«Δεν είμαστε ζούγκλα για να τρώει ο ένας τις σάρκες του άλλου» γράφει ο Τέλης - «Δεν το χωράει το μυαλό μας αυτό που συνέβη» λέει στον ΘΕΜΑ 104,6 η μητέρα του
Θύμα bullying ετών 16. Κάποιος συμμαθητής του τον χτύπησε ξανά και ξανά. Δεν αντέδρασε, όχι από φόβο αλλά από την πεποίθηση εκείνων των υπέροχων ανθρώπων που πιστεύουν ότι με τον τσαμπουκά δεν λύνεται τίποτα. Στη συνέχεια γελοιοποίησαν τη μητέρα του στα social media παρουσιάζοντάς την ως μία ημίγυμνη γριά που διψά για αχαλίνωτο σεξ. Και πάλι δεν αντέδρασε. Πάγωσε. Από την εικόνα της ντροπής, από τα ενδεχόμενα σχόλια που θα ακολουθούσαν στο προαύλιο του σχολείου, από τη σύνεση ενός καλομεγαλομένου πλάσματος που δεν έχει καμία απάντηση απέναντι στη χυδαιότητα. Προσπάθησε να δώσει τέλος στη ζωή του. Ευτυχώς δεν τα κατάφερε.
Το γάβγισμα του σκύλου του και η αγωνία των δικών του έγιναν η σωτηρία του. Ο νταής τιμωρήθηκε με διήμερη αποβολή (!), ο Τ. δεν επιζητά τίποτε άλλο πέρα από την γαλήνη μέσα στην οποία είχε μάθει να ζει μέχρι σήμερα. Κάπως έτσι, έγραψε ένα «γράμμα» κοινοποιώντας το σε σελίδα, μέλη της οποίας είναι μαθητές του σχολείου του. Ένα γράμμα που κλείνει μέσα του τόνους αξιοπρέπειας και αγάπης. Αξίζει να το διαβάσετε από μέσα σας και με φωνή δυνατή στα παιδιά σας...
Στον ΘΕΜΑ 104,6 μίλησε και η μητέρα του 16χρονου, η κυρία Χρυσούλα, η οποία περιέγραψε τι συνέβη μέχρι να φτάσει ο γιος της να επιχειρήσει να βάλει τέλος στη ζωή του αλλά και για τις πολύ δύσκολες στιγμές που περνάει η οικογένειά της από εκείνη τη στιγμή. «Είμαστε διαρκώς ξύπνιοι, φέρνουμε διαρκώς την εικόνα, ειδικά ο πατέρας του. Δεν το χωράει το μυαλό μας. Ο πατέρας του δεν θέλει να το συζητάει λέει "δεν είδα το παιδί μου έτσι ,δεν συνέβη τίποτα". Κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να τον βοηθήσουμε» λέει η κυρία Χρυσούλα η οποία εκφράζει και τη θλίψη της για ό,τι συνέβη σε βάρος του παιδιού της.
Το γάβγισμα του σκύλου του και η αγωνία των δικών του έγιναν η σωτηρία του. Ο νταής τιμωρήθηκε με διήμερη αποβολή (!), ο Τ. δεν επιζητά τίποτε άλλο πέρα από την γαλήνη μέσα στην οποία είχε μάθει να ζει μέχρι σήμερα. Κάπως έτσι, έγραψε ένα «γράμμα» κοινοποιώντας το σε σελίδα, μέλη της οποίας είναι μαθητές του σχολείου του. Ένα γράμμα που κλείνει μέσα του τόνους αξιοπρέπειας και αγάπης. Αξίζει να το διαβάσετε από μέσα σας και με φωνή δυνατή στα παιδιά σας...
Το γράμμα του Τ.
«Παιδιά καλησπέρα. Ξέρω ότι οι μισοί από εσάς είναι μπερδεμένοι και οι άλλοι μισοί διχασμένοι. Για αυτόν τον λόγο αποφάσισα να σας πω από τη δική μου πλευρά πώς πραγματικά έγιναν τα πράγματα, μάλιστα υπάρχουν μάρτυρες συμμαθητές μου, τους οποίους δεν μπορώ να αναφέρω για ευνόητους λόγους. Είναι η πρώτη χρονιά που μπαίνω στο λύκειο, που είμαι συμμαθητής με όλους εσάς.
Από την πρώτη στιγμή ένιωσα πολύ φιλικά μαζί σας και όλοι σας δείξατε τη φιλική διάθεση σας προς εμένα κι όλο αυτό με ευχαριστούσε και το εκτίμησα πολύ. Θέλω να ξέρετε πως στο σχολείο δεν ήρθα για να δημιουργήσω πρόβλημα, ούτε ταραχή. Ήρθα με τις καλύτερες προοπτικές θέλοντας αυτά τα τρία χρόνια που θα 'μαστε μαζί να μείνουν ως μία καλή ανάμνηση που θα μας συντροφεύει στο υπόλοιπο της ζωής μας. Δεν είμαι ούτε μάγκας, ούτε νταής. Μα πιο πολύ απ' όλα δεν είμαι τρελός.
Ακούστε λοιπόν και τη δική μου εκδοχή... Την προηγούμενη Πέμπτη κάναμε πλάκα μεταξύ μας με καλή διάθεση. Εκεί που αστειευόμασταν λοιπόν, ο Φάνης γύρισε κι αποκάλεσε τη μητέρα μου «ζώο». Εσείς που διαβάζετε τώρα αυτό το μήνυμα θέλω να έρθετε στη θέση μου. Αν κάποιος σας έβριζε το πιο ιερό πράγμα στον κόσμο, τη μητέρα σας, τι θα κάνατε στη θέση μου;
Εγώ λοιπόν δεν έκανα τίποτα εκείνη τη στιγμή όχι γιατί φοβήθηκα, ούτε επειδή δεν σεβάστηκα τη λέξη «μητέρα», αλλά διότι θέλησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να δώσω τόπο στην οργή. Βγαίνοντας στο σχόλασμα έξω, ο Φάνης, τρέχοντας από το πουθενά, έρχεται και μου ρίχνει μια μπουνιά στο αριστερό μου μπράτσο. Έφυγα, δίνοντας και πάλι τόπο στην οργή. Μην το θεωρήσετε ούτε αυτό δειλία. Ήθελα απλώς να δω πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση και έδωσα χρόνο... Την επόμενη μέρα, την Παρασκευή, προσπάθησα να μιλήσω μαζί του, πράγμα που αρνήθηκε...
Το μεσημέρι πάλι, φεύγοντας από το σχολείο, χωρίς να του δώσω σημασία καθώς μιλούσα με συμμαθητή μας, γύρισε πάλι και μου έριξε μπουνιά κι έφυγε τρέχοντας. Έχασα την ψυχραιμία μου γιατί πόνεσα και τον έβρισα χωρίς να κάνω τη χειρονομία αυτή τη λέει. Αναλαμβάνω την ευθύνη και ξέρω πως ήταν λάθος να τον βρίσω αλλά είμαι άνθρωπος. Κι εκείνη τη στιγμή, αφενός πόνεσα, αφετέρου δεν μπορούσα να υποχωρώ άλλο. Έφυγα, πήγα στο σπίτι μου, ήμουν πολύ στρεσαρισμένος. Θα μπορούσα να είχα πάει να τον βρω στον δρόμο και να τον είχα βαρέσει. Κι όμως, δεν το έκανα όχι επειδή δεν έχω τη δύναμη ή επειδή φοβήθηκα αλλά διότι είμαι κατά της βίας και υπέρ του διαλόγου.
Δεν θα μπορούσα να ακουμπήσω έναν συνάνθρωπό μου ή έναν συμμαθητή μου και να του προκαλέσω έστω και μία γρατζουνιά. Δεν είμαστε ζούγκλα για να τρώει ο ένας τις σάρκες του άλλου, είμαστε άνθρωποι με λογική, αξιοπρέπεια και σεβασμό ο ένας απέναντι στον άλλον.
Το αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν το Σάββατο το βράδυ όταν άνοιξα το κινητό μου και μπήκα στο instagram και είδα αυτή τη φωτογραφία που έστειλε ο Φάνης. Και ρωτάω όλους εσάς, άντρες και γυναίκες, αν αυτή η φωτογραφία αναφερόταν στη δική σας τη μητέρα και σε εσάς, τι θα κάνατε; Θέλω τώρα να μου απαντήσετε ένας-ένας ξεχωριστά πώς θα νιώθατε. Ποια η αξιοπρέπειά σας και πώς θα αντιμετωπίζατε τους συμμαθητές σας την επόμενη μέρα στο σχολείο;
Δεν είμαστε πλέον παιδιά. Είμαστε αρκετά μεγάλοι για να έχουμε αξιοπρέπεια, φιλότιμο και αυτοεκτίμηση. Όσο για τον πατέρα μου ποτέ δεν είπε ότι θα πάρει τον νόμο στα χέρια του. Ο πατέρας μου δεν είναι δήμιος. Είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος όπως και οι δικοί σας πατεράδες με τις αγωνίες και τις λαχτάρες που έχουν όλοι οι γονείς. Οι γονείς μου, με τον τρόπο που ενήργησαν έκαναν αυτό που έπρεπε και είμαι πολύ περήφανος για αυτούς. Τέλος, θέλω να ζητήσω συγνώμη απ' όλους σας, εάν σας στεναχώρησα ή σας προβλημάτισα. Δεν ήρθαμε γι' αυτόν τον σκοπό στο σχολείο. Θέλω να ξέρετε όλοι σας ότι νιώθω πολύ καλά και δεν έχω παράπονο από κανέναν. Θέλω να είστε όλοι πάντα καλά...»
«Παιδιά καλησπέρα. Ξέρω ότι οι μισοί από εσάς είναι μπερδεμένοι και οι άλλοι μισοί διχασμένοι. Για αυτόν τον λόγο αποφάσισα να σας πω από τη δική μου πλευρά πώς πραγματικά έγιναν τα πράγματα, μάλιστα υπάρχουν μάρτυρες συμμαθητές μου, τους οποίους δεν μπορώ να αναφέρω για ευνόητους λόγους. Είναι η πρώτη χρονιά που μπαίνω στο λύκειο, που είμαι συμμαθητής με όλους εσάς.
Από την πρώτη στιγμή ένιωσα πολύ φιλικά μαζί σας και όλοι σας δείξατε τη φιλική διάθεση σας προς εμένα κι όλο αυτό με ευχαριστούσε και το εκτίμησα πολύ. Θέλω να ξέρετε πως στο σχολείο δεν ήρθα για να δημιουργήσω πρόβλημα, ούτε ταραχή. Ήρθα με τις καλύτερες προοπτικές θέλοντας αυτά τα τρία χρόνια που θα 'μαστε μαζί να μείνουν ως μία καλή ανάμνηση που θα μας συντροφεύει στο υπόλοιπο της ζωής μας. Δεν είμαι ούτε μάγκας, ούτε νταής. Μα πιο πολύ απ' όλα δεν είμαι τρελός.
Ακούστε λοιπόν και τη δική μου εκδοχή... Την προηγούμενη Πέμπτη κάναμε πλάκα μεταξύ μας με καλή διάθεση. Εκεί που αστειευόμασταν λοιπόν, ο Φάνης γύρισε κι αποκάλεσε τη μητέρα μου «ζώο». Εσείς που διαβάζετε τώρα αυτό το μήνυμα θέλω να έρθετε στη θέση μου. Αν κάποιος σας έβριζε το πιο ιερό πράγμα στον κόσμο, τη μητέρα σας, τι θα κάνατε στη θέση μου;
Το μεσημέρι πάλι, φεύγοντας από το σχολείο, χωρίς να του δώσω σημασία καθώς μιλούσα με συμμαθητή μας, γύρισε πάλι και μου έριξε μπουνιά κι έφυγε τρέχοντας. Έχασα την ψυχραιμία μου γιατί πόνεσα και τον έβρισα χωρίς να κάνω τη χειρονομία αυτή τη λέει. Αναλαμβάνω την ευθύνη και ξέρω πως ήταν λάθος να τον βρίσω αλλά είμαι άνθρωπος. Κι εκείνη τη στιγμή, αφενός πόνεσα, αφετέρου δεν μπορούσα να υποχωρώ άλλο. Έφυγα, πήγα στο σπίτι μου, ήμουν πολύ στρεσαρισμένος. Θα μπορούσα να είχα πάει να τον βρω στον δρόμο και να τον είχα βαρέσει. Κι όμως, δεν το έκανα όχι επειδή δεν έχω τη δύναμη ή επειδή φοβήθηκα αλλά διότι είμαι κατά της βίας και υπέρ του διαλόγου.
Δεν θα μπορούσα να ακουμπήσω έναν συνάνθρωπό μου ή έναν συμμαθητή μου και να του προκαλέσω έστω και μία γρατζουνιά. Δεν είμαστε ζούγκλα για να τρώει ο ένας τις σάρκες του άλλου, είμαστε άνθρωποι με λογική, αξιοπρέπεια και σεβασμό ο ένας απέναντι στον άλλον.
Το αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν το Σάββατο το βράδυ όταν άνοιξα το κινητό μου και μπήκα στο instagram και είδα αυτή τη φωτογραφία που έστειλε ο Φάνης. Και ρωτάω όλους εσάς, άντρες και γυναίκες, αν αυτή η φωτογραφία αναφερόταν στη δική σας τη μητέρα και σε εσάς, τι θα κάνατε; Θέλω τώρα να μου απαντήσετε ένας-ένας ξεχωριστά πώς θα νιώθατε. Ποια η αξιοπρέπειά σας και πώς θα αντιμετωπίζατε τους συμμαθητές σας την επόμενη μέρα στο σχολείο;
Δεν είμαστε πλέον παιδιά. Είμαστε αρκετά μεγάλοι για να έχουμε αξιοπρέπεια, φιλότιμο και αυτοεκτίμηση. Όσο για τον πατέρα μου ποτέ δεν είπε ότι θα πάρει τον νόμο στα χέρια του. Ο πατέρας μου δεν είναι δήμιος. Είναι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος όπως και οι δικοί σας πατεράδες με τις αγωνίες και τις λαχτάρες που έχουν όλοι οι γονείς. Οι γονείς μου, με τον τρόπο που ενήργησαν έκαναν αυτό που έπρεπε και είμαι πολύ περήφανος για αυτούς. Τέλος, θέλω να ζητήσω συγνώμη απ' όλους σας, εάν σας στεναχώρησα ή σας προβλημάτισα. Δεν ήρθαμε γι' αυτόν τον σκοπό στο σχολείο. Θέλω να ξέρετε όλοι σας ότι νιώθω πολύ καλά και δεν έχω παράπονο από κανέναν. Θέλω να είστε όλοι πάντα καλά...»
Πηγή: Protothema.gr - Φωτογραφία από Alexas_Fotos από το Pixabay
