Πέρασαν 12 χρόνια...Από εκείνη την μέρα που γράφτηκε η μεγαλύτερη τραγωδία της Ηλείας και μία απο τις μεγαλύτερες της χώρας...
Δώδεκα χρόνια, που δεν έσβησαν τη μνήμη... Δώδεκα χρόνια που τα δάκρυα δεν στέρεψαν...
Οι συγγενείς και οι φίλοι των ανθρώπων που χάθηκαν στην Αρτέμιδα το μεσημέρι της 24ης Αυγούστου 2007, ανηφόρησαν ξανά το απόγευμα του Σαββάτου, στον τόπο της θυσίας.
Με το βήμα βαρύ, τράβηξαν κατά τον λόφο που ο Γιώργος Παρασκευόπουλος δημιούργησε ένα ξωκλήσι - μνημείο για τη γυναίκα και τα παιδιά του που χάθηκαν εκεί μαζί με τη γιαγιά τους.
Και λίγο πιο δίπλα η μηχανή του αγροφύλακα Γιάννη Σιορδίνη... και άλλα μνημεία.
Στο πέρασμα του χρόνου δεν άλλαξαν πολλά. Ο ίδιος τόπος, μόνο μερικές βελτιώσεις στα σκαλοπάτια του ξωκλησιού και ένας μικρός εξωραϊσμός στα υπόλοιπα μνημεία.
Δεν άλλαξε ούτε ο άνθρωπος που από την πρώτη στιγμή βρέθηκε δίπλα στις οικογένειες των νεκρών... λίγες ώρες μετά που γράφτηκαν οι πρώτες σελίδες της τραγωδίας.
Ο Μητροπολίτης Ολυμπίας και Τριφυλίας κ.κ. Χρυσόστομος, ακούραστα κάθε χρόνο είναι εκεί, όπως εκεί ήταν και το πρωί που εντοπίστηκε η οικογένεια Παρασκευόπουλου στο λόφο.
Εκεί τέλεσε χθες και το τρισάγιο στη μνήμη της μάνας, των παιδιών, της γιαγιάς...
Κι ύστερα όλοι μαζί κατέβηκαν προς το σημείο "0"... Εκεί που ακόμα και τώρα όποιος περάσει δεν μπορεί να μην νιώσει την ανατριχίλα, αντικρίζοντας τα εικονοστάσια στη σειρά.
Και πάλι η ίδια ανατριχίλα για όλους.
Δάκρια στα μάτια των συγγενών που ανάβουν το καντήλι των αδικοχαμένων τους..
Και σιωπή... όπως πάντα...
Φέτος ήταν η πρώτη φορά που δήμαρχος Ζαχάρως παραβρέθηκε στην τελετή. Ο νεοεκλεγείς Κώστας Αλεξανδρόπουλος, ερχόταν και τα προηγούμενα χρόνια, ως πολίτης. Φέτος φέρει την ιδιότητα του δημάρχου, αλλά μάλλον και για τον ίδιο ελάχιστη σημασία έχει για την παρουσία του εκεί.
Μαζί του και ο Σάκης Μπαλιούκος. Ο δήμαρχος Ανδρίτσαινας - Κρεστένων που και φέτος ήταν εκεί να τιμήσει τους νεκρούς.
Και όταν τελείωσε και η δέηση στο δρόμο που συνέβησαν όλα, ο κόσμος πήρε το δρόμο της επιστροφής...
Κουβαλώντας τις μνήμες στις πλάτες του. Μέχρι του χρόνου, όπως και πέρυσι, όπως κάθε φορά, κάθε μέρα, εδώ και 12 χρόνια...
Ο χρόνος αυτή τη φωτιά δεν μπορεί να τη σβήσει...
