Η γυναίκα που απέτυχε ως πόρνη... και νίκησε ως Ασκήτρια!
Αγαπητοί μας Χριστιανοί και φίλοι μας ευλογημένοι, φθάσαμε εν μέσω δυσκολιών καθώς επίσης μέσω πολλών κινδύνων αλλά και πειρασμών για δεύτερη χρονιά λόγω της σοβούσης πανδημίας του κορωνοϊού… στην Ε΄ Κυριακή των Νηστειών που είναι η τελευταία Κυριακή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είμαστε πλέον στην τελική ευθεία του μαραθωνίου της Μεγάλης Σαρακοστής, ήτοι στον ανήφορο της Μεγάλης Εβδομάδας!
Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός όπως θα ακούσουμε στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα αλλά και στους ύμνους της Εκκλησίας μας μυσταγωγεί τους μαθητές Του στο Σταυρό και το Πάθος. Τους μιλά για τα παθήματα και για την τριήμερη Ανάστασή Του! Ο Ιησούς τους προετοιμάζει όχι για την συμμετοχή τους σε κάποια εγκόσμια βασιλεία που μπορούν να ασκούν κάποια εξουσία εκμεταλλευόμενοι τους άλλους, αλλά τους μυεί στην Βασιλεία του Θεού.
Για αυτό και τους λέγει: «δεν ξέρετε τι ζητάτε. Για σας τους μαθητές μου δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό που γίνεται με τους κοσμικούς άρχοντας, αλλά όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης και όποιος από σας θέλει να γίνει πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων».
Οι Άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, ακολούθησαν αυτό το δρόμο, αλλά αυτός πρέπει να είναι και ο δρόμος όλων των πιστών. Ένα τέτοιο δρόμο ολοκληρωτικής εκούσιας υποταγής και θυσίας στο θέλημα του Θεού, αποτελεί και η περίπτωση της μετανοημένης Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, η οποία από την περιθωριακή ζωή στην οποία την είχε οδηγήσει ο εγωκεντρικός οίστρος της ακολασίας, βρέθηκε με την χάρη του Θεού στη ζωή της αγιότητας, έγινε πλέον δούλη του Θεού μέσα από μία μακριά και επίπονη πορεία. Η περίπτωσή της είναι πολύ διδακτική και χρειάζεται κάποια ειδική προσέγγιση για να δυναμώσει τον πνευματικό μας αγώνα στην κατάκτηση του ταπεινού φρονήματος.
Η Αγία μας Εκκλησία αυτή την Κυριακή, επίσης μας προβάλλει και τιμά την μνήμη μιας γυναίκας, της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, που ξεκίνησε από τη ζωή του περιθωρίου και τελειώθηκε με την μακροχρόνια άσκηση, ως τελευταία αυτού του κόσμου. Πρόκειται για μία ακραία οσιακή μορφή όπως σας αναφέρω και παρακάτω που η ιερή μνήμη της γιορτάζεται την 1η Απριλίου εκάστου έτους, αλλά και την τελευταία Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής ( Ε΄Νηστειών), «προς διέγερσιν των ραθύμων και αμαρτωλών εις μετάνοιαν».
Πριν από 1.410 περίπου χρόνια μια κοπέλα, μόλις δώδεκα ετών, κάπου στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μπλέκεται στα δίχτυα του αγοραίου έρωτα. Δίνεται με σώμα και ψυχή στην πτώση, στην αμαρτία, στη φθορά. Η σαρκολατρεία, η ηδονοθηρία, η ακόρεστη λαγνεία την κατακυριεύουν πολύ νωρίς. Επί δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια ζούσε αχόρταγα αυτή τη ζωή δίχως αναστολές, ντροπές, επιφυλάξεις, ενοχές και τύψεις. Θεωρούσε τον εαυτό της ελεύθερο, ανεξάρτητο, ανεξέλεγκτο και ακατανίκητο. Θαύμαζε την ωραιότητά της, τα πλούτη της, τις κατακτήσεις της και την προκλητικότητά της. Ήταν δε τόσο πωρωμένη στην αμαρτία ώστε ο επαγγελματισμός είχε δευτερεύουσα σημασία. Ασκούσε την πορνεία κυρίως για ηδονιστική απόλαυση και όχι για οικονομικούς λόγους, σε τέτοια ηθική κατάπτωση είχε περιέλθει! Αναζητούσε συνεχώς πορνικούς πελάτες στα μεγάλα λιμάνια και τις πολυπληθείς πόλεις. Κάποτε πληροφορήθηκε πως στην Ιερουσαλήμ συγκεντρωνόταν πολύς κόσμος. Σκέφτηκε πως αν μετέβαινε εκεί θα έβρισκε πελάτες. Έτσι αποφάσισε να ταξιδέψει στην Παλαιστίνη. Βρήκε κάποιο πλοίο, πλήρωσε το ναύλο με το κορμί της και έφτασε στην Ιερουσαλήμ και οδηγήθηκε στον πανίερο ναό της Αναστάσεως. Επιχείρησε να εισέλθει στον Ιερό αυτό χώρο, μήπως και έβρισκε εκεί εραστές. Μέχρι εκεί είχε φτάσει ο πορνικός της παραλογισμός.
Όμως μια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να εισέλθει στο Ναό. Όσο και αν προσπαθούσε δε μπορούσε να μπει. Τέσσερις φορές απωθήθηκε μυστηριωδώς. Απόρησε και άρχισε για πρώτη φορά στη ζωή της να προβληματίζεται.
Μια μυστική φωνή ακούστηκε στην ψυχή της, η οποία ξύπνησε την ναρκωμένη από την αμαρτία συνείδησή της. Εκείνο το θαυμαστό σημείο που της συνέβη στα Ιεροσόλυμα και δεν μπορούσε να εισέλθει στο Ναό της Αναστάσεως για να προσκυνήσει την έκανε να γονατίσει, να δακρύσει, να θυμηθεί την αθωότητα των παιδικών της χρόνων. Κατάλαβε πως αυτό που επιχειρούσε ήταν φρικτή ιεροσυλία και ανείπωτη ασέβεια. Προσπαθούσε να βεβηλώσει τον άγιο τόπο, που Σταυρώθηκε, Τάφηκε και Ανέστη ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός. Καυτά δάκρυα μετάνοιας άρχισαν να κυλούν από τα λάγνα μάτια της. Είναι ολοφάνερο πως εκεί την οδήγησε η Θεία πρόνοια να σωθεί, διότι η ψυχή της, παρ’ όλη την πώρωσή της, ήταν δεκτική στη μετάνοια και τη σωτηρία.
Εν ριπή οφθαλμού άλλαξε γνώμη. Ήθελε να εισέλθει στο ναό πλέον, όχι πια να συναντήσει πορνικούς εραστές, αλλά για να συναντήσει το Νυμφίο της ταλαίπωρης και βασανισμένης ψυχής της, το Σωτήρα Χριστό!. Παρακαλούσε να παραμερισθεί το αόρατο εμπόδιο και να μπει, να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου. Έτσι και έγινε. Ο Θεός της επέτρεψε να μπει και να προσκυνήσει. Αυτή ήταν μια νέα αφετηρία για τη ζωή της.
Έφυγε ευθείς για την έρημο της Ιουδαίας. Πέταξε τα προκλητικά πολυτελή ενδύματα και ντύθηκε τραχύ ασκητικό σάκο. Απαρνήθηκε τις απολαύσεις της ζωής και ακολούθησε το βίο της άσκησης. Κατόρθωσε να ανέλθει σε ύψη αγιότητας. Το πρώην αμαρτωλό σαρκίο της έγινε πλέον θεοφόρο σκήνωμα, κατοικητήριο του Θεού.
Άρχισε να κλαίει. Άρχισε η μεταστροφή της. Η φιλόσαρκη γίνεται ξαφνικά φιλόθεη. Μεταμορφώνεται, ξεμασκοφορεί, φιλοκαλεί, ανασταίνεται. Στην καρδιά της, μετά από αυτή την απρόσμενη υπαρξιακή αλλαγή, κυριαρχεί ο Θείος έρωτας. Η ζωή της λαμβάνει βαθύ νόημα. Πρόκειται για μια ηρωίδα, μάρτυρα και οσία. Αναχωρεί για την έρημο, πέραν του Ιορδάνου, αποφασιστικά και ανυποχώρητα. Οι λογισμοί επιστροφής στην πρότερη ζωή δεν την αφήνουν να ησυχάσει ούτε για ένα λεπτό. Τυραννιέται από τους σφοδρούς και αισχρούς λογισμούς επί δεκαεπτά χρόνια. Όσα χρόνια ζούσε στην αμαρτία. Κόντεψε να απελπιστεί. Έγινε ένας σκελετός από τη νηστεία. Κυκλοφορούσε σαν ένα αγρίμι της ερήμου. Η αφιλόξενη έρημος, η ξένη γη, πέτρες και σπηλιές υπήρξαν κατοικίες. Έζησε άλλα είκοσι τρία χρόνια δίχως τον φοβερό πόλεμο των λογισμών. Εξαϋλώθηκε. Η περίφημη πόρνη έγινε η μεγαλύτερη ασκήτρια όλων των αιώνων. Ο Αββάς Ζωσιμάς ιεραποδημώντας μία Σαρακοστή στην έρημο είδε μια σκιά περιπλανώμενη. Όταν αντελήφθη ότι ήταν μια γυναίκα, κάλυψε με το ιμάτιό του τη γύμνια της και πληροφορήθηκε με συγκίνηση την θαυμαστή ζωή της. Επιστρέφοντας την κοινώνησε. Μετά ένα έτος τη βρήκε πεθαμένη, πήγε να την κηδέψει (του είχε κλείσει ραντεβού η ίδια, που ήξερε ότι θα πέθαινε) και την έθαψε στην έρημο με τη βοήθεια ενός Λιονταριού!
Η αμαρτία δεν είναι απλά η παράβαση του νόμου, αλλά έλλειψη αγάπης στον Θεό. Η αμαρτία φαντάζει πάντα πολύ ωραία, λίαν ελκυστική και σαγηνευτική. Συλλαμβάνεται στο νου, αποδέχεται και διαπράττεται. Η αμαρτία συνηθίζει να στερεί την μακάρια γαλήνη της ψυχής. Η συννεφιά που προηγείται της αμαρτίας, μετά τη διάπραξή της υποχωρεί και ο άνθρωπος βλέποντας τη γυμνότητά του στενοχωρείται, θλίβεται και έχει τύψεις. Η ουρά του διαβόλου επεμβαίνει, ώστε ο άνθρωπος να απογοητευτεί και να μη θέλει να μετανοήσει.
Ο μέγας ψυχοανατόμος, όσιος Ιωάννης της Κλίμακος, όρισε με καταπληκτική σαφήνεια τα στάδια της αμαρτίας: Προσβολή, συνδυασμός, συγκατάθεση, αιχμαλωσία, πάλη, πάθος. Το πάθος γίνεται συνήθεια αγαπητή και χρόνια που παρασύρει τον άνθρωπο δίχως αντιστάσεις. Η αμαρτία σκοτίζει τον άνθρωπο. Σήμερα θεωρείται αδιάφορα, έχει γίνει κανόνας, ο άνθρωπος νομίζει πως κάνοντας ό,τι θέλει είναι και ελεύθερος. Όποιος νόμος και αν ψηφισθεί, η αμαρτία δεν θα παύσει να είναι αμαρτία και να ενοχλεί την ψυχή κάθε τίμιου, σοβαρού κι ευσυνείδητου ανθρώπου. Φθάσαμε το αφύσικο να το λέμε φυσικό και το παράλογο λογικό. Αποτέλεσμα της αμαρτίας: αποξένωση, απομόνωση, κενό, μοναξιά, απόγνωση και στενοχώρια. Η οσία Μαρία συνδράμει στοργικά στη μεταστροφή όλων. Απέτυχε ως πόρνη και νίκησε ως ασκήτρια. Πρόκειται για τρομερά γενναία γυναίκα. Εμπνέει.
Συνεγείρει τους αμαρτωλούς. Μη φοβάται κανείς τις λέξεις αλλά τις ανειρήνευτες πράξεις. Τελειώνει η Σαρακοστή και η Αλεξανδρινή Μαρία μας σκουντά να προχωρήσουμε άφοβα. Μας παρακινεί προς επαναπροσανατολισμό και να μας πει εμπιστευτικά πως και οι πόρνες μπορούν αν θέλουν να γίνουν Οσίες…
Προβάλλεται από την Αγία Εκκλησία μας ως λαμπρό παράδειγμα μεταστροφής αμαρτωλού ανθρώπου, αφού με την αποφασιστική της μετάνοια και τον πνευματικό της αγώνα έφτασε σε μεγάλα ύψη αγιότητας. Προβάλλεται ως πρότυπο στους πιστούς για να καταλάβουν ότι το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι τόσο η αμαρτία, όσο μεγάλη και αν είναι, αλλά η εμμονή στην αμαρτία, η αμετανοησία, την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, χαρακτηρίζει ως βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. (Μάρκ.3,29).
Η ζωή της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας μας δίνει την ευκαιρία να επιχειρήσουμε μία πνευματική επανεκκίνηση και ανανέωση. Γιατί παρασυρμένοι από το σαρκικό φρόνημα έχουμε αμαυρώσει την εικόνα του Θεού, με αποτέλεσμα την απώλεια της ελευθερίας μας και την υποδούλωσή μας στα πάθη της ντροπής... Η δύναμη της μετάνοιας όπως την είδαμε να εκφράζεται μέσα από το πονεμένο πρόσωπο της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας είναι τόσο μεγάλη και δυνατή που έχει την δυνατότητα να μεταμορφώσει το δούλο της αμαρτίας σε θεοειδή εικόνα και να τον επαναφέρει από το περιθώριο της ζωής στην κοινωνία της αγάπης και της αγιότητας.
Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία αγαπητοί μας τέλος, είναι ένα ζωντανό παράδειγμα ειλικρινούς μετάνοιας, η οποία δείχνει το δρόμο της μεταμέλειας σε κάθε πιστό. Αποδεικνύει περίτρανα πως ο κάθε άνθρωπος, όσο αμαρτωλός και αν είναι, είναι καλεσμένος για σωτηρία, φτάνει όμως να μετανοήσει ειλικρινά. Αυτό είναι το μεγαλείο και η ειδοποιός διαφορά του Χριστιανισμού από όλα τα άλλα θρησκεύματα. Για αυτό και η σεπτή και αγία μορφή της, προβάλλεται και τιμάται αυτή την κατ’ εξοχήν περίοδο της μετάνοιας από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Ευλογημένο και χαρούμενο Σαββατοκύριακο. Με Πίστη, Προσευχή, Αισιοδοξία αλλά και μεγάλη Προσοχή, φθάνουμε πλέον για μία ακόμη φορά στο Γολγοθά που θα μας οδηγήσει όμως στην Ανάσταση! Καλή Σταυροαναστάσιμη πορεία σε κάθε σταυρωμένο, σε κάθε πονεμένο, σε κάθε στεναχωρημένο, σε κάθε θλιμμένο συνοδοιπόρο...
Καλή Δύναμη σε Όλους μας!
ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
(Δελτίο Τύπου)
