Άνω των πενήντα ετών η ηλικία της κόρης με το μυαλό του 5χρονου κοριτσιού...
Σοκάρουν ακόμα περισσότερο οι λεπτομέρειες που κρύβονται πίσω από την τραγωδία της 83χρονης μητέρας και της – κατ εκτίμηση 53χρονης – κόρης της στον Πύργο. Η ηλικιωμένη γυναίκα έσβησε μέσα στο σπίτι της από υποσιτισμό σύμφωνα με το ιατροδικαστικό πόρισμα, ενώ η κόρη δίπλα της φώναζε «η μαμά μου δεν μου μιλάει»... αδυνατώντας να κατανοήση πως έφυγε για πάντα...
Μάνα και κόρη μπορεί να είχαν ένα «κεραμύδι» πάνω τους για να ζουν, όμως έλειπαν πολλά για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Όμως αυτή η μάνα που είχε φέρει στον κόσμο την κόρη της με τα σοβαρά προβλήματα υγείας και τη νοητική στέρηση, ήταν ταγμένη να «υπηρετήσει» αυτή την ψυχή που τόσο αγάπησε και που της πρόσφερε το πιο πολύτιμο μετά τη ζωή, την αγάπη.
Η 83χρονη Γεωργία τις τελευταίες ημέρες αντιμετώπισε προβλήματα υγείας και για δύο εβδομάδες περίπου νοσηλευτηκε στο νοσοκομείο Πύργου. Σύμφωνα με μαρτυρίες, την κόρη της Ελένη, ούτε σε αυτή την δύσκολη για αυτήν ώρα δεν την άφησε από κοντά της. Το κορίτσι την ακολούθησε στο νοσοκομείο και κοιμόταν δίπλα της τα βράδια. Όπως γράψαμε και χθες στο ρεπορτάζ μας, η μητέρα προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τη φτώχια της με μεγάλη αξιοπρέπεια στεκόμενη πάντα δίπλα στο παιδί της. Τα λιγοστά ψώνια που έφταναν μέσω ενός γείτονα στο σπίτι ήταν κάποια φιάλη υγραερίου ή κάποια γλυκά για το παιδί... Τη γυναίκα που σύμφωνα με εκτιμήσεις έχει ηλικία 53 ετών, όμως το μυαλό της σταμάτησε στα πέντε.. τότε που ένα κορίτσι έπαιζε με τις κούκλες της... Έτσι συνέχιζε και η κόρη τη ζωή της. Αντιμετωπίζοντας πέρα από τη νοητική στέρηση και προβλήματα στην όραση, η μάνα ήταν πάντα εκεί για την κόρη. Και βλέποντας πως και η ίδια μεγάλωσε και δεν είχε άλλες αντοχές, φοβούμενη για την τύχη του παιδιού της, είχε κάνει αίτηση για να φιλοξενηθούν σε κάποιο ίδρυμα... Ο θάνατος όμως την πρόλαβε...
Την περασμένη Δευτέρα, με ασθενοφόρο μητέρα και κόρη επέστρεψαν από το νοσοκομείο. Το επόμενο απόγευμα, ένας γείτονας που έφερε τα λιγοστά πράγματα που είχε ζητήσει η 83χρονη στο σπίτι της, κατάλαβε τι είχε συμβεί.
«Μιλάω στη μαμά μου αλλά δεν μου μιλάει, δεν ξυπνάει»… ήταν τα λόγια που άκουσε απο την κόρη ο Κώστας Ζεπάτος. «Κατάλαβα ότι η κυρά Γεωργία είχε φύγει από την ζωή. Πριν από έναν μήνα η κυρά Γεωργία είχε αρχίσει να χάνει τις δυνάμεις της. Είχα φωνάξει γιατρούς για να την δουν, ενώ τρείς φορές μπήκε στο νοσοκομείο. Κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Ζήτησα βοήθεια από την κοινωνική λειτουργό του νοσοκομείου. Πράγματι ευαισθητοποιήθηκε και ξεκίνησε μία προσπάθεια προκειμένου να μπουν σε ένα ίδρυμα. Η υπηρεσία Πρόνοιας του Νοσοκομείου Πύργου έστειλε έγγραφα στον εισαγγελέα να παρέμβει, έστειλε έγγραφο προς την Ιερά Μητρόπολη Ηλείας, ερχόντουσαν τα κορίτσια από το πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι, να κάνουν ότι μπορούν. Εγώ τους έφερνα τα πράγματα που μου ζητούσαν».
Εμφανώς συγκινημένη για το τέλος της 83χρονης Γεωργίας και την αφόρητη μοναξιά της 53χρονης κόρης της Ελένης η γειτόνισσα Ευγενία Νικολοπούλου μίλησε στο ilialive.gr για τα όσα συνέβαιναν. «Είχα να την δω δύο εβδομάδες και είχα επικοινωνήσει πολλές φορές με την Αστυνομία. Όταν είχε καλό καιρό έπαιρνε το παιδί και πήγαινε βόλτα. Κάποιες φορές όταν ήταν να πάει στο σουπερ μάρκετ πήγαινε και μόνη της. Είχα ανησυχήσει καθώς γνώριζα ότι είναι μία βασανισμένη γυναίκα. Η Αστυνομία είχε στείλει ένα περιπολικό. Τη Δευτέρα άκουσα το ασθενοφόρο που ήρθε και έμαθα ότι ήταν στο νοσοκομείο. Την άλλη μέρα το απόγευμα έμαθα ότι την βρήκαν πεθαμένη και το παιδί φώναζε «μιλάω στην μαμά μου και δεν ξυπνάει». Μάθαμε ότι πέθανε από ασιτία. Εγώ της μίλαγα να της δώσω ένα πιάτο φαγητό, αλλά ήταν τόσο περήφανη και έλεγε «έχω από όλα»… Καμία φορά όμως το έπαιρνε το φαγητό. Με τη γειτονιά δεν είχε πολλές επαφές. Θα μπορούσαν να έχουν πάει σε κάποιο ίδρυμα» τόνισε.
Στο νοσοκομείο στην Παθολογική Κλινική όπου νοσηλεύτηκε, η μικρή... Ελένη, δεν ήξερε πως η μαμά «έφυγε». Της είπαν πως θα έρθει, ενώ για την ίδια την Ελένη, της δικαιολογήθηκαν πως είναι άρρωστη για αυτό είναι στο νοσοκομείο... Στο μυαλό της, περιμένει τη μαμά να γυρίσει. Δεν μπορεί να αντιληφθεί το τέλος αυτής της σχέσης ζωής. Ίσως όταν μπορέσει να καταλάβει πως η μάνα δεν είναι πια δίπλα της, να χαθεί και η ίδια... Βλέπετε τέτοιες σπάνιες σχέσεις ζωής, μπορεί να κοστίσουν όταν χαθούν, η έλλειψη της αφοσίωσης, της υπερπροστασίας, αυτή η ασπίδα γύρω απο τη μικρή Ελένη, μπορεί να την κάνει ευάλωτη και να τη διαλύσει... Ακόμα και το μόνο που αντιλαμβάνεται γύρω της είναι, η μάνα, που πλέον δεν υπάρχει...
Στο θάλαμο του Γ.Ν. Πύργου, όλοι προσπαθούσαν να καλύψουν με όποιο τρόπο αυτό το κενό. Με αστεία, με παιχνίδια, με ανθρώπινη επαφή, με περιοποίηση. Να κάνουν την Ελένη να συνεχίσει να νιώθει το μικρό κορίτσι που ήταν πάντα για τη μητέρα της Γεωργία... Να μείνει όσο μπορεί στον κόσμο της και να ζήσει εκεί όσο μπορεί....
