Οι απόστρατοι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ Χρήστος Δρακόπουλος και Θανάσης Νταβλούρος, που επί μακρόν διετέλεσαν, τις προηγούμενες δεκαετίες, Διευθυντές Ασφαλείας της Πάτρας, μιλούν στην «ΠτΚ» για την υπόθεση των θανάτων των τριών παιδιών.
Θα μπορούσαν και οι δυο να έχουν θητεύσει στο κορυφαίο Τμήμα Ανθρωποκτονιών της χώρας που εδρεύει στην Αθήνα. Εχουν καταγάγει πολλές επιτυχίες στην πάταξη της εγκληματικότητας κι έχουν εξιχνιάσει δεκάδες ανθρωποκτονίες.
Αναφερόμαστε στους απόστρατους αξιωματικούς της ΕΛΑΣ τον Ηλείο Χρήστο Δρακόπουλο και Θανάση Νταβλούρο, που επί μακρόν διετέλεσαν, τις προηγούμενες δεκαετίες, Διευθυντές Ασφαλείας της Πάτρας.
Η εμπειρία τους είναι πανθομολογούμενη και αυτός είναι ο λόγος που απευθυνθήκαμε σήμερα και στους δυο να μας μιλήσουν για την πολύκροτη υπόθεση των τραγικών – άνευ σαφούς αιτιολόγησης – θανάτων, των τριών κοριτσιών της οικογένειας Δασκαλάκη.
«Ειδικό κεφάλαιο» των απαντήσεων τους προέρχεται από τον σχολιασμό της πρόσφατης συνέντευξης του ζεύγους Δασκαλάκη στον τηλεοπτικό σταθμό star.
ΧΡ. ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: ΘΑ ΛΥΘΕΙ ΤΟ «ΜΥΣΤΗΡΙΟ»
Ο Ηλείος αντιστράτηγος ε.α. Χρήστος Δρακόπουλος έδωσε έμφαση στις πιθανότητες να λυθεί πλήρως το «μυστήριο» των τριών θανάτων:
«Είμαι πλήρως πεπεισμένος ότι στο τέλος της ημέρας θα πάρουμε επαρκείς απαντήσεις και δεν θα μείνει τίποτα ανεξιχνίαστο.
Θεωρώ απόλυτα βέβαιο ότι οι ιατροδικαστές και το Τμήμα Ανθρωποκτονιών βλέπουν την υπόθεση ως ένα από τα μεγαλύτερα, αν όχι το κορυφαίο στοίχημα τους στα ιατροδικαστικά και αστυνομικά χρονικά της χώρας».
Ακολούθως, ο κ. Δρακόπουλος προχωράει σε μια κρίσιμη εκτίμηση: «Καλά κάνουν οι υπηρεσίες και συνιστούν να είναι οι πάντες επιφυλακτικοί και να αποφεύγονται διαρροές, παραπληροφόρηση και συγκεχυμένες αιτιάσεις γύρω από την υπόθεση. Οι αποσπασματικές προσεγγίσεις και μάλιστα από «ειδήμονες» οι οποίοι δεν χειρίζονται τις έρευνες, είναι ανούσιες, περιττές και δεν συντρέχει λόγος να εξάπτεται η φαντασία της κοινής γνώμης, να διαμορφώνεται κλίμα και με αυτόκλητους «Εισαγγελείς» να περισσεύουν.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα ακόμη βρίσκονται σε προκαταρκτικό στάδιο και η υπόθεση δεν έχει θύτες και κατηγορούμενους. Μόνο θύματα έχει τρία αθώα πλάσματα.
Πιστεύω, πάντως, ακράδαντα ότι οι έρευνες (οφείλουν να) έχουν συγκεκριμένη κατεύθυνση…»
Ολοκληρώνοντας, ο Χρήστος Δρακόπουλος σχολιάζει την τηλεοπτική εμφάνιση του ζεύγους Δασκαλάκη:
«Ο καθείς κάνει τις επιλογές του όσον αφορά τη διαχείριση των ψυχικών και πολλών άλλων τραυματικών συνεπειών ενός δράματος, που στην προκείμενη υπόθεση είναι τριπλό, βασανιστικό και ανείπωτο».
ΘΑΝ. ΝΤΑΒΛΟΥΡΟΣ: ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ
Από την δική του πλευρά, ο υποστράτηγος ε.α. και πρώην βουλευτής Θανάσης Νταβλούρος υποστηρίζει:
«Ας μην κρυβόμαστε πίσω από προφάσεις. Αν δεν προκύψουν τεκμηριωμένα συμπεράσματα για τους τρεις θανάτους, τότε ο νους αναπόφευκτα πηγαίνει στην ανθρώπινη παρέμβαση. Μπορεί να καθυστερήσει ένα ατράνταχτο πόρισμα, αλλά όσος χρόνος κι αν χρειασθεί, το «μυστήριο», θα λυθεί. Έχουν τους τρόπους και τα μέσα οι ιατροδικαστικές και ανακριτικές αρχές να «ομολογηθεί» από τις έρευνες τους ή πλήρης αλήθεια, για τους λόγους που τρία αθώα αγγελούδια βρίσκονται στον τάφο».
Ακολούθως, ο κ. Νταβλούρος επισημαίνει:
«Αναμφίβολα, πρόκειται για μια πολύ περίεργη υπόθεση, που ανάλογη δεν έχει καταγραφεί στη βιβλιογραφία των παγκόσμιων αστυνομικών και εγκληματολογικών χρονικών. Αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω για να αποφεύγονται εικασίες και να υιοθετούνται αβασάνιστα διάφορες απόψεις.
Θέλω, πάντως, στο σημείο αυτό να παραδεχθώ ότι η κοινωνία επέδειξε πιο έγκαιρα τα αντανακλαστικά της σε αντίθεση, με τις Αρχές που μάλλον καθυστερημένα αντέδρασαν, μέχρις ότου τελικά δοθεί η παραγγελία για την προκαταρκτική εξέταση της υπόθεσης».
Η ΑΝΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΡΟΛΟΣ
Τέλος, ο πρώην βουλευτής ασκεί τη δική του κριτική για την τηλεοπτική εμφάνιση του ζεύγους Δασκαλάκη:
«Κοιτάξτε, δόθηκε η εντύπωση ότι είχε το «πρόσταγμα» η μητέρα. Εγώ δεν θα κρυφτώ. Η όλη «ατμόσφαιρα» της συνέντευξης που θύμισε κάτι ανάλογο του πρόσφατου παρελθόντος, χωρίς να υπαινίσσομαι ότι εκείνη η εξέλιξη έχει ντε και καλά συνάφεια με την τωρινή υπόθεση.
Η μητέρα ήταν άνετη, σε γενικές γραμμές στη διήγησή της. Δυο – τρεις φορές, όμως, έχασε τα λόγια της σε συγκεκριμένες στιγμές και αυτό απομένει να αναλυθεί, χωρίς να ξεχνάμε ότι η περιγραφή της έγινε υπό το ασήκωτο βάρος της απώλειας των τριών παιδιών της οικογένειας.
Οσον αφορά τον πατέρα, ήταν ευδιάκριτος ο «δεύτερος» ρόλος του. Φαινόταν αδύναμος να σταθεί στο ύψος μιας περίστασης που τον ξεπερνούσε».
Πηγή: Pelop.gr
