«Ως ήλιος Γεράσιμε εκ του ναού σου βγαίνεις,
και με τους αγγέλους τ’ ουρανού στα ύψη ανεβαίνεις».
Με τον προσήκοντα σεβασμό, την αρμόζουσα Εκκλησιαστική τάξη και μεγαλοπρέπεια, ο δραστήριος Σύλλογος των εν Γαστούνη Κεφαλλήνων, στον περικαλλή Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Γαστούνης, εόρτασαν τον προστάτη τους Άγιο Γεράσιμο τον «νέο ασκητή», όπου φυλλάσεται από το 1901 η Ιερή εικόνα του, επί τη εορτή της ανακομιδής του Τιμίου αυτού Λειψάνου στις 20 Οκτωβρίου του έτους 1582.
Ο Άγιος Γεράσιμος γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας το 1509. Ο πατέρας του ονομάζονταν Δημήτριος και η μητέρα του Καλή. Ο πατέρας του ανήκε στην Βυζαντινή αριστοκρατία, στη μεγάλη οικογένεια των Νοταράδων. Ήταν ανηψιός του Λουκά Νοταρά, του τελευταίου πρωθυπουργού (Μέγας Δούκας) του Βυζαντίου και συγγενής με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.
Ονομάστηκε «νέος ασκητής», για να τον ξεχωρίζουν από τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη. Είχε θείους και ουράνιους πόθους και έτσι αναδείχτηκε ως μία από τις σπουδαιότερες μορφές του μοναχισμού των νεωτέρων χρόνων και ισάξιος των μεγάλων μοναχών των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Ο Άγιος Γεράσιμος αφού έζησε ασκητικά στην κυριολεξία «εν σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης», εκοιμήθη οσιακά στις 15 Αυγούστου 1579 στα ομαλά της Κεφαλονιάς, σε ηλικία 70 ετών.
Μετά από δύο χρόνια, οι Μοναχές της Μονής, έβλεπαν συχνά στον ύπνο τους τον Άγιο και αναγκάστηκαν να το αναφέρουν στον Πατριάρχη Κων/πόλεως, ο οποίος έδωσε άδεια εκταφής του. Το σώμα Του βρέθηκε ευωδιάζον και άφθαρτο, όπως ακριβώς είναι και σήμερα. Το ίδιο ανέπαφα ήταν και τα ιερά άμφιά Του. Η πρώτη ανακομιδή του σώματος του Αγίου Γεράσιμου έγινε 2 χρόνια και 2 μήνες μετά την κοίμησή Του, στις 20 Οκτωβρίου του 1581, με παριστάμενο τον πατριαρχικό έξαρχο Γαβριήλ Σεβήρο. Οι Ενετοί όμως θορυβημένοι από την αφθαρσία του σώματός Του, ζήτησαν να ταφεί ξανά, ώστε να συμπληρωθούν τα 3 χρόνια.
Η δεύτερη ανακομιδή έγινε την 20η Οκτωβρίου 1582, όπου και πάλι ευρέθη ανέπαφο από την φθορά του χρόνου. Γι’ αυτό το λόγο πλέον θεσπίστηκε η κυριώνυμη εορτή του Άγιου Γεράσιμου στις 20 Οκτωβρίου. Αργότερα όμως οι Χριστιανοί εόρταζαν τη ιερή μνήμη του και στην κοίμησή του, όχι όμως στις 15 Αυγούστου που εκοιμήθη για να μην επισκιαστεί η κοίμηση της Παναγίας, αλλά την επομένη στις 16 Αυγούστου. Ανακηρύχθηκε Άγιος από το Πατριαρχείο το 1622.
Μεταξύ άλλων ο μεγάλος ασκητής Γεράσιμος ο εν Κεφαλληνία έχει τα σκήπτρα εκδιώξεως των δαιμόνων από ανθρώπους, πού είναι υπό μερική ή ολική σατανική κατοχή. Το σκήνωμα του Άγιου Γεράσιμου έμεινε ως εκ θαύματος άφθαρτο διά μέσου των αιώνων μέχρι σήμερα. Είναι ένα από τα τρία άφθορα λείψανα στο Ιόνιο, του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Γερασίμου και του Αγίου Διονυσίου.
Την Παρασκευή 19η Οκτωβρίου ε.έ., παραμονή της εορτής έλαβε χώρα ο Μέγας Αρχιερατικός Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασιών και Θείου Κηρύγματος χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Γερμανού, ο οποίος κήρυξε και τον Θείον Λόγον, πλαισιουμένου υπό του Πανοσιολογιοτάτου Αρχιμανδρίτου και Ιεροκήρυκος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας π. Φιλαρέτου Σπανοπούλου, καθώς επίσης από τον Αρχιερατικό Επίτροπο Γαστούνης-Βαρθολομιού Αιδεσιμολογιότατο π. Χαράλαμπο Δέρβο και χορεία Ιερέων. Μετά το τέλος του Πανηγυρικού Εσπερινού, ακολούθησε η λιτάνευση της Ιερής εικόνας του Αγίου Γερασίμου, με την συνοδεία της Φιλαρμονικής του Δήμου Πηνειού και των τοπικών αρχών, στους δρόμους της πόλεως.
Το Σάββατο 20η Οκτωβρίου ε.έ., κυρία ημέρα της τελέσθηκε η ακολουθία του Όρθρου μετ’ αρτοκλασιών και η Αρχιερατική Πανηγυρική Θεία Λειτουργία υπό του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ωλένης κ.κ. Αθανασίου, ο οποίος ορθοτομώντας τον Θείον Λόγον, αναφέρθηκε διεξοδικά στους σταθμούς των μοναστικών περιπλανήσεων του εορταζομένου Αγίου, σε μεγάλα μοναστικά-πνευματικά κέντρα της Ελλάδος και του Εξωτερικού, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι κατέληξε στην Κεφαλονιά και συγκεκριμένα στην περιοχή των Ομαλών, όπου και ίδρυσε την γυναικεία Μονή, με το όνομα «Νέα Ιερουσαλήμ», ζώντας ως πραγματικός ασκητής, φθάνοντας σε δυσθεώρητα ύψη αρετής και αγιότητας και κατέστη έτσι μυρίπνοο άνθος του Παραδείσου, καθώς επίσης προστάτης των Ορθοδόξων και πολύτιμος πνευματικός θησαυρός της Κεφαλληνίας.
(του Πρεσβυτέρου Νικολάου Κατσηδήμα).