, είχε ως βασικούς πρωταγωνιστές τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Περικλή Αργυρόπουλο και τον Τούρκο αντιπρόσωπο στη Μικτή Επιτροπή Σουκρή Σαράτσογλου. Η συγκεκριμένη Συμφωνία προέβλεπε την εξαγορά των μη ανταλλάξιμων κτημάτων και ακινήτων και από τις δύο χώρες. Από την εξαγορά εξαιρούνταν τα κτήματα των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης και των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Το καθένα από τα δύο κράτη θα εξαγόραζαν κτήματα που είχαν την ίδια αξία, ενώ καθεμία από τις κυβερνήσεις θα απάλλασσε τα κτήματα αυτά από τις προηγούμενες οικονομικές τους υποχρεώσεις, ώστε να αποδοθούν στους ιδιοκτήτες τους.
Β. Σελ 161 «Στις 10 Ιουνίου 1930 … κράτους».
Στο Κείμενο Β του Κ. Σβολόπουλου «Η ελληνική εξωτερική πολιτική 1900-1945» γίνεται λόγος για το Σύμφωνο Φιλίας, Ουδετερότητας και Διαιτησίας, που υπογράφηκε στις 30 Οκτωβρίου 1930. Το Σύμφωνο αυτό όριζε την απαγόρευση της συμμετοχής σε κάθε πολιτικό ή οικονομικό συνασπισμό που θα στρεφόταν κατά του ενός από τα συμβαλλόμενα μέρη. Μέσα στο Σύμφωνο υπήρχε μια εμπορική σύμβαση που περιείχε μια προξενική σύμβαση και σύμβαση εγκαταστάσεως, καθώς και ειδική συμφωνία που αφορούσε τους ναυτικούς εξοπλισμούς. Ειδικότερα, οι δύο κυβερνήσεις ήταν υποχρεωμένες να ενημερώνουν έγκαιρα, πριν παραγγείλουν κάθε ναυτική μονάδα, ώστε να μην υπάρχει ανταγωνισμός ¨δια φιλικής ανταλλαγής απόψεων».
ΘΕΜΑ Δ1
Α. Σελ 60 – 61 «Όσο οι Έλληνες ήταν υπόδουλοι … οι πρώτες παρατάξεις»
Από το Κείμενο Α του G. Hering «Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, 1821 – 1936» επισημαίνεται ότι σε αντίθεση με τους προκρίτους, οι οποίοι όσον αφορά της διάταξη των αξιωματικών και τη θεσμική οργάνωση περιορίζονταν στα πλαίσια της πελοποννησιακής αυτοδιοίκησης, ο Υψηλάντης απέβλεπε σε ένα ελληνικό κράτος που θα ήταν απελευθερωμένο στο σύνολό του και τον κυβερνήτη του θα τον αποτελούσε ένα κεντρικό κοινοβούλιο με γενικευμένες εξουσίες. Οι γαιοκτήμονες αντιστάθηκαν στην απαίτησή του να πάρει στα χέρια του το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, στηριζόμενος στην αστική τάξη και πρόβαλαν την αξίωση για ένα αυτοδιοικούμενο συλλογικό όργανο που θα απαρτιζόταν από ίσους πολίτες. Στα σχέδια των προκρίτων δεν υπήρχε πρόβλεψη για εθνικό κοινοβούλιο ή κεντρική κυβέρνηση.
Από το κείμενο Β από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους επιβεβαιώνεται ότι ο Υψηλάντης δεν στόχευε να καταργήσει τη δύναμη των προκρίτων αλλά των ενδιέφερε η δημιουργία μας συγκεντρωτικής διοικητικής οργάνωσης κρατικών εσόδων, στρατοπέδων με κανονική τροφοδοσία και στοιχειώδη πειθαρχία και σώματα τακτικού στρατού. Για τους λόγους αυτούς συγκρούστηκε με τους προκρίτους. Ο Υψηλάντης γνώριζε ότι οι μικροί ιδιωτικοί στρατοί που υπήρχαν εμπόδιζαν τον πολεμικό σχεδιασμό σε πελοποννησιακή κλίμακα, καθώς δρούσαν μέσα στα όρια της επαρχίας. Παράλληλα, ήταν σίγουρος ότι η συγκεκριμένη κατάσταση συνέβαλε στην κυριαρχία της πολυαρχίας, της αυθαιρεσίας και του τοπικισμού, καθώς και στην ενίσχυση της δύναμης των προκρίτων και των καπεταναίων οι οποίοι θα έβγαιναν κερδισμένοι από τα λάφυρα και τα πυρομαχικά που θα αποκόμιζαν από τις νίκες εναντίον των Τούρκων και από τις εισπράξεις των φόρων μέσω των οποίων θα πλήρωναν τα σώματά τους και θα είχαν τη δυνατότητα να προσλαμβάνουν μικροκαπεταναίους.
β. Σελίδα 60-61 «Το προσωρινό πολίτευμα … προκρίτων».
Στο κείμενο Γ του Κ. Κωστή «Τα κακομαθημένα παιδιά της Ιστορίας» επισημαίνεται ότι η Α΄ Εθνοσυνέλευση έφερε για πρώτη φορά στο προσκήνιο τους διαχωρισμούς και τις συγκρούσεις που υπήρχαν μεταξύ όσων είχαν εξεγερθεί. Ειδικότερα, οι προεστοί της Πελοποννήσου και των νησιών και οι αρχιερείς και οι εκπρόσωποι της δυτικής και ανατολικής Στερεάς συνενώθηκαν για να αντιμετωπίσουν τους στρατιωτικούς αρχηγούς οι οποίοι θα αμφισβητούσαν την εξουσίας τους. Στη συνέχεια, γίνεται λόγος για την ψήφιση του Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδας που προέβλεπε την αντιπροσωπευτική διακυβέρνηση, τη διάκριση των εξουσιών και τη συγκρότηση Πολιτικής Διοίκησης που θα αποτελούνταν από δύο δώματα, δηλαδή το Βουλευτικό και το Εκτελεστικό τα οποία θα είχαν ετήσια θητεία. Πρόεδρος του Βουλευτικού εκλέχτηκε ο Δ. Υψηλάντης, γεγονός που αποδείκνυε την πολιτική του υποβάθμιση. Παράλληλα, υποβιβάστηκε και ο ρόλος της Φιλικής Εταιρείας, γεγονός που αποδεικνύεται όχι μόνο από το ότι δεν αναφερόταν πουθενά το όνομά της αλλά και από το ότι αντικαταστάθηκε ο Φοίνικας, που ήταν το σήμα της Φιλικής Εταιρείας, από το σύμβολο της Αθηνάς.
Η φιλολογική ομάδα του Πρότυπου Φροντιστηριακού Κέντρου ανοδος
Ασημακόπουλος Παναγιώτης
Βούρτση Ζωή
Λέντζιου Ελένη
Λέντζιου Έφη
Λούτα Γιορένα
Σαργέντη Σοφία
Σεφερλή Γιάννα
