«Μια ακόμα Μεγάλη Εβδομάδα, ανοίγεται και πάλι μπροστά μας... Θα μας συγκινήσει το Πάθος του Κυρίου, αλλά θ’ αφήσουμε τα πάθη της ψυχής μας ανέγγιχτα; Θα δακρύσουμε στο «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου», μήπως όμως τον ξανασταυρώσουμε με τις αμαρτωλές μας πράξεις; Ευτυχισμένοι όσοι, στο θέαμα του Εσταυρωμένου, πετάξουν τα πάθη που τον πληγώνουν, και τον ενθρονίσουν ως αιώνιο Βασιλιά στον θρόνο της καρδιάς τους και του υποσχεθούν μόνιμη αφοσίωση!».
Η Μεγάλη Εβδομάδα αγαπητοί μας Χριστιανοί, είναι η αγιότατη περίοδος του Εκκλησιαστικού έτους. Άρχισε από την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ, όπου τελέσθηκε η Ακολουθία του Νυμφίου, και τελειώνει συν Θεώ το Μεγάλο Σάββατο, είναι δε αφιερωμένη στα Άγια Πάθη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Ας φροντίσουμε καθημερινά να μην χάσουμε τα όσα έχει να μας προσφέρει την Μεγάλη Εβδομάδα η Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Μάλιστα σήμερα που η Ελλάδα μας, εμπαίζεται, φραγγελώνεται, κολαφίζεται, ανεβαίνει ένα Γολγοθά όχι όπως εκείνος ο μικρός λόφος των Ιεροσολύμων, αλλά έναν Γολγοθά που είναι υψηλός σαν το Έβερεστ. Τούτο όμως αγαπητοί μας, δεν πρέπει να μας απογοητεύει, γιατί μετά τον Γολγοθά έπεται η Ανάσταση. Η Ανάσταση του Χριστού πέρασε μέσα από τον πόνο του Σταυρού. Αυτή την εποχή η Ελλάδα μας, σηκώνει τον δικό της Σταυρό και θα αναστηθεί βέβαια όχι από τους ευρωπαίους δανειστές μας, αλλά με την δύναμη του Χριστού και με την ενότητα, ομοψυχία, υπομονή και εργατικότητα του λαού μας. Να είμαστε σίγουροι πλέον και αισιόδοξοι, ότι μετά την Ελληνική Σταύρωση... αναμένεται η Ελληνική Ανάσταση!
Αρκεί όμως εμείς να αφήσουμε την ψυχὴ μας αδέσμευτη απὸ την επήρεια πάσης κακίας και πονηρίας. Ικετεύοντας δε τον Νυμφίον Χριστὸν να μας καθαρίσει «απὸ πάσης κηλίδος». Ας Του πούμε επίσης εκ βαθέων «επὶ πλείον πλύνον με απὸ της ανομίας μου και απὸ της αμαρτίας μου καθάρισόν με». Με αυτὲς τις παραπάνω διαθέσεις, ας εορτάσουμε τα φετινά Άχραντα Πάθη δονούμενοι απὸ τα άγια συναισθήματα που θα προκαλέσουν στις καρδιές μας. Έτσι δεν θα παρακολουθήσουμε τα γεγονότα του Πάθους ως απλοί θεατές, επιδερμικά, επιφανειακά, αλλά βιώνοντάς τα, θα ψάλλουμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας «και συνανυψώ υμάς εις την άνω Ιερουσαλήμ, εν τη Βασιλεία των Ουρανών». Καλούμαστε λοιπόν να είμαστε αληθινοί και καλούμαστε επίσης να ομοιάσουμε στον Ιωσήφ τον Πάγκαλο που θα αναφερθούμε στην συνέχεια, στην πιστότητα και στην αλήθεια και να είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός θα μας δοξάσει. Θα μας δοξάσει εφόσον όλοι εμείς εισέλθουμε εις τον Νυμφώνα με ένδυμα γάμου, με πνευματική αλήθεια και η ζωή, καθαρότητα βίου, πιστότητα και ευσέβεια αληθινή για να τελέσουμε τους αιώνιους γάμους μας με τον Νυμφίο Χριστό! Αυτό θα συμβεί όταν συμπορευτούμε μαζί Του και συσταυρωθούμε προκειμένου να συναναστηθούμε!
Η Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία, έχει αφιερώσει την ημέρα αυτή στη μνήμη του Ιωσήφ του Παγκάλου. Η ιστορία του είναι η ακόλουθη. Ο Ιωσήφ ήταν ο 11ος υιός του Ιακώβ. Η προσωπικότητά του και η ενάρετη ζωή του, «ενοχλούσε» τα μεγαλύτερα αδέρφια του. Θέλοντας να απαλλαγούν από την παρουσία του, τον πούλησαν σαν σκλάβο. Ο Ιωσήφ, ως σκλάβος, έφτασε στην Αίγυπτο. Εκεί αγοράστηκε από τον Πετεφρή, ένα αυλικό του Φαραώ. Μην υποκύπτοντας όμως, στις ερωτικές επιθυμίες της γυναίκας του Πετεφρή, συκοφαντήθηκε από την ίδια και φυλακίστηκε. Από την φυλακή βγήκε, όταν ερμήνεψε ένα όνειρο του Φαραώ και μέσω αυτής της ερμηνείας έσωσε τους κατοίκους της Αιγύπτου από τον λιμό. Στο όνειρό του ο Φαραώ είχε δει στην όχθη του Νείλου να βόσκουν επτά παχιές αγελάδες και να φυτρώνουν επτά ψηλά και εύρωστα στάχια. Στην συνέχεια όμως του ονείρου παρουσιάστηκαν επτά ισχνές αγελάδες που έφαγαν τις προηγούμενες, ενώ τα στάχια «πνίγηκαν» από νέα επτά που ήταν όμως άρρωστα και αδύνατα. Η ερμηνεία που έδωσε ο Ιωσήφ, ήταν ότι για επτά χρόνια στην Αίγυπτο οι καλλιέργειες θα αποδώσουν πολλούς καρπούς και γενικά θα επικρατήσει ευφορία. Τα επτά όμως αυτά χρόνια, θα τα διαδεχθούν επτά χρόνια λιμού και ξηρασίας. Και όντως έτσι έγινε. Οι Αιγύπτιοι όμως είχαν, μετά τις υποδείξεις του Ιωσήφ, αποθηκεύσει τρόφιμα και τα επτά χρόνια του λιμού τα πέρασαν αλώβητοι. Δεν έγινε όμως το ίδιο με τους ανθρώπους των γύρω περιοχών. Ανάμεσα σε αυτούς, ήταν και η οικογένεια του Ιωσήφ, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε ανέλθει στην Αιγυπτιακή κοινωνία και είχε λάβει πολλά αξιώματα. Ο Ιωσήφ διαχειρίσθηκε άριστα την εξουσία και φρόντισε στα δύσκολα χρόνια της πείνας όλο το λαό. Στα πρόθυρα του λιμού τα αδέρφια του, ζήτησαν βοήθεια από την Αίγυπτο και παρουσιάστηκαν μπροστά στον Ιωσήφ όπου ήταν ο υπεύθυνος διανομής των αποθηκευμένων αγαθών. Ενώ οι ίδιοι δεν αναγνώρισαν τον αδερφό τους, εκείνος κατάλαβε ποιους είχε απέναντι του. Εκείνη την στιγμή, φάνηκε για μια ακόμη φορά το μεγαλείο της ψυχής του Ιωσήφ. Εκείνος δεν τους κράτησε κακία, αντίθετα τα προσκάλεσε μόνιμα στην Αίγυπτο μαζί με τους γονείς του, για να γλυτώσουν από την απειλή της πείνας. Αυτός λοιπόν ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος αποτελεί προεικόνιση του Χριστού, διότι και Αυτός, αγαπητός υιός του Πατέρα, φθονήθηκε από τους ομοφύλους Του Ιουδαίους, πουλήθηκε από τον μαθητή Του τον Ιούδα τον Ισκαριώτη για τριάντα αργύρια και κλείσθηκε στο σκοτεινό λάκκο τον τάφο.
Στην Μεγάλη Δευτέρα επίσης περιλαμβάνεται και η ιστορία της «Καταραθείσης και Ξηρανθείσης Συκής». Ο Χριστός περπατώντας στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, την επομένη ημέρα της εισόδου του, είδε μια εύρωστη συκιά με παχύ φύλλωμα. Την πλησίασε με σκοπό να κόψει ένα σύκο. Η συκιά όμως δεν είχε καθόλου καρπούς.Τότε ο Ιησούς είπε απευθυνόμενος στο δέντρο: «Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα και εξηράνθη παραχρήμα η συκή» (Ματθ.21:19). Η συκιά την ίδια στιγμή ξεράθηκε. Γι’ αυτό λέγεται «Καταραθείσα», δηλαδή καταραμένη και «Ξηρανθείσα», δηλαδή ξεραμένη. Ποιά είναι αυτή η συκιά; Και γιατί ο Κύριός μας την καταράται; Η συκιά συμβολίζει, σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες μας, την Ιουδαϊκή Συναγωγή, αλλά και γενικώτερα όλο το γένος των Ιουδαίων.
ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!
ΕΚ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
(Δελτίο Τύπου)
