Και όχι τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου η οποία είναι έξω από την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας!
«Σαν την μάνα τίποτα άλλο δεν υπάρχει και για αυτό την μανούλα μου λατρεύω την μανούλα αγαπώ. Την ευχούλα της αν έχω ακριβό μου φυλαχτό τίποτα πια δεν φοβάμαι και με θάρρος περπατώ. Κάθε της γλυκό φιλάκι, κάθε χάδι στοργικό είναι του Θεού ευλογία, είναι Δώρο Αγγελικό!».
1) Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ!
Αγαπητοί μας την ημέρα που η Ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει την Δεσποτική και Θεομητορική Εορτή της Υπαπαντής του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, η σκέψη και η Προσευχή μας στρέφονται προς το Σεμνό Πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου της Μητέρας του Λυτρωτού και Μητέρας όλων των ανθρώπων. Με την εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας κλείνει τον εορταστικό κύκλο της περιόδου των Χριστουγέννων. Έχουν περάσει ήδη σαράντα ημέρες από την Εορτή των Χριστουγέννων, όπου ο Υιός του Θεού, Γεννιέται εκ της Παρθένου Μαρίας ασπόρως, σαρκώνεται και λαμβάνει την ανθρώπινη φύση. Γίνεται και Τέλειος Άνθρωπος για να μας Λυτρώσει από το προπατορικό αμάρτημα και δια του Σταυρικού Του θανάτου και της ενδόξου Αναστάσεως Του, να μας απαλλάξει από την εξουσία του διαβόλου και του θανάτου.
Η εορτή της Υπαπαντής είναι πρώτον Δεσποτική, διότι το τιμώμενο πρόσωπο είναι ο Κύριος μας, ο Θεάνθρωπος, ο Οποίος σαράντα ημερών βρέφος φανερώνοντας την άκρα ταπείνωση Του και την άκρα υπακοή Του προς το θέλημα του Θεού Πατρός για την εκπλήρωση του σχεδίου της Θείας οικονομίας για τη σωτηρία μας, δέχεται να κρατηθεί στις αγκάλες του δικαίου Συμεών. Σεβόμενος έτσι τον Μωσαïκό Νόμο που όριζε στις σαράντα ημέρες από τη γέννησή των παιδιών να τα αφιερώνουν οι γονείς τους στο Θεό. Έτσι, στις σαράντα ημέρες από την κατά Σάρκα Γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού η Θεοτόκος προσφέρει τον Θεάνθρωπο στο Ιερό, Τον προϋπαντά, Τον δέχεται ο πρεσβύτης Συμεών. Από το ρήμα υπό και απαντώ, δηλαδή προϋπαντώ, ονομάσθηκε η εορτή της Υπαπαντής.
Η εορτή της Υπαπαντής είναι όμως δεύτερον και Θεομητορική, αφού η Παναγία μας, η Θεοτόκος Μαρία παραδίδει το Θείο Βρέφος στον πρεσβύτη Συμεών. Γεμάτη ταπείνωση προς το Θεό και Υιό Της, γεμάτη υπακοή προς το θέλημά του Τριαδικού Θεού να γίνει η καθέδρα του Βασιλέως Χριστού και γεμάτη σεμνότητα ακούει τους λόγους του Συμεώνος, ο οποίος τους ευλόγησε προφητεύοντας: Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον. Αυτός θα γίνει αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες, θα είναι σημείον αντιλεγόμενον. Πράγματι, πολλοί τον θαύμασαν για το Κήρυγμά Του και τα θαύματά Του πιστεύοντας στο Λόγο Του και πολλοί τον αμφισβήτησαν, όπως οι θρησκευτικοί άρχοντες της εποχής, χάνοντας την ψυχή τους απομακρυνόμενοι από την Αληθινή Ζωή. Απευθυνόμενος προς την Παναγία, προφήτεψε «και σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία»,δηλαδή ο πόνος για το παιδί θα διαπεράσει την καρδιά σου δίκοπο μαχαίρι προλέγοντας τη λύπη και το μητρικό πόνο της για τα Άχραντα Πάθη και τον Σταυρικό θάνατο Του Υιού και Θεού Της, αλλά και τη χαρά της για την ένδοξο Ανάσταση Του, η οποία έγινε αιτία για τη σωτηρία μας!
Αυτήν την ημέρα όμως από το 1929 έχει καθιερώσει ως εορτή η Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας, σαν σημείο αναφοράς για την Ελληνίδα Ορθόδοξη Μητέρα τιμώντας τους κόπους, τις θυσίες και την ανεκτίμητη προσφορά της στην οικογένεια και την κοινωνία μας. Τότε, η γιορτή της Μητέρας, είχε καθιερωθεί επίσημα να εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, ημέρα της Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού ημέρα προσφοράς στο Θεό, του Τεσσαρακονθήμερου Χριστού, από την Αγία Μητέρα Του, την Παναγία. Ήταν απόλυτα δικαιολογημένη η επιλογή της ημέρας αυτής ως ημερομηνία γιορτής της Μάνας, καθότι η Παναγία μας είναι η κατά χάριν Μητέρα όλων των Χριστιανών, αφού ο Χριστός είναι ο κατά χάριν αδελφός μας και τούτο διότι προσέλαβε την ανθρώπινη φύση για να την θεώσει και να μας καταστήσει συγκληρονόμους της Βασιλείας του Θεού!
Το γεγονός και μόνο, ότι κάθε νέα Χριστιανή μητέρα, σαράντα ημέρες μετά την γέννηση του παιδιού της το πηγαίνει στην Εκκλησία για να το προσφέρει στο Θεό και η ίδια να πάρει την ευχή, αποδεικνύει την σταθερή πεποίθηση ότι αυτή είναι η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και ενέργεια. Συνεπώς ο συνεορτασμός κάθε Ορθοδόξου Χριστιανής μητέρας την σημερινή ημέρα με τη Μάνα του Χριστού μας, της μεσίτριας προς τον φιλάνθρωπο Θεό, της γέφυρας της μετάγουσας από την γη στον ουρανό, καθίσταται ανάγκη έκφρασης τιμής και ευγνωμοσύνης. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τους μη Ορθόδοξους Χριστιανούς, οι οποίοι ρίχνουν πολύ εύκολα «νερό στο κρασί τους», αλλά και επιχειρούν με διάφορους τρόπους να μπαίνουν στην προσωπική ζωή των λαών (θρησκευτική, ιστορική, πολιτική).
Στην Αρχαία Ελλάδα, μια γιορτή ανοιξιάτικη ήταν αφιερωμένη στη Θεά Γαία (Μητέρα Γη), μητέρα των θεών και των ανθρώπων. Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή εορτασμού της Μητέρας. Τη γιορτή αυτή διαδέχθηκε η γιορτή η αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας, τη Ρέα. Η Ρέα ήταν η σύζυγος του Κρόνου και η Μητέρα του Δία και όλων των Θεών της Αρχαίας Ελλάδας. Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη, που γινόταν κάθε Μάρτιο. Στη συνέχεια, φτάνουμε στην Αγγλία του 15ου-16ου αιώνος μ.Χ., όπου γιορταζόταν η «Mothering Sunday», δηλ. η «Κυριακή της Μητέρας», την 4η Κυριακή της Σαρακοστής, και ήταν αφιερωμένη στις μητέρες. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια, για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν την μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους. Η απόφαση καθιέρωσης, διεθνώς, της γιορτής της μητέρας το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαΐου είναι προϊόν της Δύσης, όπως και πολλά άλλα σχέδια, που αφορούν και την Πατρίδα μας και εφαρμόζονται με τη μέθοδο του «σαλαμιού».
Η εορτή της μητέρας, που εορτάζεται παγκοσμίως κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, οφείλεται στο αγώνα που έκανε στις αρχές του 20ου αιώνα μία δασκάλα, από την Φιλαδέλφεια, ονόματι Άννα Τζάρβις η οποία ζούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η Άννα Τζάρβις αγωνίστρια από πολύ νεαρή ηλικία, ήθελε να τιμάται αυτή την συγκεκριμένη ημέρα η μητέρα της, η οποία βοήθησε στην συμφιλίωση των Νοτίων και Βορείων μετά τον τραγικό εμφύλιο πόλεμο (1861-1865) που ήταν ο πλέον καταστροφικός πόλεμος που έζησε ποτέ το κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και ταυτόχρονα ιστορικό γεγονός με σημαντικό αντίκτυπο στην αμερικανική κοινωνία και οικονομία. Το Κογκρέσο, το 1914 όρισε την συγκεκριμένη ημέρα ως εθνική εορτή και οι αγώνες της Άννας Τζάρβις δικαιώθηκαν.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα το 1929 όπως προαναφέρθηκε και παραπάνω, εορτάστηκε για πρώτη φορά η εορτή της Μητέρας στην Ελλάδα, όχι όμως την δεύτερη Κυριακή του Μαΐου αλλά στις 2 Φεβρουαρίου, ώστε να συνδυαστεί με την Χριστιανική εορτή της Υπαπαντής, αφού αυτή την ημέρα έχουμε την πρώτη δημόσια εμφάνιση της Θεοτόκου ως Μητέρας! Δυστυχώς όμως την δεκαετία του 1960 η εορτή της μητέρας στη χώρα μας, ακολούθησε τα αμερικανικά πρότυπα και εορτάζεται πλέον τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου (μιμούμενοι τους ευρωπαίους, αποκόπτοντας την Ιερή αυτή γιορτή από την Πίστη μας). Αν και πολλές χώρες έχουν δικές τους ημερομηνίες για την εορτή της Μητέρας, όπως και τους δικούς τους λόγους για να εορτάζουν μία τέτοια ημέρα, η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου έχει επικρατήσει διεθνώς. Εκείνο το οποίο πρέπει να γνωρίζουμε είναι, ότι κανένας δεν μπορεί να μας επιβάλει κάτι, αν εμείς δεν το θελήσουμε κι αν η ζωή μας είναι προσεκτική. Εμείς λοιπόν οι Ορθόδοξοι Έλληνες, παραμένοντας πιστοί στις θρησκευτικές μας παραδόσεις και πεποιθήσεις, πρέπει να εορτάζουμε την Ελληνίδα Μάνα, μαζί με τη Μάνα όλων μας την Παναγία, στις 2 Φεβρουαρίου ημέρα της Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού και πολύ σοφά η Εκκλησία μας επέλεξε την ημέρα αυτή. Ας δούμε λίγο επιτέλους και το σπίτι μας, ας δούμε την Παράδοσή μας, ας δούμε την Πίστη μας, ας τιμήσουμε την Παναγία και κοντά με αυτήν και όλες τις Ελληνίδες Μητέρες. Έχουμε δική μας εορτή για την μητέρα, δεν μας χρειάζονται οι ξενόφερτες εμπορικές εορτές. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!
2) «ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΑΣ!».
Για τη μητέρα σε παρακαλώ. Τη δική μου. Και των άλλων. Μία είναι, ίδια, πολύτιμη, αναντικατάστατη, μοναδική η μητέρα. Η ζωή μας. Η στοργή μας. Η έγνοια μας. Ο φύλακας άγγελός μας. Η χαρά μας. Η καταφυγή μας. Και στη βρεφική. Και στην παιδική. Και στη νεανική. Και στην ανδρική. Και στη γεροντική ηλικία! Μάνα γλυκύτατη πάντοτε και στους αιώνες! Ψυχή και καρδιά και νου και χέρια και πόδια και μάτια και αυτιά και νύχτα και μέρα όλα για μας. Άγιο και ιερό πρόσωπο! Όμως, κι’ αυτή είναι άνθρωπος και την καταβάλει ο κόπος. Την στεναχωρεί η δυσκολία. Την πικραίνει η κακοκεφαλιά. Την αρρωσταίνει η αρρώστια μας Την φαρμακώνει ο θάνατος παιδιού της.
Γι’ αυτή την ωραία ύπαρξη, την ιδανική, την αιμοδότρΙα της ζωής και της αγάπης, γι’ αυτή σε παρακαλώ. Πρόσθεσε δυνάμεις στη δύναμή της. Φωτισμό στα παιδιά της. Χάρη στα εγγόνια της. Ευλόγησε, Θεέ μου, τη μάνα, τη δική μου, των άλλων, τη μαύρη, την ερυθρόδερμη, την κινέζα, τη χωριάτισσα, της πόλης, την αγράμματη, την γραμματισμένη, όλες τις μάνες, και δος της πλούσια τη χάρη Σου και όλα τα καλά. Και σε μένα αύξησε την εκτίμηση, την υπόληψη, το σεβασμό, την αγάπη, την κατανόηση, την υπακοή, τη συμπαράσταση, τη συνεργασία, τις ευχαριστίες, την ευγνωμοσύνη για τη μητέρα. Για τη μητέρα σε παρακαλώ, τούτη την ώρα. Την όποια μητέρα. Ίδια κι’ όμοια είναι κάθε μάνα. Αγαπητή! Ευλογητή! Προσκυνητή!
«Από τη γη βγαίνει νερό από την ελιά το λάδι και από την μάνα την καλή βγαίνει το Παλληκάρι».
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΝΑ ΦΩΤΙΖΕΙ ΝΑ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΣΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΚΕΙΝΗ ΟΔΗΓΗΣΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΙΗΣΟΥ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΚΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΤΟΥ ΜΩΣΑΪΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑΚΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!
ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΜΑΣ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΘΑ ΤΕΛΕΣΘΕΙ ΑΠΟ ΩΡΑ 7:00 ΕΩΣ 9:30 Π.Μ. ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΕΛΑΙΟΥ ΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΙΧΘΥΟΣ.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΤΣΗΔΗΜΑ
(Δελτίο Τύπου)
