Κι αυτό επειδή πολλές γυναίκες τη συνόδευσαν μαζί με τον ιμάμη στην τελευταία της κατοικία, κάτι που δεν συνηθίζεται στη Θράκη. Κι αυτό επειδή άνδρες είναι αυτοί που παραλαμβάνουν τη σορό από το σπίτι και τη μεταφέρουν στο νεκροταφείο, συνοδεία θρησκευτικών λειτουργών, αν και τα τελευταία χρόνια η συγκεκριμένη παράδοση ατονεί στους αστούς της μειονότητας.
Η Τζεβριέ μεταφέρθηκε σε ένα φέρετρο τυλιγμένο με σελοφάν, χωρίς ασπασμούς και νεκρικές τιμές, ενώ τη μετέφεραν τέσσερις άνδρες με φόρμες κατά του κορωνοϊού.
Σύλλογος Γυναικών Αλεξανδρούπολης: Ο θάνατος της Τζεβριέ μας εξοργίζει και μας θυμώνει
Ο Σύλλογος Γυναικών Αλεξανδρούπολης εξέδωσε δελτίο τύπου για την δολοφονία της29χρονης Τζεβριέ.
Μεταξύ των άλλων τονίζουν πως "οι αποτρόπαιες συμπεριφορές απέναντι στις γυναίκες, που φτάνουν μέχρι το βιασμό και τις δολοφονίες, είναι το αποτέλεσμα -και όχι η αιτία- της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στην εκμεταλλευτική κοινωνία που ζούμε".
Παράλληλα αναφέρουν οτι ο θάνατος της 29χρονης Τζεβριέ, "μας εξοργίζει και μας θυμώνει"! Με αφορμή την 16η γυναικοκτονία διεκδικούν 3 αιτήματα:
"Ο θάνατος της 29χρονης Τζεβριέ Εδινερλί, που ήταν αποτέλεσμα του άγριου ξυλοδαρμού της από το σύζυγό της, τις προηγούμενες μέρες, πέρα από τη θλίψη που μας προκαλεί, μας θυμώνει και μας εξοργίζει. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους της. Στη θέση αυτής της γυναίκας βρίσκονται χιλιάδες γυναίκες, που βιώνουν την κακοποίηση με κάθε τρόπο και την υπομένουν.
Οι αποτρόπαιες συμπεριφορές απέναντι στις γυναίκες, που φτάνουν μέχρι το βιασμό και τις δολοφονίες, είναι το αποτέλεσμα -και όχι η αιτία- της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στην εκμεταλλευτική κοινωνία που ζούμε, των κοινωνικών διακρίσεων που βιώνουν οι γυναίκες σε κάθε πλευρά της ζωής τους.
Πηγάζουν από τις αξίες που "γεννά" η ίδια η φύση της σημερινής κοινωνίας: την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον ανελέητο ανταγωνισμό, τον ατομισμό, τον εγωιστικό τρόπο ζωής και σκέψης, που διαπερνούν και τις διαπροσωπικές, τις οικογενειακές σχέσεις. Σε αυτό το έδαφος αναπτύσσονται εχθρικές συμπεριφορές μεταξύ ανθρώπων που έχουν τα ίδια προβλήματα και τα ίδια συμφέροντα, ακόμα και μέσα στην οικογένεια. Έτσι, ξεπροβάλλει η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ζωής, η επιβολή της πειθαρχίας, της υποταγής, οι στρεβλές αντιλήψεις περί "αφοσίωσης" της συζύγου ή της συντρόφου που συνδέονται με την τάση "ιδιοκτησίας" της. Δε μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για μεμονωμένα περιστατικά που οφείλονται απλά στην προβληματική προσωπικότητα του κάθε δράστη.
Όσο οι όροι της ζωής και της δουλειάς μας επιδεινώνονται, τόσο περισσότερο οι γυναίκες δυσκολεύονται να σηκώσουν κεφάλι και να καταγγείλουν, να αντιπαλέψουν την εργοδοτική βία, αλλά και να απεγκλωβιστούν από παθογόνες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις. Γιατί η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών συνδέεται με όλες τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που θα τους εξασφαλίσουν τη δυνατότητα να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους σε όλους τους τομείς της ζωής τους, να στέκονται στα πόδια τους, να είναι χειραφετημένες οικονομικά, ψυχικά, συναισθηματικά.
Η γυναίκα που βιώνει την κακοποίηση στο σπίτι ή στο χώρο δουλειάς νιώθει μόνη. Αρκετές φορές πιστεύει πως είναι δική της ευθύνη αυτό που ζει, με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεται σε έναν φαύλο κύκλο καταστάσεων που δεν την αφήνει να ξεφύγει.
Είναι, λοιπόν, ατομικό ζήτημα κάθε γυναίκας να "σπάσει τη σιωπή" της;
Το θάρρος, η τόλμη απέναντι στη βία μπορεί να αναπτυχθεί στο έδαφος της συλλογικότητας, της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης. Η δράση στο γυναικείο σύλλογο, στο σωματείο είναι η καλύτερη "ασπίδα προστασίας" της γυναίκας για να βρει τη δύναμη και το κουράγιο να αλλάξει τη ζωή της μαχόμενη.
Το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα αποκαλύπτει όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες που γεννούν επικίνδυνους δολοφόνους και βιαστές. Πρόκειται για τους ίδιους παράγοντες που ευθύνονται και για την δραματική έλλειψη στοιχειωδών κρατικών υπηρεσιών για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας και της κακοποίησης. Πρόκειται για τους ίδιους παράγοντες που ευθύνονται για την αστυνομική αυθαιρεσία και τον κρατικό αυταρχισμό, για την υποστελέχωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών, τις μακροχρόνιες νομικές διαδικασίες.
Τα περιστατικά δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν ριζικά αν δεν υπάρξει ολόπλευρη κοινωνική προστασία και στήριξη των γυναικών που, εκτός των άλλων, θα αποτρέπει τους δράστες να δρουν ανενόχλητοι.
Πηγή: Thestival, E-Evros - TheToc.gr
