O 22χρονος φοιτητής έχασε τη ζωή του το 2000, καθώς οδηγούσε τη vespa του από την Ελευσίνα προς το σπίτι του στη Νίκαια - Το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει να καταβάλει άμεσα το ποσό συν τους τόκους
Το επίμαχο ποσό θα καταβληθεί στους συγγενείς του φοιτητή, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από τον απροσδόκητο θάνατο του γιου και αδελφού τους.
Σύμφωνα με την δικαστική απόφαση η μοιραία σφαίρα «έφυγε» από το όπλο 33χρόνου επιλοχία πυροβολικού της 180 Μοίρας Κατευθυνομένων Βλημάτων (HAWK) ο οποίος εκτελούσε εκείνη την μοιραία νύκτα καθήκοντα αξιωματικού υπηρεσίας στρατοπέδου.
Ο σκοπός της κεντρικής πύλης του στρατοπέδου, 45 λεπτά μετά τα μεσάνυκτα ειδοποίησε τον αξιωματικό υπηρεσίας ότι από την βορειοδυτική πλευρά του στρατοπέδου ακουστήκαν σφυρίγματα.
Ενημερώθηκε ο αρχιφύλακας για το συμβάν και αμέσως πήγε στην σκοπιά από την όποια είχαν ακουστεί τα σφυρίγματα. Δεν διαπιστώθηκε κάτι το ύποπτο και ενημέρωσε τον αξιωματικό υπηρεσίας.
Ωστόσο, ο αξιωματικός υπηρεσίας πύρε το όπλο του (τύπου G3-A3), τοποθέτησε γεμιστήρα 18 φυσιγγίων, από τα οποία τα δύο πρώτα ήταν αβολίδωτα και μαζί με τον Γ.Λ. κατευθυνθήκαν προς την βορειοδυτική πλευρά του στρατοπέδου που είχαν ακουστεί τα σφυρίγματα.
Ξαφνικά στις 2,10΄ ο Γ.Δ. και ενώ δεν είχε υποπέσει στην αντίληψή τους κάτι το ύποπτο κατευθύνθηκε προς το συρματόπλεγμα του στρατοπέδου που βρίσκεται παράλληλα προς την Νέα Λεωφόρο Σχιστού. Εκεί φώναξε δύο φορές «Αλτ τις ει;», χωρίς όμως να λάβει απάντηση.
Όπλισε το G3-A3 και πάτησε τη σκανδάλη για να πυροδοτηθούν τα δύο αβολίδωτα φυσίγγια, αλλά το όπλο παρουσίασε και τις δύο φορές εμπλοκή.Τότε ζήτησε το όπλο του λοχία το οποίο και αυτό ήταν όμοιο με το δικό του (G3-A3) και επειδή δεν πυροδοτήθηκαν τα δυο πρώτα αβολίδωτα φυσίγγια, όπλισε και πυροδότησε κρατώντας το όπλο προς την κατεύθυνση του δρόμου, ενώ άρχισε να φωνάζει δυνατά αν υπάρχει κάποιος έξω από το στρατόπεδο.
Δεν έλαβε καμία απάντηση και παρ΄ όλα αυτά άρχισε να πυροβολεί και πάλι προς το δρόμο.
Μόλις σταμάτησε το «κροτάλισμα» του όπλου, ακούστηκε από την πλευρά της Λεωφόρου Σχιστού δυνατή κραυγή πόνου.
Η κραυγή ήταν του 22χρόνου φοιτητή οινολογίας του ΤΕΙ ο οποίος εκείνη την στιγμή περνούσε με την vespa του έξω από το στρατόπεδο για να πάει σπίτι του.
Όταν ο φοιτητής ήταν σε απόσταση 170 μέτρων από το στρατόπεδο δέχθηκε τα πυρά από το όπλο του αξιωματικού υπηρεσίας, πυρά που του αφαίρεσαν τελικά τη ζωή.
Από το Αναθεωρητικό Δικαστήριο ο επιλοχίας Γ.Δ. καταδικάστηκε σε κάθειρξη 13 ετών (πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 16 ετών) για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και για οπλοχρησία. Μετά την καταδίκη του εξέπεσε του βαθμού του, υποβιβάστηκε σε απλό στρατιώτη και τελικά απολύθηκε.
Ο πατέρας του άτυχου φοιτητή ήταν εργάτης και η μητέρα του καθαρίστρια σπιτιών και γραφείων. Οι γονείς και τα δύο αδέλφια του προσέφυγαν στα Διοικητικά Δικαστήρια και ζήτησαν να τους επιδικαστεί το ποσό των 1.399.920 ευρώ (699.960 ευρώ ο καθένας) και τα δυο αδέλφια ζήτησαν το ποσό των 799.920 ευρώ (399.960 ευρώ ο καθένας).
Τα Διοικητικά Δικαστήρια σε πρώτο και δεύτερο βαθμό επιδικάσαν από 300.000 ευρώ σε κάθε ένα από τους δύο γονείς και από 100.000 ευρώ σε κάθε ένα από τα δύο αδέλφια (συνολικά 800.000 ευρώ) συν τους νόμιμους τόκους.
Το Ελληνικό Δημόσιο είχε αντίθετη άποψη και κατέθεσε στο ΣτΕ αναίρεση κατά της εφετειακής απόφασης, υποστηρίζοντας ότι το ποσό είναι υπέρμετρα υψηλό και αντίθετο στην συνταγματική αρχή της αναλογικότητας και ότι η χρηματική ικανοποίηση δεν μπορεί να έχει το χαρακτήρα κύρωσης ή ανταπόδοσης της επίμεπτης συμπεριφοράς των οργάνων του Δημοσίου.
Τελικά, το ΣτΕ απέρριψε την αίτηση αναίρεσης του Ελληνικού Δημοσίου.