Σχετικά Άρθρα

• Δίκη για το Μάτι: «Δεν έδωσα εντολές στην ηγεσία της Πυροσβεστικής» κατέθεσε ο Νίκος Τόσκας
  σε Ελλάδα
  

  Την θέση ότι δεν είχε την παραμικρή εμπλοκή στην επιχειρησιακή διαχείριση της φωτιάς στην Κινέτα και σε αυτήν στην Ανατολική Αττική που το απόγευμα της 23ης Ιουλίου 2018 κατέληξε στην τραγωδία στο Μάτι , κατέθεσε στο Τριμελές Εφετείο ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας.

  Ο μάρτυρας κατέθεσε πως την επίμαχη ημέρα βρέθηκε στο Ενιαίο Συντονιστικό Κέντρο Επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής ως πολιτικός προϊστάμενος, όπου ,όπως ανέφερε, είχε πει στην ηγεσία του Σώματος να βάλει προτεραιότητες, καθώς υπήρχαν συνολικά 14 πυρκαγιές.

  Ο μάρτυρας όταν ρωτήθηκε από την πρόεδρο αν ήταν δική του εντολή να γίνει εκτροπή ελικοπτέρου που κατευθυνόταν προς την φωτιά στην Πεντέλη, ώστε να πάει στην φωτιά στα διυλιστήρια Κορίνθου, είπε πως όχι μόνο δεν έδωσε τέτοια εντολή, αλλά δεν το γνώριζε καν. "Από την πρώτη στιγμή που προέκυψε η φωτιά, πριν το Μάτι, είχα πει στην ηγεσία του πυροσβεστικού σώματος να βάλουν προτεραιότητες. Η πολιτική ηγεσία δεν καθορίζει τις λεπτομέρειε αλλά το πώς θα γίνει ο πόλεμος σε γενικές γραμμές. Στο ΕΣΚΕ ήμουν σε όλες τις κρίσιμες φωτιές και σε γεγονότα για να έχω εικόνα της κατάστασης .Έτσι έχω μάθει να είμαι στην πρώτη γραμμή, αυτό δεν σημαίνει ότι επενέβαινα στα καθήκοντά τους. Εγώ είπα να πάνε τα εναέρια μόνο σε Κινέτα και Μάτι" .

  Η φράση του πρώην υπουργού περί «προτεραιοτήτων» που είπε ότι έθεσε στην ηγεσία της Πυροσβεστικής, καθώς και ότι είπε να σταλούν εναέρια στην Κινέτα και στο Μάτι , προκάλεσε βροχή ερωτήσεων της Εισαγγελέα της έδρας.

  Εισαγγελέας: Αυτό (περί προτεραιοτήτων και εναερίων) δεν ήταν εμμέσως εντολή; Τι σημαίνει προτεραιότητα;

  Μάρτυρας: Όχι δεν είπα αυτό. Το χειρότερο είναι να σκορπίσεις τα μέσα...

  Εισαγγελέας : Εγώ κατάλαβα ότι η εντολή που τους δώσατε είναι πως κάτι θυσιάζουμε κάτι κερδίζουμε. Τι τους είπατε δηλαδή ας καεί το Μάτι και να σωθεί η Κινέτα ή αντίστροφα; Είναι επιχειρησιακή εντολή αυτό.

  Μάρτυρας: Ήταν πόλεμος εκείνη την ημέρα. Είχαμε 14 φωτιές! Τους είπα να βάλουν προτεραιότητες και έβαλαν τις προτεραιότητες οι άνθρωποι.

  Εισαγγελέας : Αν τους δώσετε εντολή να βάλουν προτεραιότητες, είναι επιχειρησιακή εντολή.

  Μάρτυρας : Κοιτάξτε η μεγάλη σύγχυση που μπορεί να υπάρξει εδώ.. Δεν προκάλεσα σύγχυση, ίσα ίσα προσπάθησα να βοηθήσω την κατάσταση.

  Εισαγγελέας :Την μεγάλη σύγχυση που προκαλέσατε στο επιτελείο την έχετε σκεφτεί;

  Πρόεδρος : Ο μάρτυρας είπε ότι δεν είχε επιχειρησιακή αρμοδιότητα .

  Μάρτυρας : Δεν είμαι κατηγορούμενος.

  Εισαγγελέας: Δεν είστε κατηγορούμενος, είστε μάρτυρας και αν έχετε δώσει εντολές, αυτό ενδεχομένως να ελαφρύνει τις ευθύνες κάποιων . Δεν τους απαλλάσσει αλλά ελαφρύνει την θέση τους

  «Δεν πρέπει να αποδοθούν ευθύνες σε αθώους ανθρώπους»

  Ο πρώην υπουργός απαντώντας σε ερώτηση μέλους του δικαστηρίου είπε πως «Είχαμε μια τραγωδία. Δεν πρέπει να αποδοθούν ευθύνες σε αθώους ανθρώπους. Αν ψάχνουμε λεπτομέρειες σίγουρα θα βρούμε λάθη. Ήταν αναπόφευκτο σαν γεγονός».

  Σε ερώτηση από την πλευρά των θυμάτων σχετικά με αναφορά του κατηγορούμενου τότε επικεφαλής του ΕΣΚΕ Ιωάννη Φωστιέρη, πως ο κ. Τόσκας έδινε εντολές και όποιος δεν τις υπάκουε κινδύνευε να βρεθεί εκτός Σώματος, ο πρώην υπουργός επανέλαβε πως: «Δεν επηρεάστηκε καμία ενέργεια τους από οδηγία, κατεύθυνση ή εντολή δική μου. Από αυτό προκύπτει ότι δεν έδωσα καμία εντολή».

  Ο μάρτυρας είπε πως δεν τέθηκε ποτέ θέμα ενημέρωσης των πολιτών στο Μάτι διότι δεν έδωσε ποτέ ο υπεύθυνος του πεδίου τέτοια πληροφορία, καθώς, όπως ανέφερε «και να πρότειναν κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει. Δεν υπήρχε χρόνος». Συμπλήρωσε μάλιστα ότι εκείνη την περίοδο «βάλαμε το νερό στο αυλάκι» για το 112, το οποίο ωστόσο τότε δεν λειτουργούσε.

  Πηγή: Cnn.gr

• Δίκη για το Μάτι: Συγκλόνισε η μάρτυρας που έχασε την κόρη και τον εγγονό της - «Εγώ δεν κάηκα αλλά έχει καεί η ψυχή μου»
  σε Ελλάδα
  

  Η κατάθεσή της για όλα όσα βίωσε στο Μάτι συγκλόνισε όλους τους παριστάμενους, κάνοντας μέχρι και τους δικαστές να δακρύσουν.

  Βαθιά συγκίνηση προκάλεσε στα μέλη του δικαστηρίου και τους παράγοντες της δίκης, η κατάθεση της Μαρία Διονυσιώτη, μητέρας της Μαργαρίτας Διονυσιώτη, της γυναίκας που έχασε το μόλις έξι μηνών μωρό της και υπέκυψε και η ίδια σε βαρύτατα εγκαύματα το μοιραίο απόγευμα που η φωτιά έκαψε το Μάτι.

  Η Μαρία Διονυσιώτη δεν έμεινε πολύ ώρα στο βήμα, ωστόσο η κατάθεσή της συγκλόνισε όλους τους παριστάμενους. Ακόμη και οι δικαστές δάκρυσαν όταν την άκουσαν να λέει πως «απλώς υπάρχω πλέον σαν ένα κομμάτι κρέας» και πως θα ζει πάντα με την απώλεια της κόρης και του εγγονού της που την κουβαλάει σαν «καύτρα στην ψυχή μου».

  Αμέσως μετά την κατάθεση το δικαστήριο διέκοψε για λίγα λεπτά την συνεδρίαση ώστε να αποφορτιστούν όσοι άκουσαν την μαυροφορεμένη γυναίκα, πεθερά του στελέχους της Πυροσβεστικής Νέας Μάκρης Ανδρέα Δημητρίου που κατέθεσε χθες για τη «Μαργαρίτα και τον μπέμπη μας».

  Όπως είπε η μάρτυρας: «Εγώ δεν κάηκα αλλά έχει καεί η ψυχή μου. Θα ζω με αυτή την καύτρα μέχρι να κλείσω τα μάτια μου… Δεν ζούμε, απλώς υπάρχουμε. Εμείς, ο άντρας μου και εγώ αλλά και ο Αντρέας είμαστε τρία κομμάτια κρέας που απλώς υπάρχουμε».

  Περιγράφοντας όσα έζησε η κυρία Διονυσιώτη, είπε πως αναζητούσαν με τον άντρα της την Μαργαρίτα και το μωρό μέσα σε ένα σκηνικό απελπιστικό. «Κάποια στιγμή μάθαμε ότι η Μαργαρίτα με το μωρό είναι στην Αργυρά Ακτή. Εμείς είμαστε εκείνη την ώρα στην πλατεία της Ραφήνας και πήγε ένας φίλος μας στο Λιμεναρχείο να τους πει να στείλουν ένα σκάφος να μαζέψει τη Μαργαρίτα. Μετά ξαναπήγε και του είπαν πως ήταν ενήμεροι αλλά οι βάρκες δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν γιατί είχε πολλά βράχια. Τελικά ενημερωθήκαμε πως η Μαργαρίτα πήγε στον Ευαγγελισμό... Περιμέναμε ενημέρωση από τους γιατρούς. Μετά από ώρα ήρθε ο Αντρέας με έβαλε σε μια καρέκλα να καθίσω, με αγκάλιασε και μου είπε ότι ο μπέμπης μας έγινε αγγελάκι. Από εκεί και πέρα δεν θυμάμαι κάτι... Όταν γυρίσαμε στο σπίτι το πρωί αντικρίσαμε ένα σκηνικό που θύμιζε πυρηνικό πόλεμο. Ακόμα στο σπίτι μας υπήρχαν φλόγες και μικρές εστίες. Και το σπίτι μας ήταν σαν σκηνικό ταινίας. Από μπροστά άθικτο και πίσω καμένο. Μετά από λίγες ημέρες και αφού έγινε η κηδεία του μπέμπη είχα πάει στον 'Αγιο Εφραίμ να προσκυνήσω και επιστρέφοντας έζησα το ίδιο... Με έβαλαν σε έναν καναπέ και μου είπε ο Αντρέας ότι η Μαργαρίτα δεν άντεξε μακριά από τον μπέμπη. Η Μαργαρίτα όταν μπήκε στο ασθενοφόρο ζήτησε από τους διασώστες να υπαγορεύσει ένα γράμμα ότι ευχαριστεί εμάς και τον άντρα της και ότι μας αγαπάει. Η Μαργαρίτα και τόσοι άνθρωποι έφυγαν μαρτυρικά. Αν είχε εγκαίρως το Λιμεναρχείο στείλει βάρκες ο μπέμπης μας θα τα είχε καταφέρει. Αλλά κανένας δεν έκανε τη δουλειά του. Μας εγκατέλειψαν, μας άφησαν στην τύχη μας. Εγώ δεν κάηκα, αλλά έχει καεί η ψυχή μου. Θα ζω με αυτή την καύτρα μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Η Μαργαρίτα μετά την απώλεια του γιου μας ήταν το στήριγμα μας. Ο μπέμπης μας θα ζούσε και θα πήγαινε σχολεία. Εμείς δεν ζούμε, απλώε υπάρχουμε…».

  Στη δική του κατάθεση ο πατέρας της Μαργαρίτα, Χαράλαμπος Διονυσιώτης, είπε στους δικαστές: «Κανείς από εσάς δε πρόκειται να κατανοήσει αυτό που έζησα. Ήμασταν ανυπεράσπιστοι. Μας άφησαν να καούμε. Ούτε η Πυροσβεστική, ούτε το Λιμενικό ούτε η Αστυνομία βάλανε ένα χέρι βοήθειας. Δεν υπήρχε τίποτα, κάνεις, και οι πραγματικοί υπεύθυνοι δεν είναι κατηγορούμενοι. Αν τους είχαν εκτρέψει αντίθετα προς τον Μαραθώνα θα είχαμε λιγότερους νεκρούς. Δεν υπήρχε ενημέρωση, δεν υπήρχε σχέδιο εκκένωσης... Είμαστε σίγουροι ότι οι 104 πέθαναν ακαριαία; Δεν ήμαστε. Αυτοί οι άνθρωποι έπρεπε να περιμένουν την άλλη μέρα το πρωί τους διασώστες; Να πεθαίνουν μέσα στις στάχτες; Δεν έπρεπε άμεσα να τους βοηθήσουν, που ουρλιάζανε οι εγκαυματίες στα μπαλκόνια; Μας εγκατέλειψαν όλοι τότε και μας εγκαταλείπουν ακόμη και σήμερα. Για να πετάξουμε τα αποκαΐδια με αμάξι του Δήμου, έπρεπε να βρούμε λεφτά να πληρώσουμε το παράβολο».

  Ο Εμμανουήλ Τσαλιαγκός, επιχειρησιακός υπάλληλος στην Πολιτική Προστασία του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου που είχε βάρδια στη θέση "Οχυρό" το επίμαχο μεσημέρι, σε δημοτικό βυτίο, ήταν ο πρώτος που είδε τον καπνό και ειδοποίησε τον Δήμο και την Πυροσβεστική. Στην κατάθεση του σήμερα τόνισε πως πλησιάζοντας το σημείο της εστίας, κατάλαβε πως η φωτιά είχε δυναμική και πως θα χρειαζόταν οπωσδήποτε συνδρομή από εναέρια μέσα για να αντιμετωπιστεί.

  «Ήμασταν στην υπηρεσία. Στις 16:40 είδαμε καπνό απλωμένο, όχι σε στήλη που σηκώνεται στην άπνοια, λόγω του αέρα, προς Νταού Πεντέλης ή Διώνη. Ενημέρωσα ότι θα χρειαστούν εναέρια και ότι η φωτιά είναι μεγάλη» είπε ο μάρτυρας ο οποίος απαντώντας σε ερώτηση της προέδρου είπε πως είδε γύρω στις 17:15 με 17:30 ένα Έρικσον που έκανε μία ρίψη και τίποτε άλλο. Εκτίμησε παράλληλα, πως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα μπορούσαν να επιχειρήσουν τα Καναντέρ καθώς ο αέρας έτρεχε με 125 χιλιόμετρα. Είπε επίσης πως αν είχαν διατεθεί περισσότερα οχήματα θα μπορούσε να "κρατηθεί" η φωτιά όσο ήταν στο Νταού και να μην "ανοίξει".

  Η δίκη θα συνεχιστεί την Τρίτη

  Πηγή: iEidiseis.gr
• Δίκη για Μάτι: «Πάρε το μωρό και φύγε - Ήταν η τελευταία φορά που την είδα» - Μαρτυρία πυροσβέστη
  σε Ελλάδα
  

  Με την κατάθεση του πυροσβέστη, Ανδρέα Δημητρίου, ο οποίος έχασε τη σύζυγό του και το μόλις 6 μηνών παιδί τους στο Μάτι συνεχίστηκε σήμερα η δίκη σε δεύτερο βαθμό για την υπόθεση της εθνικής τραγωδίας το 2018. Ο μάρτυρας ήταν στην υπηρεσία του λόγω της γενικής επιφυλακής όταν ενημερώθηκε περίπου στις 18:15 το απόγευμα της 23ης Ιουλίου 2018, από τον διοικητή του πως η φωτιά είχε ξεφύγει και κατεβαίνει πως τη Μαραθώνος και το Μάτι.

  «Με ειδοποίησε ο Διοικητής ότι η φωτιά έχει ξεφύγει και κατεβαίνει προς Μαραθώνος και Μάτι. Μου είπε ο οδηγός του, να πάω να πάρω την γυναίκα και το μωρό και να ειδοποιώ όποιον βρίσκω, ότι "τα πράγματα δεν είναι καλά" για να φύγει. Τηλεφώνησα αμέσως στην Μαργαρίτα και της είπα "πάρε το παιδί και φύγε"».

  Ο πυροσβέστης στον Σταθμό της Νέας Μάκρης Ανδρέας Δημητρίου, που έχασε την σύζυγο και τον μόλις έξι μηνών γιό του το μοιραίο απόγευμα που η φωτιά έκαψε το Μάτι, κατέθεσε στην δίκη για την τραγωδία.

  Ο αξιωματικός της Πυροσβεστικής , κάτοικος Ματιού,περιέγραψε όσα έγιναν εκείνη την μέρα αναφέροντας χαρακτηριστικά όταν ρωτήθηκε από την Εισαγγελέα ως προς το «τι πήγε στραβά» και η φωτιά εξελίχθηκε σε όλεθρο: «Δεν πιστεύω ότι πήγε κάτι καλά. Δεν λειτούργησε τίποτε». Όπως είπε, βρέθηκε στο Μάτι, ενώ η φωτιά κατέβαινε και τόνισε πως «δεν είδα ούτε εναέριο, ούτε όχημα της Πυροσβεστικής, αν και το φαινόμενο ήταν δυναμικό».

  Ο μάρτυρας κατέθεσε πως εκείνη την μέρα,ενώ είχε σχολάσει το πρωί, κλήθηκε από την υπηρεσία του στις πέντε το απόγευμα να παρουσιαστεί στο σταθμό της Νέας Μάκρης. Όπως είπε, τέθηκαν σε γενική επιφυλακή λόγω της φωτιάς στην Κινέτα. Στον σταθμό της Νέας Μάκρης έμαθε, γύρω στις έξι και μίση, πως υπάρχει και η φωτιά στο Νταού Πεντέλης. Ωστόσο, όπως ανέφερε, η Πυροσβεστική της Νέας Μάκρης δεν είχε οχήματα όταν πήγε ο ίδιος, καθώς είχαν διατεθεί δύο, μεταξύ των οποίων και ένα φορτηγό χωρητικότητας δέκα τόνων,για την Κινέτα και τα άλλα οχήματα ήδη είχαν σπεύσει στην τοπική πυρκαγιά και είχαν εγκλωβιστεί στο Λύρειο Ίδρυμα στο Νέο Βουτζά.

  Όπως είπε, ειδοποιήθηκε τηλεφωνικά αρχικά από τον οδηγό του Διοικητή και εν συνεχεία από τον ίδιο τον ανώτερο του, ότι «ξέφυγε η φωτιά» και ότι κινδύνευε το Μάτι. Έτσι του είπαν να φροντίσει για την οικογένεια του και να ενημερώσει όσους πολίτες μπορούσε.

  «Ξεκίνησα με έναν συνάδελφο με το αυτοκίνητο μου να πάμε στο Μάτι με σκοπό να προσεγγίσω το σπίτι μου. Στην Μαραθώνιος υπήρχε μπλόκο της Αστυνομίας και μας άφησαν να περάσουμε όταν είπαμε την ιδιότητα μας. Στο Μάτι υπήρχαν αυτοκίνητα ακινητοποιημένα, τρεις σειρές, κλειδωμένα.. άδεια. Είπαμε στις κατασκηνώσεις της Αστυνομίας και του Στρατού να φύγουν και λέγαμε σε όποιον βλέπαμε να βγει από το Μάτι».

  Ο αξιωματικός της Πυροσβεστικής περιέγραψε τις προσπάθειες του να προσεγγίσει το σπίτι του, μέχρι τις εννιά το βράδυ οπότε ένα άγνωστο νούμερο τον κάλεσε και ένας άνδρας του είπε πως η σύζυγος και το μωρό τους,ήταν στην Αργυρά Ακτή. Όπως ανέφερε,εκ των υστέρων κατάλαβε πως επειδή είχε κοπεί το ρεύμα, η σύζυγός του, δεν μπορούσε να ανοίξει την πόρτα του γκαράζ και ξεκίνησε πεζή με το μωρό στην αγκαλιά για την παράλια.

  Η παραλία φλεγόταν, ο κόσμος ήταν μέσα στην θάλασσα

  «Πήγα ξανά στο Μάτι και ξεκίνησα πεζός για την παραλία. Ήταν περίεργο το σκηνικό. Έβλεπα κολώνες πεσμένες, λιωμένα καλώδια και αυτοκίνητα καμμένα. Η παραλία φλεγόταν. Ο κόσμος ήταν μέσα στην θάλασσα. Προσπάθησα να πάρω το Λιμεναρχείο, όμως δεν τα κατάφερα. Με πήρε ο πεθερός μου που είχε βρει την Μαργαρίτα και το μωρό. "Τους βρήκα. Να είσαι προετοιμασμένος για όλα" μου είπε. Όταν έφθασα είδα την Μαργαρίτα καθισμένη με τα μάτια κλειστά και τα χέρια σε έκταση. Ένας κύριος, Πολωνός, είχε το μωρό δίνοντας πρώτες βοήθειες. Έδωσα το μωρό σε εθελοντικό όχημα να το πάνε σε νοσοκομείο. Την Μαργαρίτα την πήρε ασθενοφόρο. Πήγα αμέσως στο Παίδων όπου κατάλαβα πως ήταν άσχημα τα πράγματα. Με έβαλαν σε χώρο αναμονής. Με ενημέρωσαν πως ο μικρός δεν τα κατάφερε. Με άφησαν να τον δω. Έφυγα κατευθείαν για Ευαγγελισμό που έμαθα πως πήγαν την Μαργαρίτα. Την είχαν διασωληνώσει. Η Μαργαρίτα νοσηλεύτηκε 11 μέρες. Ούτε αυτή τα κατάφερε..».

  Απαντώντας σε ερωτήσεις τόσο της Εισαγγελέα όσο και μελών του δικαστηρίου ο μάρτυρας είπε πως «Μέχρι το 2018 δεν ήταν ξεκάθαρο σε εμένα, ως πυραγός, πως γίνεται η διαδικασία εκκένωσης. Μετά, έμαθα ότι υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος για το πως διαχέεται η πληροφορία και για το πως γίνεται: δηλαδή πρώτα η εισήγηση από τον επικεφαλής του πεδίου και στη συνέχεια ενημερώνουν τα όργανα μέσω 112 ή ενεργούν. Εκείνη την ημέρα, το φαινόμενο ήταν πολύ δυναμικό και έντονο. Η οποιαδήποτε ενέργεια θα έπρεπε να γίνει άμεσα με σωστό σχεδιασμό, να γίνει από την αρχή , έγκαιρα στην έναρξη της πυρκαγιάς και με ακρίβεια. Σε αυτόν τον χρόνο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η Μαραθώνος ως δίοδος διαφυγής. Όταν η φωτιά είχε πιάσει τη Μαραθώνος, δεν υπήρχε πια αυτή η επιλογή..» . Συμπλήρωσε μάλιστα ότι γύρω στις έξι παρά, ο άνεμος άλλαξε από Βοριάς σε Δυτικό , γεγονός που έδωσε τεράστια δυναμική στο φαινόμενο.

  Κατά την άποψη που εξέφρασε ο αξιωματικός «Όταν η φωτιά πέρασε από το Λύρειο Ίδρυμα , γύρω στις 5:00, ήταν κομβικής σημασίας να ενημερώσουν τους πολίτες». Λίγο μετά μάλιστα ανέφερε ότι η ενημέρωση δεν θα έπρεπε να γίνει μόνο στο Μάτι, αλλά και σε άλλες περιοχές όπως ο 'Αγιος Ανδρέας κλπ που κινδύνευαν εξίσου .

  Ο κ.Δημητρίου επεσήμανε επίσης πως μέχρι την φωτιά στο Μάτι ο ίδιος δεν είχε εικόνα απομάκρυνσης πολιτών. Μετά το 2018 «σε πυρκαγιές που είναι σε εξέλιξη λειτουργεί το σύστημα ενημέρωσης πολιτών και η σταδιακή απομάκρυνση του κοινού. Μέχρι τότε δεν είχα τέτοια εικόνα… Εγώ στο παρελθόν δεν είχα συμμετάσχει σε άσκηση απομάκρυνσης πληθυσμού. Πρώτη φορά συμμετείχα φέτος στη Ραφήνα».

  Ο μάρτυρας εξέφρασε την άποψη πως μία σειρά αντιδράσεων δεν ήταν σωστές με αποτέλεσμα την εκατόμβη νεκρών «Τι δεν λειτούργησε; Η λάθος εκτίμηση της αστυνομίας, η μη επάρκεια των πυροσβεστικών δυνάμεων, η μη ενημέρωση των πολιτών.. Όλα αυτά μαζί συντέλεσαν στο να γίνει αυτό που έγινε. Θα έπρεπε όλα αυτά να λειτουργήσουν σωστά και να έχουν ένα αποτέλεσμα. Από τη στιγμή που άρχισε το ένα να μην δουλεύει σωστά, συμπαρέσυρε και τα υπόλοιπα και έφτασε στο αποτέλεσμα με τους 104 νεκρούς και τους εγκαυματίες που μέχρι και σήμερα υποφέρουν».

  Η δίκη θα συνεχιστεί αύριο

  Πηγή: Cnn.gr
• Δίκη για Μάτι: «Δεν προσπάθησε κανείς να τους σώσει-Δεν τους σεβάστηκαν» -Τι κατέθεσαν οι μάρτυρες
  σε Ελλάδα
  

  «Δεν προσπάθησε κανείς να τους προειδοποιήσει, να τους σώσει και δεν τους σεβάστηκε και μετά σαν νεκρούς», κατέθεσε στο Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων, η Ευαγγελία Νικολοπουλου, που έχασε την 59χρονη μητέρα της το 2018 στη φονική πυρκαγιά, στο Μάτι, με τους 104 νεκρούς.

  «Το χειρότερο απ όλα είναι πως κανείς δεν τους είπε να φυλαχτούν, να φύγουν. δεν μπορώ να σκεφτώ πως νιώθουν οι μητέρες που έχασαν τα παιδιά τους. Η μητέρα μου ζούσε εκεί 59 χρόνια, θα είχε φύγει εάν είχε προειδοποίηση. Δεν τους ενημέρωσε κανείς.Οι άνθρωποι θα πήγαιναν στη θάλασσα» είπε η μάρτυρας, ενώ τόνισε πως οι συγγενείς των θυμάτων έζησαν μία δύσκολη διαδικασία και μέχρι την ταυτοποίηση των σορών των δικών τους μέσω DNA.

  H κυρία Νικολοπούλου έκανε λόγο για «υβριστική συμπεριφορά» απέναντι στους νεκρούς, αναφέροντας: «κάποια στιγμή όταν πήγαμε στον τάφο της μητέρας μου, μου έδειξε η θεία μου ένα σημείο όπου εκεί είναι καμένα κόκαλα από το Μάτι. Πήγα στο ιερέα τον ρώτησα «είναι κάτι εδώ θαμμένο;» και μου λέει πως «ναι εδώ είναι θαμμένα αταυτοποίητα κοκαλακια». Έστειλα mail στον δήμαρχο Μαραθώνα και όντως μπήκε μία πλάκα στο σημείο, αλλά εκεί είναι αταυτοποίητα κόκαλα από επιχείρηση-σκούπα που έγινε κάποια στιγμή στο Μάτι για να καθαριστούν».

  Στο δικαστήριο κατέθεσε και η δημοσιογράφος Μαριάννα Κακαουνάκη, η οποία μίλησε για τα όσα η ίδια ερεύνησε. «Το τραύμα είναι μεγάλο. Οι άνθρωποι ήταν δύσκολο ακόμα και να μου πουν τη ιστορία τους. Κατάλαβα ότι ήταν τελείως μόνοι τους, ήταν τυχαίο εκείνοι τη μέρα ποιος θα καεί και ποιος όχι. Από τις συνομιλίες της πυροσβεστικής προκύπτει το απόλυτο χάος και ένας φοβερός κυνισμός. Άνθρωποι που έπαιρναν σε απόγνωση και τους απαντούσαν δεν είναι ταξί το πυροσβεστικό, η πυροσβεστική απαντούσε σε άλλους μείνετε σπίτι σε άλλους φύγετε» ανέφερε μεταξύ άλλων.

  Η δίκη συνεχίζεται την Τετάρτη.

  Πηγή: Protothema.gr
• Δίκη για φωτιά στο Μάτι: Συνταρακτική κατάθεση - «Έβλεπα τον σύζυγό μου να καίγεται ζωντανός»
  σε Ελλάδα
  

  «Τον έβλεπα να καίγεται ζωντανός. Και μετά "έφυγε"… Δεν ήθελα να ζήσω… Κάθε νύχτα που κλείνω τα μάτια μου, είμαι πίσω στο Μάτι. Μου λείπει ο Μπράιαν»: Η γυναίκα που λίγες ημέρες μετά τον γάμο της στην Ιρλανδία, είδε τον σύζυγο της να σβήνει μέσα στις φλόγες, κατέθεσε όσα έζησε τη μοιραία μέρα από το ταξίδι τού μέλιτος στην Ελλάδα. Την μέρα που η φωτιά στο Μάτι κύκλωσε τη βίλα που έμεναν.

  «Τα πόδια μου έχουν αλλοιωθεί και κάνω ακόμα θεραπεία»

  Η Zoe Maria Holohan περιέγραψε στο δικαστήριο όσα έγιναν μέχρι την στιγμή που το Μάτι έγινε ένας εφιάλτης από τον οποίο δεν μπορεί ακόμη να συνέλθει. Έχασε τον σύντροφο της και υπέστη σοβαρότατα τραύματα από την φωτιά.

  Όπως ανέφερε η μάρτυρας, που έχει γράψει βιβλίο για την πιο τραγική στιγμή της ζωής της, στους δικαστές: «Ο λόγος που ήθελα να σας μιλήσω σήμερα, είναι ότι 6 χρόνια μετά όχι μόνο έχω τα σημάδια, τα πόδια μου έχουν αλλοιωθεί και κάνω ακόμα θεραπεία με λέιζερ. Προσπαθούν να βρουν χειρουργικές λύσεις αλλά ο χειρουργός μού έχει πει ότι πρέπει να ζω με το σώμα μου όπως είναι. Έχασα τον αγαπημένο μου κι από τότε, αν και οι φίλοι μου μού λένε να προχωρήσω, δεν έχω αγάπη, δεν έχω σχέσεις, ντρέπομαι για το σώμα μου και δεν θέλω να το δει κανείς. Δεν θα έπρεπε… άλλοι είναι αυτοί που θα πρέπει να νιώσουν άσχημα. Και κάθε νύχτα που κλείνω τα μάτια μου, είμαι πίσω στο Μάτι. Μου λείπει ο Μπράιαν. Και το μόνο που βλέπω στα όνειρα μου είναι το Μάτι: πως χάνω τον Μπράιαν. Μπορεί να νομίζετε ότι 6 χρόνια είναι πολύς χρόνος αλλά για μένα το Μάτι είναι μια ισόβια καταδίκη».

  Η μάρτυρας τόνισε πως δεν υπήρξε καμία προειδοποίηση για τη φωτιά, ούτε κάποιος συναγερμός, ούτε τίποτε και ότι όταν έπιασε φωτιά ο κήπος του καταλύματος τους, δεν βρέθηκε κανείς να τους βοηθήσει. «Σαν να ήμασταν εγκαταλελειμμένοι… Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχουμε απαντήσεις. 104 άτομα έχουν χαθεί κι άλλοι ζούμε σαν ζωντανοί νεκροί. Και δεν έχει τιμωρηθεί κανείς» είπε.

  Η κυρία Holohan εξιστόρησε ότι βγήκαν με τον σύζυγο της στον δρόμο, όπου συνάντησαν πέντε παιδιά μόνα τους και τα πήραν μαζί τους.

  «Από το πουθενά εμφανίστηκε ένα αυτοκίνητο με 3 ενήλικες. Ανοίξαμε την πόρτα και τα βάλαμε μέσα. Αλλά καταλάβαμε ότι δεν είχε χώρο για εμάς, οπότε μπήκαμε στο πορτμπαγκάζ. Οι φλόγες ερχόντουσαν πάνω στο αυτοκίνητο. Τα μαλλιά μου άρπαξαν φωτιά και έλιωναν στο πρόσωπο μου. Ό,τι είχε μείνει από το φόρεμα μου είχε πιάσει φωτιά. Και τότε το αμάξι συγκρούστηκε… ένα δέντρο έπεσε πάνω μας και κυρίως πάνω στον Μπράιαν. Το χέρι με το οποίο κρατούσα το αμάξι, είχε λιώσει και με το άλλο κρατούσα τον Μπράιαν. Μόλις τον άφησα έπεσε μέσα στη φωτιά και άρχισε να φωνάζει. Η τελευταία του κουβέντα ήταν ”γιατί”. Συνέχιζα να φωνάζω το όνομα του ενώ τον έβλεπα να καίγεται ζωντανός. Και μετά έφυγε… Εκεί που καθόμουν ξαφνικά εμφανίστηκε κάποιος που φορούσε στολή πυροσβέστη και με πήρε μέσα από ένα τείχος φωτιάς».

  Για την απώλεια της συντρόφου του κατέθεσε ο Γιώργος Καΐρης, ο οποίος οργισμένος αναφέρθηκε στην πλήρη ανυπαρξία κάθε αρμόδιας υπηρεσίας όχι μόνο πριν τον όλεθρο αλλά και μετά, όταν ξεκίνησε «ο γολγοθάς». Όπως ανέφερε: «Ο Δήμος ήταν ανύπαρκτος. Δεν είχαν ούτε λίστα νεκρών, ούτε τίποτα. Το 112 δεν λειτούργησε. Στην Κινέττα εκκενώθηκαν τρία χωριά, σε εμάς τίποτα. 77 λεπτά έκαιγε η φωτιά ανεξέλεγκτη. Και ο κύριος Τόσκας δεν βρήκε υπηρεσιακό λάθος… Ο κύριος Τερζούδης είπε ότι θα έκανε το ίδιο… Έχουμε φτάσει σε μια δίκη για πλημμελήματα, σαν να δικάζουμε μια ζημιά σε ένα αυτοκίνητο. Ντρέπομαι… δυστυχώς νιώθω ότι μας κοροϊδεύουν όλους. Έχουμε φτάσει σε μια δίκη όπου προσπαθούμε να κερδίσουμε τον χρόνο για να μην παραγραφεί».

  Η Καλίτσα Αναγνώστου, πολυεγκαυματίας όπως και ο ανήλικος γιος της, κατέθεσε για όσα βιώνει η ίδια και το παιδί μετά τη φωτιά. «Έχουμε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη εμείς που απλά κοιμόμασταν εκείνο το απόγευμα… Ο γιος μου θα είναι εσαεί ασθενής λόγω των εγκαυμάτων… Ήμασταν εκεί μόνοι μας μέσα στην κόλαση του Δάντη, με ανθρώπους να ουρλιάζουν τη μια στιγμή και μετά σιωπή. Γιατί κάποιοι δεν έκαναν το βασικό: να μας πούμε να φύγουμε… Ούτε καν εκκένωση, απλά να φύγουμε από τη Μαραθώνος» είπε η μάρτυρας η οποία αναφέρθηκε και σε όσα ακούστηκαν τότε:

  «Ακούστηκε για άναρχη δόμηση του Ματιού και για το ότι δεν ξέραμε πού να πάμε. Για τους νεκρούς φταίμε οι ίδιοι γιατί ήμασταν εκεί. Δικές τους ευθύνες δεν υπάρχουν. Περάσαμε 19 μήνες να ακούμε παραποιήσεις της αλήθειας και να λένε πως όλα καλά τα κάνανε».

  Πηγή: Ethnos.gr
• Δίκη για φωτιά στο Μάτι: «Δεν καήκαμε γιατί δεν είχαμε διόδους, αλλά γιατί δεν έγινε εκκένωση»
  σε Ελλάδα
  

  Με καταθέσεις μαρτύρων συνεχίστηκε η δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Συναισθηματικά φορτισμένοι ακόμη και σήμερα οι μάρτυρες αναφέρθηκαν στην έλλειψη οποιασδήποτε οργάνωσης τις κρίσιμες ώρες της φονικής πυρκαγιάς, αλλά και στην απουσία στοιχειώδους ενημέρωσης για την πορεία της.

  Πιο αναλυτικά, τον υπερανθρωπο αγώνα τους να σωθούν, ολομόναχοι περιέγραψαν στους δικαστές όσοι γλύτωσαν από τη φωτιά με τις εικόνες της ανείπωτης τραγωδίας να παραμένουν για πάντα χαραγμενες μέσα τους. Έξι χρόνια μετά, όσοι έζησαν τον εφιάλτη στο Μάτι, δεν ξεχνούν το αλαλούμ εκείνων των ωρών και την απουσία οποιασδήποτε οργάνωσης, με αποτέλεσμα να χαθούν 104 άνθρωποι.

  Η Σουμελα Χατζηλαζαριδου, σύμφωνα με την ΕΡΤ, έπεσε στη θάλασσα για να γλυτώσει και βρέθηκε να παλεύει με τα κύματα για 6,5 ώρες, έχασε τότε τη φωνή της. Σήμερα, στο δικαστήριο αναφέρθηκε στα αφανή θύματα της τραγωδίας.«Οι άνθρωποι στο Μάτι εγκλωβίστηκαν από τη φωτιά, χωρίς να τους πει κανείς πως θα διαφύγουν από αυτήν», είπε.

  «Κάηκαν σαν ποντίκια στη φάκα»

  «Προσπάθησαν να φύγουν, δεν τους άφησαν. Όλα τα αυτοκίνητα της γης μαζεύτηκαν εκεί. Ποιος τους είπε να πάνε εκεί; Οι άνθρωποι ήταν αδύνατο να ξεφύγουν κάηκαν σαν τα ποντίκια στη φάκα», πρόσθεσε ο μάρτυρας Αναστάσιος Αθανασόπουλος.

  Ο Φίλιππος Μπουροδήμος, από την πλευρά του τόνισε πως: «Όταν έφτασα συνάντησα απόλυτο χάος. Στο δρόμο από Μαραθώνα μέχρι Μάτι, γύρω στις 7, καθώς πήγαινα, συναντούσα καμένους ανθρώπους, όχι όμως πυροσβεστικά. Είπα στη συνοδό του ηλικιωμένου πατέρα μου “σε παρακαλώ άστον να σωθεί γιατί έχεις κι εσύ οικογένεια”».

  «Ο σύζυγος μου φώναξε τρέξτε στον γκρεμό»

  Η ιδιοκτήτρια του οικοπέδου στο κόκκινο Λιμανάκι, όπου κάηκαν 25 άνθρωποι, θυμάται τον κόσμο που κατέφυγε εκεί αναζητώντας μια διέξοδο στη θάλασσα. Όπως ανέφερε η Αναστασία-Χριστιάννα Φράγκου: «Δεν καήκαμε γιατί δεν είχαμε διόδους αλλά γιατί δεν έγινε εκκένωση και δεν ειδοποιηθήκαμε. Βλέπαμε κοσμάκη όλων των ηλικιών να έρχεται στο οικόπεδο μας. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να ανοίξουμε την πόρτα. Μετά το οικόπεδο δεν υπήρχε παραλία αλλά γκρεμός και ο σύζυγός μου φώναζε “τρεχάτε όλοι στο γκρεμό”». Η δίκη θα συνεχιστεί την Τετάρτη με άλλες καταθέσεις μαρτύρων.

  Πηγή: Ethnos.gr
• Μάτι: «Αυτά που βλέπετε σε ταινίες εμείς τα ζήσαμε» - Σπαρακτικές καταθέσεις στη δίκη
  σε Ελλάδα
  

  Σπαρακτικές ήταν και οι σημερινές καταθέσεις στο Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων όπου μεταξύ άλλων μαρτύρων στο βήμα του μάρτυρα βρέθηκαν δύο άνθρωποι που βιώνουν τον υπέρτατο πόνο. Δύο γονείς που ακόμη δεν μπορούν να πιστέψουν ότι έχασαν τα παιδιά τους το απόγευμα του Ιουλίου του 2018 όταν στο Μάτι σταμάτησε για αυτούς ο χρόνος.

  «Δεν ήθελα να σωθώ»

  Η Αθηνά Μουτάφη είδε μπροστά στα μάτια της να χάνεται μέσα στη θάλασσα ο γιος της, τον έβλεπε να απομακρύνεται και εκείνη με αγώνα και αγωνία πάσχισε και κατάφερε να σώσει την κόρη της. «Μόλις την έβαλα στο καΐκι δεν ήθελα να σωθώ, δεν είχα χαρά που σώθηκα» είπε χαρακτηριστικά η μάρτυρας που περιέγραψε αδιανόητες σκηνές με ανθρώπους να παλεύουν να κρατηθούν στη ζωή παραμένοντας ώρες αβοήθητοι στη θάλασσα.

  Πιο πριν, ο Ιωάννης Φιλιππόπουλος ράγισε καρδιές όταν περιέγραψε ότι τα δίδυμα κοριτσάκια του χάθηκαν μαζί με τους γονείς του στο κτήμα Φράγκου μέσα στην κόλαση που κύκλωσε το Μάτι. «Βρέθηκαν και οι τέσσερις αγκαλιασμένοι. Η μητέρα μου από κάτω τα κορίτσια ανάμεσα και ο πατέρας μου από πάνω» κατέθεσε συντετριμμένος.

  Ένταση στο δικαστήριο

  Και κατά τη σημερινή συνεδρίαση αναδείχθηκε εικόνα πλήρους αδράνειας του κρατικού μηχανισμού, αλλά και αδιανόητων ενεργειών και παραλείψεων σε κάθε φάση της τραγωδίας.

  Μάλιστα προκλήθηκε ένταση και σήμερα στο δικαστήριο όταν κατά τη διάρκεια της κατάθεσης της κυρίας Μουτάφη, κατηγορούμενος ζήτησε τον λόγο επιχειρώντας να εξηγήσει πως υπήρχε πρόβλημα με την ορατότητα από τους καπνούς και για αυτό δεν πέταξε ελικόπτερο ενόσω δεκάδες άνθρωποι βρίσκονταν στη θάλασσα. Η αναφορά του κατηγορούμενου προκάλεσε την έκρηξη της κόρης τής μάρτυρα η οποία δεν έχει καταφέρει να συνέλθει από την απώλεια του αδελφού της που τον είδε πλάι της να επιπλέει στη θάλασσα. Το κορίτσι βίωσε την απόλυτη απουσία κάθε δομής που θα μπορούσε να τους βοηθήσει.

  «Το μόνο πράγμα που έκανε ο κρατικός μηχανισμός ήταν ότι δεν έκανε τίποτα... Δεν είμαι υπερβολική επειδή έχασα το παιδί μου. Έτσι είναι! Αν τα είχαν κάνει όλα καλά ούτε θα εκβίαζαν τον πραγματογνώμονα ούτε θα γινόταν παραποίηση στοιχείων» είπε φορτισμένη στην κατάθεση της η Αθηνά Μουτάφη η οποία ζήτησε δικαιοσύνη από το δικαστήριο:

  «Σας παρακαλούμε πολύ να κάνετε το καθήκον σας και να μας λυτρώσετε από τον πόνο. Μόνο εσείς μπορείτε να το κάνετε αυτό».

  Η κυρία Μουτάφη περιέγραψε τις στιγμές που έζησε μέσα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα όπου βρέθηκε με τον γιο της Βίκτωρα και την κόρη της Βάσια κυνηγημένοι από τη φωτιά και την κάπνα.

  «Ο χειρότερος εφιάλτης για κάθε γονέα»

  «Τα κύματα ήταν τεράστια. Μας κουκούλωναν. Το μέλημα μου ήταν να μη χαθούμε με τα παιδιά και να είμαστε κοντά. Μετά από δύο τρία κύματα έβλεπα τη Βάσια αλλά όχι τον Βίκτωρα. Μετά τον είδα μπρούμυτα. Είχε φύγει το παιδί. Η Βάσια ήθελε να τον πάρουμε μαζί. Ο χειρότερος εφιάλτης για κάθε γονέα! Εγώ τον ζούσα μπροστά μου. Αναγκάστηκα να αφήσω το παιδί μου. Είδα το παιδί μου να χάνεται μπροστά μου βασανιστικά και να πρέπει να το αφήσω μέσα στη θάλασσα για να σώσω το άλλο μου παιδί. Είχαμε κουραστεί πολύ. Κάποια στιγμή έβγαλα το στηθόδεσμο μου και έδεσα το χέρι μου με το χέρι του παιδιού μου για να μη χαθούμε. Είμαστε στον ωκεανό μόνες μας. Μετά συναντηθήκαμε με κάποιους άλλους και ενωθήκαμε. Έρχονταν και άλλα επιπλέοντα πτώματα. Αυτά που βλέπετε εσείς στις ταινίες εμείς τα ζήσαμε στην πραγματικότητα.

  Κάποια στιγμή είδαμε φώτα από ένα ψαροκάικο. Μόλις έβαλα το παιδί μου στο καΐκι, εγώ δεν ήθελα να σωθώ! Δεν ένιωθα καμία χαρά που σώθηκα. Βγήκαμε στη Ραφήνα στις δώδεκα. Μας έβγαλαν στο λιμάνι γυμνές και ξυπόλητες. Μας πήραν τα ονόματά μας και μετά μας άφησαν μόνες μας. Οκτώ μέρες μετά βρέθηκε το παιδί μου».

  «Βρέθηκαν τα πόδια της μητέρας μου πιο μακριά»

  Με ραγισμένη φωνή ο κ. Φιλιππόπουλος εξιστόρησε όχι μόνο τον αβάστακτο πόνο από την απώλεια των δύο 9χρονων παιδιών και των γονιών του αλλά την απίστευτη συμπεριφορά με την οποία αντιμετωπίστηκαν οι νεκροί του και ο πόνος του.

  «Ξανακάναμε δεύτερη κηδεία γιατί βρέθηκαν τα πόδια της μητέρας μου πιο μακριά σε διαφορετική μέρα... Μου έδωσαν τους γονείς μου για ταφή, αλλά δεν μου έδιναν τα παιδιά γιατί δεν μπόρεσαν να τα ξεχωρίσουν και το κάναμε με βάση τα εκμαγεία από τα μασελάκια που είχε κρατήσει η γυναίκα μου» κατέθεσε ο μάρτυρας μέσα σε μία απόλυτη σιωπή.

  Όπως είπε: «Μου είπαν ότι τα κορίτσια πέθαναν νωρίτερα γιατί είχαν πιο μικρά πνευμόνια. Και οι γονείς μου πέθαναν μετά. Αγκαλιάστηκαν όλοι μαζί... Τους κύκλωσε η φωτιά και αυτό ήταν. Και εγώ πρέπει όλο αυτό να το ανεχτώ! Να ζήσω με αυτό, που δεν ζεις!... Όταν όλος ο κόσμος φεύγει για διακοπές εγώ πάω στο νεκροταφείο. Μου στέρησαν τις αγκαλιές των παιδιών μου. Ζήτησα να σφραγίσουν τα φέρετρα τους και δεν άφησα κανέναν... τα κατέβασα εγώ στον τάφο τα φέρετρα των παιδιών μου».

  Ο μάρτυρας τόνισε πως οι γονείς και τα κοριτσάκια του θα ζούσαν «αν δεν τους είχαν στείλει και αυτούς στην παγίδα θανάτου μέσα το Μάτι...».

  Η δίκη θα συνεχιστεί στις 26 Αυγούστου.

  Πηγή: Ethnos.gr
• Μάτι: «Η κόρη μου χάθηκε 140 βήματα από τη θάλασσα» - Συνεχίζεται η δίκη στο Εφετείο
  σε Ελλάδα
  

  «Αυτοί οι άνθρωποι που κάηκαν στην περιοχή που τη λέμε "Ζούγκλα", ήταν ξαπλωμένοι, αφημένοι στον δρόμο μέχρι την επόμενη στις επτά το πρωί γιατί οι αρμόδιοι έπρεπε πρώτα να κάνουν σύμβαση με συγκεκριμένο γραφείο Τελετών. Έχουν περάσει έξι χρόνια και δεν μάθαμε γιατί δεν βρίσκεται εδώ η Αστυνομία, γιατί δεν βρίσκεται εδώ το Δασαρχείο. Δεν μάθαμε γιατί δεν συζητήθηκε ποτέ στην Βουλή η μήνυση που καταθέσαμε κατά των τότε υπουργών Τόσκα και Σκουρλέτη».

  Ο Αριστείδης Χερουβείμ που κατέθεσε πρώτος σήμερα στη δίκη για το Μάτι, έχασε εκείνη την ημέρα τη μητέρα, την αδελφή και τις δίδυμες 5χρονες ανιψιές του. Ο μάρτυρας παρίσταται μόνο για την μητέρα και την αδελφή του, καθώς αν και είναι ο μοναδικός συγγενής των δύο κοριτσιών που χάθηκαν δεν έχει δικαίωμα παράστασης λόγω του τρίτου βαθμού συγγένειας (ο νόμος επιτρέπει για πρώτο και δεύτερο βαθμό). Μάλιστα κλείνοντας τη σημαντική κατάθεση του, ο κ. Χερουβείμ είπε: «Θεωρώ άδικο ότι δεν μπορώ να εκπροσωπήσω τα κορίτσια. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να το ανατρέψω αυτό».

  Στη δίκη κατέθεσαν μάρτυρες που έχασαν δικούς τους ανθρώπους με πολλούς από αυτούς να έχουν γλυτώσει με σοβαρά εγκαύματα. Για ακόμη μία φορά η εικόνα που μετέφεραν στο δικαστήριο ήταν η πλήρης απουσία κάθε αρμόδιου αλλά και σε πολλές περιπτώσεις η αντιμετώπιση τους από υπαλλήλους υπηρεσιών τις ώρες που ο όλεθρος είχε απλωθεί στο Μάτι με απόλυτη σκληρότητα.

  «Τσακώνονταν οι πυροσβέστες γιατί δεν έφταναν οι σάκοι για τις σωρούς»

  Ο κ. Χερουβείμ περιέγραψε εικόνες χάους, κυνικής αντιμετώπισης αλλά και ολιγωρίας των αρμόδιων υπηρεσιών να αντιμετωπίσουν την τραγική κατάσταση τόσο κατά τη διάρκεια της φωτιάς όσο και μετά, για την ενδεδειγμένη διαχείριση της κατάστασης. Ενδεικτικά όπως τόνισε, «ούτε αρκετούς σάκους για τους νεκρούς δεν έστειλαν. Τσακώνονταν οι πυροσβέστες γιατί δεν έφταναν οι σάκοι για τις σωρούς».

  «Ενημέρωναν ότι υπάρχει πρόβλημά στον οικισμό "Ζούγκλα"»

  Όπως κατέθεσε ο μάρτυρας, τα τέσσερα συγγενικά του πρόσωπα κάηκαν λίγο πριν τις επτά το απόγευμα, λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι τους στην περιοχή Ζούγκλα και τόνισε πως αν είχαν ενημερωθεί για την πορεία της φωτιάς θα είχαν γλυτώσει. «Η οικογένεια μου και στις έξι και στις έξι και τέταρτο να είχε ενημερωθεί, θα είχε σωθεί. Ξεκίνησαν να φύγουν στις έξι και μισή και κατευθύνθηκαν προς τον λόφο. Λίγο μετά, καιγόντουσαν μαζί με ένα ζευγάρι που προσπαθούσε να φύγει. Την ώρα που καιγόντουσαν οι δικοί μου και το ζευγάρι ήταν η πρώτη φορά που το Κέντρο Επιχειρήσεων Πολιτικής Προστασίας της Πυροσβεστικής επικοινώνησε με τον Δήμο Μαραθώνα. Τόση ώρα μετά την έναρξη της φωτιάς. Υπάρχει ηχητικό που αστυνομικοί ενημερώνουν ότι "υπάρχει πρόβλημα στον οικισμό Ζούγκλα" και δεν κινήθηκε κανείς. Την επομένη τα σώματα καίγονταν και ξανάπαιρναν συνέχεια και όταν κάποιοι είπαν σε πυροσβέστες να τα σβήσουν απάντησαν "τι να σβήσουμε τώρα;". Πήρα τις σωρούς άσπρες γιατί τις έσβησαν με τον πυροσβεστήρα του αυτοκινήτου διασώστες».

  Ο μάρτυρας εξέφρασε την άποψη πως η Πυροσβεστική είχε πλήρη εικόνα για την επικινδυνότητα της φωτιάς από τις 17:15 καθώς το συντονιστικό ελικόπτερο ενημέρωσε ότι «η φωτιά πάει προς Ν. Βουτζά. Ήξεραν επομένως πως κινδύνευε κόσμος. Και κανένας δεν κάνει τίποτα. Ξέρανε τι πάει να γίνει και γι'αυτό δεν αναλάμβανε κανένας…».

  «Στο Μάτι δεν έγινε τίποτα! Ούτε καμπάνα δεν χτύπησε»

  Κατέθεσε επίσης την πεποίθηση του, πως η έναρξη της φωτιάς ήταν στις τέσσερις το απόγευμα και όχι στις 16:40 που εμφανίζεται από την Πυροσβεστική. Τόνισε δε, πως ακόμη και την ώρα που λένε να είχε ξεκινήσει, υπήρχε χρόνος τουλάχιστον 50 λεπτά για να απομακρυνθεί ο κόσμος. «Στον ίδιο χρόνο δε, πενήντα λεπτά, απομάκρυναν κόσμο από την Κινέτα. Δεν έκαναν οργανωμένη απομάκρυνση εκεί. Τους ειδοποίησαν με περιπολικά να φύγουν. Στο Μάτι δεν έγινε τίποτα! Ούτε καμπάνα δεν χτύπησε. Στο πρώτο δικαστήριο όταν ρωτήθηκε στέλεχος της Πυροσβεστικής γιατί δεν χτύπησαν καμπάνες είχε απαντήσει "γιατί γιορτή είχαμε;". Ο αρχηγός και ο υπαρχηγός δεν ήρθαν, έτσι για τα μάτια του κόσμου, στην περιοχή ούτε εκείνη την μέρα, ούτε την επομένη».

  Ο κ. Χερουβείμ θέλησε με την κατάθεση του να δώσει απαντήσεις σε «όσα έχουν ακουστεί από το πρώτο βράδυ». Έτσι αντικρούοντας ισχυρισμούς για «στενούς δρόμους που εμπόδιζαν την διέλευση μεγάλων πυροσβεστικών οχημάτων» έδειξε φωτογραφίες δρόμων λέγοντας «περνάνε μπετονιέρες εδώ».

  «Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στο λάθος μέρος»

  Λίγο αργότερα προκλήθηκε ένταση στο δικαστήριο όταν κλήθηκε μάρτυρας που έχει χάσει την κόρη του στη φωτιά και χωρίς να έχει μιλήσει, η πρόεδρος έδωσε τον λόγο στην εισαγγελέα για ερωτήσεις και στην συνέχεια σε συνηγόρους.

  Ο μάρτυρας Άγγελος Σιαπκαράς κλαίγοντας και φωνάζοντας είπε στην πρόεδρο: «Αισθάνομαι πως βρίσκομαι στο λάθος μέρος, όπως βρέθηκε και η κόρη μου στο λάθος μέρος και με τους λάθος ανθρώπους να πρέπει να διαχειριστούν την κατάσταση Αυτή ήταν η ατυχία της. Αυτοί που έπρεπε, δεν έκαναν τίποτα».

  Πρόεδρος: Γιατί το λέτε αυτό;

  Μάρτυρας: Γιατί δεν με αφήνετε να μιλήσω

  Πρόεδρος: Βεβαίως να μιλήσετε

  Μάρτυρας: Δεν με αφήσατε. Είμαι μεγάλος άνθρωπος. Μπορεί να μην μπορέσω να ξαναμιλήσω για το παιδί μου, να μην προλάβω. 140 βήματα από τη θάλασσα χάθηκε. Τα μετράω κάθε χρόνο στο μνημόσυνο. Καταλαβαίνετε τι σας λέω; Όλοι αυτοί δεν έσωσαν ούτε έναν άνθρωπο. Είναι άσχετοι με την δουλειά τους, με το καθήκον που έχουν και τους προβιβάζουν κιόλας. Δεν έχει πάει κανένας τους φυλακή και τα ρίχνουν ο ένας στον άλλον. Και εμείς διαλυθήκαμε. Μετά από εννιά μέρες μας έστειλαν ένα φέρετρο σκεπασμένο. Δεν ξέρω καν τι είχε μέσα. Ο αδελφός της πήγε την επομένη και μάζευε τα κόκαλα της αδελφής του. Υπήρξε παντελής έλλειψη κάθε έννοιας κράτους. Εσείς όμως αν θέλετε, έχετε τον τρόπο. Εσείς μπορείτε και πρέπει να προσπαθήσετε να μας καταλάβετε και να αποδώσετε δικαιοσύνη

  Οι μάρτυρες επισήμαναν τις ευθύνες των δήμων για την αμέλεια τους να απομακρύνουν καύσιμη ύλη από οικόπεδα και δρόμους ενώ πολλοί τόνισαν και πάλι την «μοιραία ενημέρωση» που είχε κάνει ο τότε δήμαρχος Ραφήνας Ευάγγελος Μπουρνούς σε μέσα ενημέρωσης ο οποίος είχε πει πως δεν κινδυνεύει το Μάτι συνιστώντας να μην βγουν οι κάτοικοι στους δρόμους για να διευκολυνθεί η Πυροσβεστική.

  «Η μητέρα μου θα είχε σωθεί αν το ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο μου ήταν κλειστό. Η προτροπή Μπουρνούς να μην βγουν οι κάτοικοι, μου στέρησε το δικαίωμα να την σώσω. Η πρωτόδικη απόφαση με κάνει να ντρέπομαι να πάω να της ανάψω το καντήλι» είπε χαρακτηριστικά ο Νίκος Γιαννόπουλος.

  Η εισαγγελέας ρώτησε την Αγγελική Κωνσταντάκη, εγκαυματία που έχασε τη μητέρα της, πώς θα αισθάνονταν δικαιωμένη και η γυναίκα απάντησε:

  «Θα αισθανόμασταν δικαιωμένοι αν εδώ ήταν όλοι όσοι έπρεπε. Αστυνομικοί, Λιμενικό. Αυτή θα ήταν μία δικαίωση. Να κριθούν όλοι οι υπεύθυνοι. Να πληρώσει ο καθένας με εκείνο που του αναλογεί. Δεν θέλουμε να δικαστούν αθώοι, αλλά εκείνοι που φταίνε. Όλα αυτά τα χρόνια δεν βγήκε ένας να πει "έκανα λάθος εκτίμηση". Θα το καταλαβαίναμε. Άνθρωποι είμαστε όλοι. Ούτε συγγνώμη δεν έχουμε ακούσει».

  Πηγή: Ethnos.gr