Τι λέει στο thebest.gr η λοιμωξιολόγος Λυδία Λεωνίδου
Σαράντα χρόνια μετά την εμφάνιση του Aids, η καλύτερη «θεραπεία» εξακολουθεί να είναι η πρόληψη, ωστόσο η πρόοδος της επιστήμης μετατρέπει πλέον την ασθένεια σε μία χρόνια νόσο, όπως εξηγεί μιλώντας στο thebest.gr η λοιμωξιολόγος Λυδία Λεωνίδου, στη Μονάδα Λοιμώξεων, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου, με αφορμή τη χθεσινή Παγκόσμια Ημέρα κατά του Aids.
Πλέον οι ασθενείς με Aids μπορούν να έχουν ένα υψηλό προσδόκιμο ζωής, να μην μεταδίδουν τη νόσο μέσα από τη σεξουαλική επαφή αλλά και να κάνουν τη δική τους οικογένεια, να αποκτήσουν βιολογικά παιδιά με φυσιολογικό τρόπο τα οποία θα είναι απόλυτα υγιή. Παρόλα αυτά ο φόβος του στιγματισμού, υπάρχει ακόμα. Χαρακτηριστικό είναι πως ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν μιλήσει ποτέ και σε κανέναν για την ασθένειά τους.
Πόσοι ασθενείς έχουν καταγραφεί στο νοσοκομείο του Ρίου και ποιο είναι το προφίλ τους;
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν καταγεγραμμένοι 346 ασθενείς, κάποιοι είναι ενεργοί κι άλλοι δεν έρχονται στο νοσοκομείο. Να σημειώσουμε ότι καλύπτουμε όλη τη Νοτιοδυτική Ελλάδα μέχρι και τα Γιάννενα. Έχουμε αρκετούς ασθενείς αλλά υπάρχουν άλλες μονάδες με πολύ περισσότερους. Για παράδειγμα στον «Ευαγγελισμό» υπάρχουν 2.000 ασθενείς. Να σημειώσουμε ότι και ασθενείς από την περιοχή μας δεν επιλέγουν το νοσοκομείο του Ρίου αλλά τη μονάδα κάποιας άλλης περιοχής γιατί φοβούνται το στίγμα.
Η αλήθεια είναι ότι στους ασθενείς μας δεν συναντάμε πολλούς χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Το 2011 υπήρχε ένα επιδημικό κύμα στην Αθήνα όπου νόσησαν πάρα πολλοί χρηστές. Έχουμε αρκετούς ασθενείς, άντρες που έχουν σεξουαλικές επαφές με άντρες, με άτομα του ίδιου φύλου. Υπάρχουν όμως και οικογένειες. Υπάρχουν και νεαροί ασθενείς στη μονάδα, κοντά στην ενηλικίωση ενώ ο μεγαλύτερος σε ηλικία ασθενής είναι 81 ετών.
Τι έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια σχετικά με τη νόσο και τη ζωή των ασθενών;
Η νόσος εμφανίστηκε to 1981. Από τότε έχουν περάσει 40 χρόνια και μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά πράγματα τα οποία ο περισσότερος κόσμος αγνοεί. Το πρώτο είναι πως όταν ένας ασθενής λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή έχει ένα υψηλό προσδόκιμο ζωής, σχεδόν κανονικά. Το Aids δεν είναι πλέον μία θανατηφόρα νόσος όπως παλιά. Είναι μία χρόνια νόσος και ο ασθενής μπορεί να έχει, με τα κατάλληλα μέσα, μπορεί να έχει μία καλή πορεία. Πλέον υπάρχουν πολλοί ασθενείς που βρίσκονται σε μεγάλη ηλικία. Υπάρχουν ασθενείς από το 2001.
Επιπλέον όταν ένας ασθενής λαμβάνει σωστά την αγωγή του, μηδενίζεται το ιικό φορτίο. Αυτό σημαίνει ότι δεν μεταδίδει τη νόσο μέσα από τη σεξουαλική ζωή. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό και είναι και ο λόγος που αρκετοί ασθενείς έχουν αποκτήσει παιδιά με ελεύθερη σεξουαλική επαφή. Μπορούν να κάνουν λοιπόν τη δική τους οικογένεια και να έχουν μία φυσιολογική ζωή. Υπάρχουν ζευγάρια όπου ο ένας είναι θετικός και ο άλλος αρνητικός και μάλιστα έχουν αποκτήσει και παιδιά που είναι υγιή. Η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο που αυτό μπορεί να το διασφαλίσει.
Σε καμία περίπτωση δεν λέμε ότι δεν πρέπει κανείς να λαμβάνει προφυλάξεις, όμως είναι σίγουρο ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Πώς φτάνει στο σημείο να ανακαλύψει κάποιος τη νόσο;
Υπάρχει η κατηγορία ασθενών που έχουν τη νόσο για πολύ καιρό χωρίς να το ξέρουν με αποτέλεσμα να έχει πέσει η άμυνα του οργανισμού. Εμφανίζουν λοιμώξεις με αποτέλεσμα να χρειαστεί να νοσηλευτούν. Ο στόχος είναι αν γίνεται η διάγνωση πριν ο ασθενής φτάσει σε αυτό το σημείο και εμφανίσει συμπτώματα. Υπάρχουν οι οροθετικοί που δεν έχουν συμπτώματα και μπορεί να κυκλοφορούν ανάμεσα μέχρι να εμφανίσουν συμπτώματα. Κάποιοι το ανακαλύπτουν για παράδειγμα κατά τη διάρκεια μίας αιμοδοσίας.
Πώς έχει επηρεάσει η πανδημία;
Το 2021 έγιναν λιγότερες διαγνώσεις αλλά αυτό που είναι και πλαστό λόγω της πανδημίας. Οι λοιμωξιολόγοι ασχολούνται πολύ περισσότερο με τον covid και δεν δόθηκε προτεραιότητα στις διαγνωστικές εξετάσεις και λόγω διαφόρων προβλημάτων, όπως είναι οι ελλείψεις σε προσωπικό.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις στο άκουσμα της νόσου;
Οι άνθρωποι που έχουν μία κάπως επικίνδυνη σεξουαλική συμπεριφορά, είναι ενήμεροι για τη νόσο. Για όλους είναι ένα σοκ στην αρχή. Ο καθένας όμως αντιδρά ανάλογα με την προσωπικότητα του. Όταν ενημερωθούν για τις αλλαγές σχετικά με τη νόσο όλα αυτά τα χρόνια, το αντιμετωπίζουν καλύτερα και πιο αισιόδοξα.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν μιλήσει ποτέ και σε κανέναν για την ασθένεια τους. Ειδικά στις μικρές κοινωνίες ο φόβος για το στίγμα είναι μεγάλος. Το βλέπουμε συνέχεια. Ωστόσο υπάρχει πρόοδος και ελπίζουμε ότι η νόσος θα αντιμετωπίζεται ως μία χρόνια ασθένεια.
Δράσεις για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS, στην Πάτρα
