Θέλοντας να δώσει δύναμη και κουράγιο σε όσουν αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα δηλώνει ότι κατάφερε να είναι σήμερα 21 χρόνια καθαρός
«Για μένα ήταν εύκολο να μοιραστώ ότι ήμουν αλκοολικός. Πειθαρχημένος είμαι μόνο στη δουλεια. Το κλικ που με έκανε να πάω στους Ανώνυμους Αλκοολικούς ήταν ότι πίστεψα ότι μόνος μου δεν θα τα καταφέρω. Η πρώτη μέρα ήταν στις 7 Σεπτεμβρίου 1999, όταν έγινε ο σεισμός. Την τρίτη μέρα νιώθω ότι θέλω να πιω και αντί να το κάνω βρήκα το τηλέφωνο των ΑΑ. Τη γυναίκα μου την έπιασαν κλάματα. Έκλεισα ραντεβού, με υποδέχτηκε ένας άνθρωπος αλκοολικός εκεί, μου κάνει μια συνέντευξη, καταλαβαίνει ότι είμαι για τα μπάζα και μου λέει “Έλα”. Κάτι που με έκανε να πω ότι πρέπει να το σταματήσω ήταν η δουλειά. Εκεί ήμουν άψογος ακόμα και όταν έπινα. Δεν είχα εικόνα μεθύστακα. Στις ομάδες το λέμε “τοκογλύφο” το αλκοόλ, σου δίνει και όταν έρθει η ώρα να σου ζητήσει είναι πολύ δύσκολο. Έκανα ταυτόχρονα το “Η αγάπη είναι ελέφαντας” και το “Και πάλι φίλοι”. Οι δύο βοηθοί είχαν κανονίσει να μη συναντιούνται τα γυρίσματα αλλά δεν είχαν υπολογίσει ότι πρέπει να κοιμάμαι.
Eίχα μείνει άυπνος πολλές μέρες και κάποια στιγμή με έπιασε ένας πόνος στο γύρισμα που περνούσε μονάχα αν έπινα, είχα ζητήσει από το σκηνοθέτη να μου δώσει 10 λεπτά, να συνεχίσει. Πηγαίνω και πίνω 4 μπύρες και με περίμενε ένα ολόκληρο συνεργείο να τελειώσω με τα προβλήματά μου. Σταμάτησα μία δουλειά. Αυτό το πράγμα με τσάκισε τόσο πολύ. Γυρνώντας στο σπίτι το λέω στη γυναίκα μου και κάνει το πιο συγκινητικό πράγμα.
Την άλλη μέρα, επειδή είχα και πάλι γύρισμα, μου έβαλε στο παγουράκι με το σκωτσέζικο ύφασμα του παιδιού τεκίλα κίτρινη και μου λέει ότι πίνω τσάι. Κατάλαβε ότι δεν θα μπορούσα να δουλέψω αλλιώς… Και ήταν πολύ συγκινητικό γιατί μισεί το αλκοόλ και αυτό που φέρνει. Το παιδί δεν έχει τέτοια εικόνα από εμένα. Ξεκίνησα το αλκοόλ στα 15 μου από μια κρίση πανικού. Τη δεύτερη φορά που το παθαίνω τρέχω να βρω τον μπαμπά μου, που ήταν σε ένα ουζερί. Μου λέει “τι έπαθες πάλι;” και μου φέρνει μία μπυρίτσα. Και με την μπυρίτσα και με την κουβέντα χαλάρωσα και το είδα σαν φάρμακο.
Ήμουν ο αλκοολικός που έπινε από το πρωί μπύρες και με τη δύση του ηλίου ένα μπουκάλι ουίσκι. Τον Σεπτέμβριο έκλεισα 21 χρόνια χωρίς αλκοόλ. Μετά το πρώτο εξάμηνο της απεξάρτησης πήγα να κυλήσω ξανά. Από τότε δεν το έχω βάλει στο στόμα μου. Θέλω να πω ευχαριστώ στο Θεό και στην Ελένη» ανέφερε ο Θοδωρής Αθερίδης.
