Ανδρέας Δ. Κομιώτης, 1952-2020
Ο Ανδρέας Δ. Κομιώτης από το απόγευμα του Σαββάτου 5 του Σεπτέμβρη ταξιδεύει στην αιωνιότητα. Ο συμπολίτης επιχειρηματίας, ο γεμάτος ζωή γίγαντας πάλεψε με τεράστια δύναμη και αξιοπρέπεια την κατάσταση της υγείας που του προέκυψε και το έφτασε μέχρι εκεί που μόνο υπεράνθρωποι φτάνουν. Ωστόσο και οι γίγαντες υποκύπτουν από την επάρατο νόσο.
Γνήσιο Πυργιωτόπουλο, με τον σφυγμό του ν’ ακούγεται γερά στο κοκκινόχωμα της Δεξαμενής Πύργου - από το Μάρτη του 1952 - δημιούργησε ένα χαρακτήρα προόδου, φέρνοντας τη σφραγίδα των αείμνηστων γονιών του, του Σάκη Κομιώτη αγιογράφου και της Ντίνας Δούμα της μάνας που μέσα στην αγκαλιά της μεγάλωσε ένα τσούρμο παιδιά, νυφάδες και αργότερα εγγόνια, εκεί στην οδό Παλαιολόγου μα και στο εξοχικό στην παραλία της Παναγίτσας Αλκυώνας – Κατακόλου.
Ο εκλιπών περατώνοντας τις Γυμνασιακές του σπουδές, οδηγήθηκε στο επάγγελμα του επιγραφοποιού, όπου δημιούργησε στην αρχή της οδού Υψηλάντου το ατελιέ του. Εκεί, που κάθε νέος Πυργιώτης, Ηλείος και εκτός περιοχής επιχειρηματίας, του εμπιστευόταν την επιγραφή - διαφήμιση του καταστήματός του, γιατί υπήρξε προικισμένος καλλιτέχνης, μέγιστο ταλέντο όπου η φαντασία του κάλπαζε την τέχνη του.
Οι ανησυχίες του Ανδρέα Δ. Κομιώτη για τη νεολαία ωστόσο υπήρξαν ισχυρές, άκρως ποιοτικές. Ήταν ο πρώτος που είδε την ανάγκη της μοντέρνας διασκέδασης της νεολαίας.
Με σύντροφο και αργότερα τη σύζυγό του την Αθανασία (Νάνσυ) Αντωνοπούλου έκανε την πόλη του Πύργου, αργότερα το Κατάκολο (Κάστα και περιοχή του Λιμανιού) πρωταθλητή στην ποιοτική διασκέδαση απ’ όλες τις απόψεις. Στους χώρους που ο Ανδρέας Δ. Κομιώτης έκανε ποιήματα αρχιτεκτονικής τέχνης, φωλιές αναψυχής, εκατοντάδες ζευγάρια ερωτεύτηκαν και ορκίστηκαν παντοτινή αγάπη. Έντυσε τους χώρους αναψυχής με μοναδικά έπιπλα - δείγμα του υψηλού του γούστου - εκεί όπου τα πανάκριβα μηχανήματα του ήχου μάγευαν ως σειρήνες το νεανικό κοινό, που εμπιστευόταν τη διασκέδαση τους, με κλειστά μάτια.
Οι επιχειρήσεις αναψυχής που δημιούργησε ο εκλιπών για τρεις δεκαετίες είχαν ταυτότητα, έγιναν αντικείμενο θαυμασμού στο Πανελλήνιο αλλά και στο εξωτερικό. Πολλά έντυπα διεθνούς ενδιαφέροντος ασχολήθηκαν με τις δημιουργίες του Ανδρέα Κομιώτη.
Στην κεντρική πλατεία ξεκίνησε τις δημιουργίες με την Divina. Στην οδό 28ης Οκτωβρίου (σήμερα Τράπεζα Eurobank) το αρ ντεκό καφέ Capriccio.
Μετά έρχεται το έργο ζωής του. Η θερινή ντισκοτέκ GENESIS. Ένας τόπος συνάντησης 3-4.000 χιλιάδων και πλέον ανθρώπων, όπου το μεράκι και η εμπειρία του Ανδρέα το εκτοξεύουν στην κορυφή της διασκέδασης της χώρας. Καταγράφεται η ντισκοτέκ ως η πρωταθλήτρια στην Ελλάδα, όχι λόγω κοσμοσυρροής αλλά σε συνδυασμό διαρρύθμισης, ποιότητας ήχου - ακουστικής, εξυπηρέτησης από το προσωπικό και το κυριότερο: ασφάλειας.
Στην Genesis διασκέδαζαν όλες οι ηλικίες μαζί. Έφηβοι, νεάνιδες, ώριμοι άντρες και γυναίκες, γονείς με τα παιδιά τους, ζευγαράκια που έρχονταν με τα μοτοποδήλατά τους από τις παραλίες, ηλικιωμένοι. Όλες οι ηλικίες σ’ ένα χώρο α-ταξικό. Πλούσιοι και φτωχοί μαζί σε μία πίστα ονείρων κάτω από τα αστέρια ή το φεγγάρι, δίπλα στην πισίνα ή μέσα σ’ αυτήν (θύμωνε ο Ανδρέας - δεν ήθελε να πηδάμε μέσα σ’ αυτήν - γελούσε η Νάνσυ, άστα παιδιά, να παίξουν).
Στην GENESIS διασκέδασαν ηθοποιοί, τραγουδιστές, πολιτικοί, άνθρωποι επώνυμοι και ανώνυμοι όλοι γίνονταν ένα και ποτέ χωρίς να γίνει το παραμικρό. Οι γονείς είχαν εμπιστοσύνη. Ο Ανδρέας είχε καταφέρει να συγκεντρώσει τη νεολαία της πόλης να την κάνει μία ομάδα δίνοντας ταυτόχρονα δουλειά σε δεκάδες Πυργιωτόπουλα…
Παράλληλα το ανήσυχο πνεύμα του δημιούργησε και πολλούς άλλους χώρους διασκέδασης όπως: στη συμβολή των οδών Αντίστασης και Παπαφλέσσα την Ντίσκο Αρένα, στην Τάση Καζάζη το Kόνα-Κάι, το Νανί-Νανί στην οδό Αχιλλέως, το La Playa, το Βαβέλ, το Tango (Κατάκολο).
Η πόλη του Πύργου και η κοινωνία της για περίπου 30 χρόνια, έπαιρνε τη μουσική της “παιδεία” στο χώρο της διασκέδασης και μέσα από τις επιχειρήσεις του Ανδρέα. Σε τράβαγαν στα σπλάχνα της αυτή η GENESIS αυτή η μικρή-μεγάλη γωνιά στην στροφή του Κατακόλου.
Πέρα από τα επιχειρηματικά θαύματα, ο Ανδρέας με την Νάνσυ δημιούργησαν και μια οικογένεια πρότυπο με τα δύο τους κορίτσια, την Αφροδίτη γιατρό στο Νοσοκομείο Καρολίνσκα της Στοκχόλμης και την Κωνσταντίνα που σπούδασε οικονομικά στη Φεράρα της Ιταλίας και συνεχίζει άξια να διατηρεί το ατελιέ του πατέρα της.
Ο εκλιπών απόλαυσε από τα παιδιά του μεγάλες χαρές, είδε εγγόνια, συμμετείχε με το αγωνιστικό του αυτοκίνητο στα ράλι της ΑΟΛΑΠ μέχρι και …τελευταία έκανε τις μεγάλες του κολυμβητικές βόλτες από το Μαντζάκουρα προς το νησί του Αγ. Αντρέα και προς το βράχο «δόντι του καρχαρία». Ο Ανδρέας Κομιώτης φεύγει με την αγάπη και την καταξίωση των δικών του ανθρώπων αλλά και της κοινωνίας της πόλης.
Θα μείνει στην αιωνιότητα, τον ευχαριστούμε για ό,τι πρόσφερε στην πόλη...
Έγραψες ιστορία «Χαρακτήρα» μου.
Θέμης Μαντάς
