Μια απίστευτη Οδύσσεια ζει ο Στέργιος Μιναέμης ενάμιση χρόνο από την σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών που στοίχε τη ζωή σε 57 ανθρώπους.
Ο 30χρονος γλίτωσε από θαύμα από το μοιραίο τρένο και προσπαθεί να μαζέψει τα «κομμάτια» του και να συνεχίσει τη ζωή του αφήνοντας πίσω τα όσα έζησε. Ωστόσο, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη γραφειοκρατία που του στερεί το δικαίωμα να πάρει τη σύνταξη που δικαιούται μιας και έχει κριθεί ανάπηρος από την Ανώτατη Υγειονομική Επιτροπή του Δημοσίου.
Το χρονικό
Ο Στέργιος Μιναέμης νοσηλεύτηκε για μια εβδομάδα σε νοσοκομείο, μετά το τραγικό δυστύχημα και αφού ανάρρωσε πέρασε από την Ανώτατη Υγειονομική Επιτροπή του Δημοσίου όπου τον έκριναν ανάπηρο και αποφάσισαν να του χορηγήσουν σύνταξη, με έγγραφο που εκδόθηκε στις 13 Δεκεμβρίου του 2023.
Συγκεκριμένα, η Επιτροπή διαπίστωσε πως υπάρχουν προβλήματα στην υγεία του και απεφάνθη ότι έχει 50% αναπηρία. Μια απόφαση ωστόσο με τριετή ισχύ. Στη συνέχεια πήγε την απόφαση στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για να ξεκινήσει η καταβολή της σύνταξης, ωστόσο προς έκπληξή του, ενημερώθηκε πως δεν μπορεί να του καταβληθεί καθώς η Υγειονομική Επιτροπή έγραψε πως ισχύει για 3 χρόνια!
«Δεν υπάρχουν λόγια για αυτό που ζήσαμε»
Την ίδια στιγμή, ο Στέργιος Μιναέμης παλεύει με δυσκολία να αφήσει στο παρελθόν τα όσα έζησε και εξιστορεί στο OPEN τις τραγικές στιγμές που βίωσε εκείνες τις φρικτές στιγμές. «Έγινε η σύγκρουση και καιγόμασταν μέσα στο βαγόνι. Δεν υπήρχε οξυγόνο και φως. Βλέπαμε με το φως που έφεγγαν όσοι είχαν τα κινητά τους. Προσπαθήσαμε να φύγουμε με τα παράθυρα στη θέση 5 που καθόμουν στο βαγόνι. Παντού είχε αίματα. Δεν είχαμε την πολυτέλεια να δούμε πως είμαστε. Προσπαθήσαμε να βγούμε έξω για να μην καούμε» ανέφερε σχετικά.
Και συνεχίζει: «Είναι δύσκολη η καθημερινότητα. Ειδικά τα βράδια. Αυτό το «τέρας» έρχεται και σου φέρνει στο νου τις εικόνες. Προσπαθούμε να το ξεπεράσουμε».
«Είμαι περήφανη για τον γιο μου»
Για την «οδύσσεια» που περνά ο γιος της μίλησε και η μητέρα του περιγράφοντας τις πρώτες στιγμές από το σιδηροδρομικό δυστύχημα. «Μας πήρε ο ίδιος στο τηλέφωνο του αδερφού μου. Μέχρι να επικοινωνήσουμε μαζί περνούσαν πολλά από το μυαλό μου. Ηρεμήσαμε όταν μιλήσαμε μαζί του. Αλλά στενοχωρηθήκαμε για τους υπόλοιπους ανθρώπους».
