Ο χαμός του Γιάννη και του Νίκου έχει βυθίσει στο πένθος όλη τη Βουπρασία. Οι δύο φίλοι, έφυγαν μαζί λίγες στιγμές μετά τη χαρά της βάφτισης της κόρης του πρώτου, στην καρμανιόλα της Πατρών - Πύργου. Κανείς δεν ξέρει το πως, κανείς δεν ξέρει το γιατί, βρέθηκε εκεί που βρέθηκε το μπορντό Seat και πως καρφώθηκε πάνω στο φορτηγό και την νταλίκα.
Το μόνο που ξέρουν όλοι είναι πως δύο νέοι άνθρωποι χάθηκαν και ήρθαν να προστεθούν τα ονόματά τους στο μακρύ κατάλογο της θυσίας στην Πατρών - Πύργου.
Και μαζί με το θρήνο, βγαίνει και η οργή. Γιατί έφυγαν δύο νέα παλικάρια, γιατί η ανθρωποθυσία συνεχίζεται… Ιδιαίτερα σε ένα τμήμα του δρόμου που έχουν χαθεί πάρα μα πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας…
Ευχόμαστε όλοι ο Γιάννης Βαλογιάννης και ο Νίκος Γιαννόπουλος να είναι οι τελευταίοι στη λίστα του θανάτου.
Όμως γνωρίζουμε καλά πως δεν θα είναι…
Η κινητοποίηση της Τετάρτης είναι μια ευκαιρία να εκφραστεί νωπή αυτή η οργή… Για εμάς, ίσως χρειάζονται πιο δραστικά μέτρα από έναν αποκλεισμό λίγης ώρας της εθνικήες οδού, μιας Πανηλειακής απεργίας ή μιας συναυλίας στο Σύνταγμα.
Χρειάζεται σκληρή, αμείλικτή απάντηση με πράξεις σε ΟΛΟΥΣ αυτούς που εδώ και χρόνια μας εμπαίζουν…
Τα δύο αδικοχαμένα παλικάρια
