Αφιέρωμα τιμής και μνήμης για τα 190 χρόνια από την άναδρη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια« του Αγίου της πολιτικής«»
"Τρομερόν καί φρικτόν ἄκουσμα! Μέγα καί ἀνήκουστον δυστύχημα κατέλαβε τήν Ἑλλάδα! Ἄνδρες αἱμάτων κατέβαψαν τάς ἀνόσιους χεῖράς των εἰς τό αἷμα τοῦ Πατρός τῆς Πατρίδος".
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ! (1776 – 1831).
Ο Ιωάννης Καποδίστριας αγαπητοί μας φίλοι, υπήρξε ο διαπρεπέστερος Κερκυραίος πολιτικός και ο θεμελιωτής του Ελληνικού κράτους και γεννήτορας του πιο δημοκρατικού και προωθημένου συνταγματικά κράτους του καιρού του! Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1776, σπούδασε Ιατρική στην Πάδοβα (1794-1797), και στη συνέχεια εισήλθε σε κυβερνητική υπηρεσία στην Επτάνησο Πολιτεία (1800-1807). Το 1808 προσκλήθηκε από τον Τσάρο Αλέξανδρο στην Ρωσία, όπου σύντομα διακρίθηκε στην Ευρωπαϊκή Διπλωματία, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στην ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία του 19ου αιώνα. Το 1822, λίγο μετά την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης, αποσύρθηκε από τη Ρωσική διπλωματία με σκοπό να στηρίξει τον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Τον Απρίλιο του 1827 εξελέγη ομόφωνα από την Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας και τον Ιανουάριο του 1828 έφτασε στο Ναύπλιο και στη συνέχεια στην Αίγινα, ορκίστηκε και ανέλαβε τα καθήκοντά του. Ο Καποδίστριας εκτός όλων των άλλων υπήρξε και πολυμαθής.
Από την πρώτη στιγμή θέλησε ο λαός να γίνει κοινωνός της παιδείας και της μόρφωσης. Έτσι το 1805 ιδρύεται στην Κέρκυρα η Δημόσια Σχολή της Τενέδου, η πρώτη Ελληνική σχολή δημόσιας εκπαίδευσης, στην οποία φοιτούν περί τους 140 σπουδαστές, σε πέντε τμήματα, οι μελλοντικοί δημόσιοι υπάλληλοι. Το 1807 ο Καποδίστριας βοήθησε στα οχυρωματικά έργα και στην άμυνα της Λευκάδος, κατά των δυνάμεων του Αλή Πασά, συνεπεικουρούμενων υπό των Γαλλικών δυνάμεων. Το Πάσχα του 1819 πραγματοποιήθηκε στην Κέρκυρα η μάζωξη των οπλαρχηγών. Η οικογένεια Καποδίστρια συνδέθηκε με την οικογένεια Υψηλάντη. Ακόμη ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του Ρήγα Φεραίου και του Ιωάννη Καποδίστρια, υπήρξε ο Χριστόφορος Περραιβός. Ο Καποδίστριας υπήρξε επιθεωρητής της.
Το 1829 ο Ιωάννης Καποδίστριας ιδρύει στην Αίγινα Ορφανοτροφείο, μεριμνώντας ακόμη και για τα ορφανά Ελληνόπουλα. Δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 1831, σε ηλικία 56 ετών, από Έλληνες πολιτικούς αντιπάλους του. Έξι μήνες μετά, η σωρός του μεταφέρθηκε από τον αδελφό του Αυγουστίνο στην Κέρκυρα και ο τάφος του βρίσκεται στη Ιερά Μονή Πλατυτέρας, στην πόλη της Κέρκυρας, πλάϊ σε μέλη της οικογένειάς του. Η Ελληνική Πολιτεία τίμησε τον Κυβερνήτη, δίνοντας το όνομά του σε δημόσιους χώρους και ιδρύματα, όπως στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο επίσημος τίτλος του οποίου είναι Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακόμη, ο Ιωάννης Καποδίστριας απεικονίζεται στο κέρμα των 20 λεπτών της ελληνικής έκδοσης του ευρώ, ενώ το σχέδιο διοικητικής αναδιοργάνωσης της χώρας που εισηγήθηκε η κυβέρνηση Σημίτη έλαβε το όνομά του!
2) Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ (Κυριακή 27-9-1831).
"Κείνοι που δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, δολοφόνησαν την Ελλάδα". (Ζαν ΕΪνάρ, Γαλλοελβετός τραπεζίτης και φιλέλληνας).
Σαν σήμερα πρωΐ της Κυριακής 27ης Σεπτεμβρίου του 1831, πριν από 190 χρόνια ο Καποδίστριας ετοιμάστηκε να πάει στην Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Ήταν περίπου 5:30 π.μ. Ο αδελφός του Αυγουστίνος λέγοντάς του ότι είδε κάποιο φοβερό όνειρο, προσπάθησε να τον αποτρέψει. Ο Κυβερνήτης γέλασε και έφυγε για την Εκκλησία. Στον δρόμο του επιτέθηκε ένα μαύρο σκυλί, που πρόλαβε κι έσκισε την ρεντιγκότα (είδος ανδρικού πανωφοριού - σακάκι ιππασίας του). Επέστρεψε στο σπίτι του, άλλαξε ρεντιγκότα και έφυγε ξανά για την Εκκλησία. Μια βουβή γριά ζητιάνα, με άναρθρες κραυγές, προσπάθησε να τον σταματήσει. Μάταια όμως...
Ο Καποδίστριας συνέχισε, αφού της έδωσε μερικά νομίσματα, να βαδίζει προς το ραντεβού του με τη μοίρα. Τον συνόδευαν οι σωματοφύλακές του, Γιώργος Κοζώνης, Κρητικός, που είχε χάσει το δεξί του χέρι στο Νεόκαστρο το 1825, και ο στρατιώτης Δημήτριος Λεωνίδας, από την Τρίπολη. Την ίδια ώρα, οι Μαυρομιχαλαίοι, που το προηγούμενο βράδυ ετοίμαζαν κάθε λεπτομέρεια του σχεδίου τους, μαζί με τους Λόντο και Καλαμογδάρτη, ξεκινούσαν με δυο παλικάρια τους και δυο πολιτοφύλακες, τον Ανδρέα Γεωργίου και τον Γιάννη Καραγιάννη, που είχαν οριστεί να τους παρακολουθούν, αλλά έγιναν όργανά τους, για τον Άγιο Σπυρίδωνα.
Μόλις τους είδε στην είσοδο της Εκκλησίας, ο Καποδίστριας κοντοστάθηκε και σκέφτηκε να φύγει. Προχώρησε όμως προς το μέρος τους και τους χαιρέτησε με ένα νεύμα. Τότε, ο Κωνσταντής άρπαξε τον Κυβερνήτη και τον πυροβόλησε πίσω από το αφτί, ενώ ο Γιώργης τον μαχαίρωσε δύο φορές κάτω από την κοιλιά. Και ο Καραγιάννης πυροβόλησε κατά του Καποδίστρια, ωστόσο αστόχησε. Ο Καποδίστριας πέθανε ακαριαία. Ο Κωνσταντής καταδιώχθηκε κι αφού τραυματίστηκε από τον Κοζώνη και τον Φωτομάρα, πέθανε μερικές ώρες αργότερα. Ο Γιώργης κατέφυγε στη Γαλλική Πρεσβεία. Υπάρχει η άποψη ότι οι Μαυρομιχαλαίοι ενήργησαν σαν όργανα των Αγγλογάλλων, οι οποίοι είχαν υποσχεθεί ότι θα τους φυγαδεύσουν. Ο κόσμος συγκεντρώθηκε έξω από την πρεσβεία και απειλούσε ότι θα την κάψει.
Ο Γάλλος Πρέσβης Ρουάν κι ο Άγγλος αντιπρεσβευτής Ντόκινς διαμαρτυρήθηκαν στον Πορτογάλο φιλέλληνα Αλμέιδα, φρούραρχο του Ναυπλίου, ο οποίος τους ζήτησε επιτακτικά να παραδώσουν τον Γιώργη (ή Μπεϊζαντέ θυμίζω) Μαυρομιχάλη, για να παραπεμφθεί σε δίκη. Πραγματικά, ο Γιώργης παραδόθηκε και φυλακίστηκε αρχικά στο Ιτς Καλέ και αργότερα στο Παλαμήδι. Στις 7 Οκτωβρίου 1831, έγινε η δίκη του Μαυρομιχάλη και των δύο πολιτοφυλάκων Γεωργίου και Καραγιάννη.
Ο Γιώργης Μαυρομιχάλης, που είχε συνήγορο υπεράσπισης τον Σκωτσέζο φιλέλληνα Μάσον, και ο Γιάννης Καραγιάννης καταδικάστηκαν σε θάνατο και ο Ανδρέας Γεωργίου σε φυλάκιση δέκα ετών. Ο Μαυρομιχάλης εκτελέστηκε στις 10 Οκτωβρίου του 1831, ενώ η εκτέλεση του Καραγιάννη αναβλήθηκε, καθώς υποσχέθηκε ότι θα μαρτυρήσει κι άλλους ενόχους. Αργότερα, στους δύο πολιτοφύλακες δόθηκε αμνηστία και αφέθηκαν ελεύθεροι. Οι αγωνιστές του 1821, πολλοί από τους οποίους έβαψαν μαύρα τα φέσια τους και ο απλός κόσμος θρήνησαν τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Αγαπητοί μας φίλοι κλείνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα που είναι μικρό αντίδωρο τιμής και ευγνωμοσύνης το όποιο κάθε Έλληνας οφείλει να κάνει την σημερινή μέρα αξίζει να τονίσουμε και να αποδεχθούμε όλοι μας, ότι ΔΥΣΤΥΧΩΣ σήμερα ΔΕΝ υπάρχουν τέτοιοι ΗΓΕΤΕΣ! Στη σημερινή δύσκολη και ζοφερή περίοδο που ζούμε, εκλείπουν ΔΥΣΤΥΧΩΣ οι ηγέτες, οι άνθρωποι εκείνοι που θα έχουν αυταπάρνηση και πνεύμα θυσίας, όπως εκείνη του ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ! Ο Πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος με το ήθος του, με την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, με την βαθιά του πίστη στον Χριστό και με την λιτότητα του βίου του, είναι το παράδειγμα του ανδρός που καλείται ο κάθε Έλληνας να μιμηθεί, ιδίως στη σημερινή εποχή, της παγκοσμιοποίησης, του εύκολου πλουτισμού και του αμοραλισμού, όπου η πίστη και η φιλοπατρία, στηλιτεύονται ως οπισθοδρομικές.
Ένας τέτοιος ηγέτης υπήρξε ο Ιωάννης Καποδίστριας, που και τον ΧΡΙΣΤΟ αγάπησε και την Πατρίδα Του!. Το μίσος όμως, ο φθόνος και η εμπάθεια των ανθρώπων, όπως δυστυχώς συμβαίνει και σήμερα του αφαίρεσε την ζωή... Μακάρι ο Θεός να αναδείξει ο Κύριος ανθρώπους όμοιους με τον Ιωάννη Καποδίστρια, που θα διατρανώνουν περήφανα την αμώμητη Ορθόδοξη πίστη τους και θα εργάζονται άοκνα και χωρίς φόβο για το καλό της Ελλάδας Μας!. Μορφές όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας μας δείχνουν το δρόμο για να κάνουμε καινούργια ξεκινήματα...
Ας είναι η μνήμη του αιωνία και ας μνημονεύουμε πάντα όλους τους ευεργέτες και τους ήρωες της πατρίδας μας, αφού αυτοί πρόσφεραν και έδωσαν το αίμα τους για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Η ζωή και το έργο τους ας γίνει παράδειγμα για όλους μας!
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΑΘΑΝΑΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΑ!!
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΗΔΗΜΑΣ
(Δελτίο Τύπου)
