ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΙΔΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ!!
Δεύτερη Κυριακή από του Πάσχα, αγαπητοί μας φίλοι και Χριστιανοί μας γνωστή και ως Κυριακή των Μυροφόρων. Η Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία προβάλλει εκείνα τα πρόσωπα, τα οποία διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Κατά την σημερινή Κυριακή λοιπόν επαναφέρει ξανά στο μυαλό μας, εκείνα τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή!
Πρόσωπα τα οποία θα πρέπει να αποτελούν οδοδείκτες και παράδειγμα προς μίμηση στη ζωή μας. Γιατί οι πράξεις τους, πράξεις τόλμης, θάρρους, αγάπης αποτελούν βασικό στοιχείο στην προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου. Έτσι τιμάμε τους δύο τολμηρούς άνδρες τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας που ήταν ευσχήμων βουλευτής και τον Νικόδημο τον νυκτερινό μαθητή. Ο από Αριμαθαίας Ιωσήφ μπήκε σε μεγαλύτερο κίνδυνο όταν αποφάσισε να πάρει το σώμα του Κυρίου, την ώρα που οι στενοί μαθητές Του είχαν διασκορπιστεί, γιατί οι Ιουδαίοι λύκοι που δολοφόνησαν τον ποιμένα, ήταν έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να επιπέσουν και στο ποίμνιο. Το ότι αυτό που έκανε ο Ιωσήφ ήταν επικίνδυνο, το επισημαίνει άλλωστε ο Ευαγγελιστής με τη λέξη «τολμήσας».
Ο Νικόδημος επίσης ήταν Φαρισαίος, άρχων των Ιουδαίων, μέλος του μεγάλου συνεδρίου και διδάσκαλος του Ισραήλ. Μπροστά στο Ιουδαϊκό συνέδριο, ο Νικόδημος υπερασπίστηκε τον Ιησού γι΄ αυτό και τον ύβρισαν ως Γαλιλαίο. Αυτή η μαρτυρία διασώζεται στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. Επίσης, ο ίδιος Ευαγγελιστής μας διασώζει μια νυκτερινή συνάντηση του Νικοδήμου με τον Ιησού και ένα διάλογο μεταξύ των δύο ανδρών, ο οποίος αναφέρεται στην αναγέννηση του ανθρώπου με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Το έργο των δύο ανδρών ήταν να ενταφιάσουν το σώμα του Ιησού σε τάφο δικό τους. Όμως, επειδή ήταν Παρασκευή και πλησίαζε το Πάσχα των Ιουδαίων, το Σάββατο, ενταφίασαν βιαστικά το σώμα του Κυρίου χωρίς να το αλείψουν με μύρα. Ο Ιωσήφ κι ο Νικόδημος δεν ήταν μόνο φίλοι του Χριστού, που διαπίστωσαν με τα μάτια τους πως ο Ιησούς πέθανε κι ενταφιάστηκε. Η μέριμνα για το νεκρό Κύριο ήταν πράξη αγάπης για τον αγαπημένο τους Φίλο και Διδάσκαλο, αλλά και ανθρωπιστικό καθήκον προς Εκείνον που είχε υποφέρει για χάρη της δικαιοσύνης.
Οι δε Μυροφόρες γυναίκες ήταν πολλές. Οι κυριότερες, όμως, ήταν επτά (7). Η Μαρία η Μαγδαληνή, η Σαλώμη, η Ιωάννα η γυναίκα του Χουζά, επιτρόπου και οικονόμου εις την οικία του Ηρώδη, η Μαρία και Μάρθα αδελφές του Λαζάρου, η Μαρία η γυναίκα του Κλωπά αδελφή της Θεοτόκου, σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ««Εἰστήκεσαν δέ παρά τῷ Σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ» και η Σωσσάνα. Ήταν και πολλές άλλες, όπως λένε οι Ευαγγελιστές Λουκάς και Ματθαίος, αλλά δεν υπήρχε λόγος να γραφούν τα ονόματά των. Έργο τους ήταν να μυρώσουν το σώμα του Ιησού, όπως συνήθιζαν εκείνα τα χρόνια να αλείφουν με μύρο τους νεκρούς.
Παίρνουν λοιπόν την μεγάλη απόφαση να επισκεφτούν τον τάφο του Κυρίου την επόμενη ημέρα από την εορτή, μία ημέρα δηλαδή μετά το Σάββατο του Εβραϊκού Πάσχα. «Διαγενομένου λοιπόν του Σαββάτου» και μάλιστα πριν ακόμα χαράξει για καλά το φως της ημέρας «όρθρου βαθέως», ξεκινούν να επισκεφτούν τον τάφο. Στην καρδιά τους δεν υπήρχε ούτε φόβος, ούτε αγωνία. Μόνο πηγαίο θάρρος το οποίο αντλούσαν από την αγάπη τους για το Χριστό. Ω του θαύματος! Το μνημείο κενό. Ο Χριστός αναστήθηκε. Οι πρώτοι που μαθαίνουν ότι ο Χριστός αναστήθηκε ήταν οι Μυροφόρες. Και όχι μόνο το έμαθαν, αλλά είδαν Αναστημένο τον Χριστό, ωσάν μορφή επιβράβευσης για την πίστη και ανδρεία τους!
Γνωρίζουμε ακόμη από τις Ευαγγελικές διηγήσεις ότι οι γυναίκες αυτές από την πρώτη στιγμή που γνώρισαν τον Χριστό έγιναν πιστές μαθήτριες Του, τον ακολουθούσαν «αἵτινες ἠκολούθησαν τῷ Ἰησοῦ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας» και άκουγαν τα σωτηρία λόγια Του τα οποία κρατούσαν βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Ήταν εκείνες που με όλη την δύναμη και την αγάπη τους διακονούσαν τον Ιησού Χριστό και τους μαθητές του με τα υπάρχοντα που διέθεταν «διακονοῦσαι αὐτῷ». Ήταν εκείνες οι οποίες στην πιο σημαντική στιγμή, όταν όλοι είχαν εγκαταλείψει τον Χριστό μόνο του επάνω στον Σταυρό έδειξαν την ανδρεία τους και στάθηκαν δίπλα Του. Γνωρίζουμε επίσης από τις Ευαγγελικές περικοπές την ώρα της Σταύρωσης οι μόνοι που βρίσκονταν εκεί ήταν η μητέρα Του Κυρίου η Παναγία, ο αγαπημένος του μαθητής ο Ιωάννης και οι μυροφόρες αυτές γυναίκες «Ἦσαν δὲ καὶ γυναῖκες ἀπὸ μακρόθεν θεωροῦσαι, ἐν αἷς ἦν καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου τοῦ μικροῦ καὶ Ἰωσῆ μήτηρ καὶ Σαλώμη».
Οι μαθητές του Κυρίου είχαν κρυφτεί διότι φοβόντουσαν. Ο Ιούδας που τον είχε παραδώσει στους Γραμματείς και στους Φαρισαίους για τριάντα αργύρια έπειτα κρεμάστηκε και ο μαθητής του ο Πέτρος τον αρνήθηκε τρεις φορές, ορκιζόμενος πως δεν είναι μαθητής του μπροστά σε μια υπηρέτρια. Η σημαντικότερη όμως στιγμή κατά την όποια οι μυροφόρες γυναίκες επέδειξαν την ανδρεία τους και την αγάπη του απέναντι στον Κύριο ήταν την ημέρα της Αναστάσεώς Του. Ήταν γνωστό πως ο τάφος ήταν σφραγισμένος με έναν μεγάλο και βαρύ λίθο και Ρωμαίοι στρατιώτες περιφρουρούσαν τον τάφο μήπως έρθουν οι μαθητές του και κλέψουν το σώμα Του. Οι γυναίκες κουβαλώντας μαζί τους τα αρώματα που είχαν ετοιμάσει για τον ενταφιασμό του Χριστού πλησίασαν το μνημείο και εκεί άγγελος Κύριου τους ανακοινώσε: «Μὴ ἐκθαμβεῖσθε, Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον, ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὦδε, ἴδε, ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν, ἀλλ’ ὑπάγετε, εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ». Καθώς όμως πήγαιναν να πουν τα νέα στους μαθητές του, τις συνάντησε ο Ιησούς, και είπε σ’ αυτές «Χαίρετε». Αυτές τον πλησίασαν, έπεσαν στα πόδια του και τον προσκύνησαν. Ο Χριστός βλέποντας την ανδρεία, την αγάπη και τον ζήλο των γυναικών εμφανίστηκε ο ίδιος σε αυτές δίνοντας τους την μεγαλύτερη χαρά και την απόδειξη ότι αναστήθηκε και θα είναι μαζί τους: «ἰδοῦ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».
Με ευγνωμοσύνη λοιπόν η Αγία μας Εκκλησία αφιερώνει την τρίτη Κυριακή από του Πάσχα στα πρόσωπα εκείνων των Αγίων Μυροφόρων Γυναικών τα οποία είναι Πρότυπα πίστης, αρετής και ανδρείας. Διότι οι μυροφόρες γυναίκες είναι επίσης οι πρώτες αψευδείς μάρτυρες της Αναστάσεως του Κυρίου μας, αφού αυτές πήγαν «λίαν πρωί της μιας των Σαββάτων» στο μνημείο του Χριστού, το βρήκαν κενό, άκουσαν από τον άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεώς Του, είδαν τον Αναστάντα Κύριο και πήραν εντολή να μεταφέρουν το Αναστάσιμο μήνυμα και στους Αποστόλους. Μαζί με τις μάρτυρες της Αναστάσεως, τις Μυροφόρες, εορτάζουμε όπως προαναφέρθηκε και τους μάρτυρες τις Tαφής του Χριστού, τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, οι οποίοι ζήτησαν το Άγιο Σώμα του Χριστού από τον Πιλάτο, και το ενταφίασαν σε δικό τους μνημείο.
Η αλήθεια βεβαία είναι πως και στις ημέρες μας υπάρχουν σύγχρονες Μυροφόρες Γυναίκες. Εάν κοιτάξουμε καλά-καλά στους Ιερούς Ναούς μας, οι γυναίκες είναι αυτές που σπεύδουν «ὄρθρου βαθέος», όχι μόνο τις Κυριακές αλλά και σε όλες τις μεγάλες εορτές και τις μικρές ακόμη. Οι γυναίκες είναι εκείνες που αγαπούν τον Χριστό συνεχίζοντας την παράδοση των αγίων Μυροφόρων Γυναικών. Αυτή την Κυριακή λοιπόν που τιμούμαι τις μυροφόρες αλλά και τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο ας μιμηθούμε όλοι την ανδρεία και την αγάπη και τον σεβασμό που είχαν απέναντι στον Κύριο. Οι Μυροφόρες κάνουν αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε όλοι μας. Ας κάνουμε λοιπόν αυτό που μπορούμε και ας αφήσουμε στον Θεό αυτό που εμείς δεν μπορούμε...
Ο Θεός τιμά την γυναίκα και η γυναίκα θα είναι πάντοτε ο φορέας του μηνύματος της ελπίδος. Έχει όλα εκείνα τα δυναμικά στοιχεία μέσα της, με τα οποία μπορεί να προσφέρει μεγάλο έργο στην κοινωνία, αρκεί να θέλει να υπηρετήσει το θέλημα του Θεού και το Μήνυμα του Ευαγγελίου. Θα πρέπει όλοι να μαθητεύουμε στον Ιησού Χριστό και Ζωή Του, και να ζούμε το μεγάλο μήνυμα της Αναστάσεως, με αγάπη και με λαχτάρα, όπως το έπραξαν και οι Μυροφόρες Γυναίκες. Οφείλουμε τέλος αγαπητοί μου, όλοι να είμαστε κραταιοί και γενναίοι στην δύσκολη και σκληρή εποχή την οποία ζούμε όπως ακριβώς και οι Μυροφόρες, διότι τότε δίπλα μας ο Θεός θα είναι ο ακατανίκητος σύμμαχός μας, που θα βοηθήσει έτσι ώστε να θριαμβεύσουμε στον τίμιο και δύσκολο αγώνα μας και να σωθούμε γενόμενοι και εμείς πρότυπα Πίστης, Αρετής και Ανδρείας, σαν τις Μυροφόρες Γυναίκες! Ας μιμηθούμε το παράδειγμά τους και την τόλμη τους για να πλημμυρίσει και η δική μας ψυχή από το Φως της Αναστάσεως, την οποία θα μαρτυρούμε καθημερινώς με τον τρόπο της ζωής μας έως της εσχάτης ημών αναπνοής. Είθε, λοιπόν, ο Αναστάς Κύριος να μας αξιώσει όλους να απολαύσουμε την πραγματική και αιώνια χαρά της Αναστάσεώς Του και να γίνουμε μάρτυρες και της δικής μας Αναστάσεως. ΑΜΗΝ!
Χριστός Ανέστη! Αληθώς ανέστη ο Κύριος της δόξης!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ!
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΗΔΗΜΑΣ
