Όσες εξαγγελίες και να υπάρξουν, όσα συνέδρια και να γίνουν, όσες φορές και να έρθει ο Πρωθυπουργός στην περιοχή, σε όποιο ύψος κι αν βάλει τον πήχη η δημοτική αρχή, η αλήθεια για τους πυρόπληκτους της Αρχ. Ολυμπίας δεν αλλάζει. Ένα χρόνο μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές που κατέκαψαν το βιός των κατοίκων, η απελπισία, η απόγνωση, η απογοήτευση αλλά και η οργή περισσεύουν σε έναν τόπο που σβήνει. “Νιώθουμε πεταμένοι από το κράτος” λένε οι κάτοικοι που ακόμα περιμένουν να αποζημιωθούν με πενιχρές ενισχύσεις. Ο ένας χρόνος που πέρασε ήταν δύσκολος για τους ανθρώπους της γης που είδαν τις ελιές και το εισόδημά τους να χάνονται στις φλόγες. Και ο επόμενος χειμώνας που έρχεται θα είναι ακόμα δυσκολότερος…
Ήταν 4 Αυγούστου 2021, όταν λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι ξέσπασε από την περιοχή της Ηράκλειας η μεγάλη πυρκαγιά. Έως το απόγευμα οι φλόγες ακολούθησαν μια πορεία παρόμοια με τις φωτιές του 2007 και έφτασαν στην Αρχ. Ολυμπία. Εκεί οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής έδωσαν τη μάχη για να μη βεβηλωθεί από τις φλόγες και την κυβερνητική αδράνεια ο κάλλιστος της Ελλάδας τόπος…
Αλλά τι είναι ένας τόπος χωρίς τους ανθρώπους του; Η επόμενη ημέρα υπήρξε δραματική και μια πυρκαγιά που το πρωί δεν απειλούσε έκαψε χωριά και περιουσίες, σπίτια, λιοστάσια, στάβλους. Και η μεθεπόμενη ημέρα και η τρίτη και η τέταρτη… Μέχρι που οι φλόγες πέντε μέρες μετά πέρασαν στην Γορτυνία και συνέχισαν εκεί το καταστροφικό τους έργο.
Και οι άνθρωποι αυτού του τόπου βρέθηκαν να μετρούν ξανά, 15 χρόνια μετά το φονικό 2007, τις πληγές που άνοιξαν οι φλόγες.
“Η ζωή κυλάει φτωχά. Ο κόσμος κουράστηκε…”
Ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Χελιδονίου, Βασίλης Γκολφίνος περιέγραψε την καθημερινότητα μετά τις πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου. “Η ζωή κυλάει φτωχά έγιναν πολλές ζημιές και το μέλλον είναι αβέβαιο γιατί κάποιοι ήταν μεγάλοι άνθρωποι, έχουν κουραστεί και δεν θέλουν να συνεχίσουν με τις ελιές τους. Άλλοι πήραν αποζημιώσεις άλλοι όμως δεν πήραν. Το μέλλον είναι αβέβαιο…Μετά από ένα χρόνο η ζωή έχει αλλάξει, ο κόσμος δε βγαίνει ούτε στο καφενείο γιατί δεν έχει χρήματα, έχουν κουραστεί για να ξανά φτιάξουν τις περιουσίες τους. Ότι και να πάρουν δεν μπορεί να φτιαχτεί όμως όπως ήτανε πριν. Η φωτιά είναι καταστροφή…”.
“Μας πνίγει το άδικο και το παράπονο. Νιώθουμε πεταμένοι από το κράτος…”
Μια από τις πιο δυναμικές παρουσίες στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης μια γυναικεία φωνή που δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις, είναι η πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Κλαδέου, Ευγενία Φωτοπούλου. Και περιγράφει την κατάσταση ως έχει, χωρίς εκπτώσεις ή ωραιοποιήσεις.
“Πριν ένα χρόνο σε αυτό το μέρος γινόταν πανικός από τη φωτιά. Πέρασε ένας χρόνος, είμαστε στον ίδιο παρονομαστή και χειρότερα. Δεν έχει γίνει τίποτα. Μας ξέχασαν, η πολιτεία, η περιφέρεια, όλοι… Το πρώτο θέμα που καίει όλο τον κόσμο εδώ, είναι ότι δεν έχει αποζημιωθεί από τις φωτιές. Ο κόσμος υποφέρει έναν χρόνο τώρα, γιατί το κύριο εισόδημα ήταν η ελιά και η ελιά καταστράφηκε. Οι δρόμοι μας είναι το ίδιο, δεν έχει αλλάξει τίποτα. Τώρα η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, μας πνίγει το άδικο, μας πνίγει το παράπονο, νιώθουμε στην κυριολεξία πεταμένοι από το κράτος. Και για να σου μιλήσω για τον εαυτό μου από 22 χρονών ασχολούμαι με την αγροτιά. Έχω φάει την ζωή μου και αυτή τη στιγμή νιώθω ότι ζητιανεύω τους κόπους μου. Και μας κοροϊδεύουν… Μας λένε από μήνα σε μήνα θα τα πάρετε και έχει περάσει ένας χρόνος. Τι άλλαξε; Τίποτα! Μόνο πίκρα και στεναχώρια…”.
Στις συζητήσεις με κατοίκους άλλων χωριών η εικόνα είναι ίδια και εκεί, λέει η κα Φωτοπούλου.
“Δεν ξέρω τι να περιμένω ακόμα, δεν ξέρω που να απευθυνθώ, δεν ξέρω ποια πόρτα να χτυπήσω…” συμπληρώνει.
Ο καιρός περνά και τα προβλήματα παραμένουν άλυτα. “Έχουμε μεγάλο πρόβλημα με το ποτάμι τον Κλαδέο. Πέρυσι κατέβασε πάρα πολλά νερά, κατέστρεψε περιουσίες και δρόμους, έχουμε σπίτι το οποίο αυτή τη στιγμή δεν κατοικείται, επειδή δεν έχει δρόμο. Μου υποσχέθηκαν ότι μέσα στο καλοκαίρι θα γίνει. Είναι Αύγουστος και δεν έχει γίνει τίποτα! Πότε θα γίνει όταν θα μπουμπουνίσει και δεν θα μπορούμε να περάσουμε;”
Σε ότι αφορά τα μέτρα στήριξης που επί της ουσίας δεν ήλθαν, οι συγκρίσεις με την Εύβοια, την άλλη περιοχή που γνώρισε την πύρινη λαίλαπα το περσινό καλοκαίρι, είναι αναπόφευκτη.
“Μας είχαν τάξει επίσης ότι η επιστρεπτέα αν δε χαριστεί θα μειωθεί πάρα πολύ κάτι που δεν ισχύει και ο κόσμος αυτή τη στιγμή πληρώνει το 50%. Ενώ στην Εύβοια χαρίστηκαν τα πάντα. Γιατί εμείς; Είμαστε παιδιά κατώτερου θεού; Είμαστε αγρότες άλλων ταχυτήτων;” αναρωτιέται η πρόεδρος του Κλαδέου.
Οι φωτιές του περασμένου Αυγούστου, έδιωξαν πολλούς ανθρώπους, κυρίως νέους από τον τόπο τους. “Μετά τις φωτιές έχουν φύγει πολλοί από το χωριό. Πώς να μείνει ο νέος εδώ; Κάποιος που έχει μωρά παιδιά και το εισόδημα του είναι η αγροτιά πως θα μείνει; Πως θα ζήσει; Δεν έχουμε πληρώσει τίποτα, ούτε εφορία, ούτε ΕΦΚΑ, οι περισσότεροι αυτή τη στιγμή είναι ανασφάλιστοι, διότι δεν έχουν πληρώσει. Τι να κάνουμε; Και είμαστε μεγάλοι άνθρωποι με προβλήματα υγείας και είμαστε στον αέρα εντελώς εκτεθειμένοι. Δεν ξέρω για ποιο λόγο συμβαίνει όλο αυτό... Δεν έχει λεφτά το κράτος; Αν είναι έτσι γιατί μας κοροϊδεύουν; Γιατί μας τάζουν; Αν είχαμε νεκρούς ίσως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Γιατί φαίνεται ότι η ανθρώπινη ζωή εκτιμάται με κάποιες χιλιάδες ευρώ… Και λέμε ότι είμαστε υπερήφανοι διότι δεν έχουμε θύματα. Θύματα όμως έχουμε, νεκρούς δεν έχουμε… Γιατί εγώ δεν είμαι θύμα, που είμαι όλο αυτό τον καιρό στην εξαθλίωση; ΕΛΓΑ πληρώνουμε τόσα χρόνια για κάποιες έκτακτες ανάγκες. Που είναι;
Εγώ έχω απελπιστεί και δεν μιλάω μόνο για μένα, υπάρχουν οικογένειες με πολλά παιδιά, με μωρά, με παιδιά που σπουδάζουν, και όλα αυτά είναι πάρα πολύ δύσκολα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι στο χωριό έχουν κάνει διακανονισμό με την ΔΕΗ και ο ένας διακανονισμός πέφτει πάνω στον άλλον. Υπάρχουν σπίτια που έχει κοπεί το ρεύμα…
Που έχουν απλήρωτους λογαριασμούς, που πηγαίνουν στα χωράφια με τα πόδια τους γιατί δεν μπορούν να βάλουν βενζίνη, γιατί εμείς καήκαμε αλλά έτυχαν και αυτά τα γεγονότα που επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση.; Με μία λέξη ΔΡΑΜΑ…” αναφέρει η Ευγενία Φωτοπούλου, περιγράφοντας με μελανά χρώματα την πραγματικότητα στα πυρόπληκτα χωριά…
Ο Γιάννης Παναγιωτακόπουλος κάτοικος Κλαδέου, αναφέρει ότι ένα χρόνο μετά τις φωτιές τα προβλήματα παραμένουν ίδια. “Σε ό,τι αφορά το θέμα των αποζημιώσεων δεν έχει γίνει τίποτα σε όλο τον πυρόπληκτο κόσμο. Έχουμε προσπαθήσει με επιστολές, με τηλεφωνήματα και με άλλους τρόπους να επικοινωνήσουμε και να εκφράσουμε αυτή την αδικία. Με τα ίδια κριτήρια δεν έχουν πληρωθεί οι μισοί επί της ουσίας και μέχρι στιγμής δεν έχει δοθεί λύση. Μας απάντησαν ότι όσοι έχουν κάνει αίτηση στην ΑΡΩΓΗ μέχρι 25 του μήνα, είναι αυτοί που πληρώθηκαν και όσοι έχουν κάνει μετά, δεν πληρώθηκαν, γιατί θεώρησαν ότι ήταν αναξιόπιστα όσα δήλωσαν. Και αυτό θεωρούμε ότι είναι αδικία! Θα μπορούσε το κράτος να τα έχει ελέγξει λίγο νωρίτερα για να βοηθήσει τον κόσμο, γιατί αυτός που χάνει την παραγωγή του, τα ζώα του, έχει πολύ σοβαρό θέμα επιβίωσης”, είπε σχετικά με το σκέλος των αποζημιώσεων.
Όμως και αυτά που πρέπει να κάνει η τοπική αυτοδιοίκηση, έχουν μείνει πίσω. “Υπάρχουν πολλά προβλήματα στην οδοποιΐα, μετά τις φωτιές αν δείτε τον κεντρικό δρόμο που ανεβαίνει πάνω έχει πέσει σε τρία – τέσσερα σημεία, δεν έχει επισκευαστεί, η αγροτική οδοποιΐα δεν είναι σε καλή κατάσταση, αρκετοί δρόμοι στο χωριό μας δεν περνούν λόγω κατολισθήσεων ή εξαιτίας της βροχής ενώ πέφτουν και δέντρα. Αντιπλημμυρικά έργα στο χωριό δεν έχουν γίνει”.
Ο κ. Παναγιωτακόπουλος μίλησε και για εκείνα τα εργαλεία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ντόπιους να σταθούν ξανά στα πόδια τους, όμως οι αγκυλώσεις που υπάρχουν, βάζουν φρένο στην όποια προοπτική. Ένα παράδειγμα που ανέφερε είναι και το πρόγραμμα βιολογικής καλλιέργειας όπου αρκετοί απορρίφθηκαν χωρίς ουσιαστικό λόγο.
“Σήμερα ξεκίνησαν οι έλεγχοι στο χωριό μας για τα πυρόπληκτα, θεωρώ ότι θα περάσει περίπου ένας χρόνος για να γίνουν οι εργασίες προκειμένου να γίνει ο έλεγχος και να πληρωθούν. Μέριμνα μέχρι τώρα υπήρχε μόνο για τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες αλλά και αυτό μόνο στο 50%. Οι νέοι οι αγρότες δεν έχουν συμπεριληφθεί στην αποζημίωση όπως και οι μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες.Η κατάσταση είναι τραγική στα περισσότερα σπίτια των χωριών που ζουν από αγροτικά εισοδήματα” σχολίασε ο κ. Παναγιωτακόπουλος.
Ο Γιώργος Μπράμος από το Κλαδέο, στο ίδιο μήκος κύματος περιγράφει την κατάσταση στην περιοχή μετά τις πυρκαγιές. “Έχουμε καεί, ενώ έδωσαν προκαταβολές σε πολλούς κατά κύριο επάγγελμα αγρότες, στους περισσότερους δεν έχουν δώσει. Οι περισσότεροι τώρα που περνάνε οι γεωπόνοι θέλουν να ξεριζώσουν τα δέντρα τους αν είναι καμένα ή να βάλουν καινούργια. Αλλά με τι λεφτά να τα βάλουν; Δεν έδωσαν λεφτά να τα βάλουν αλλά και πως να τα καλλιεργήσουν; Δρόμοι δεν υπάρχουν πουθενά για να περάσουμε. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός σε εμάς και την Εύβοια που εκεί τα χάρισαν όλα και εδώ εμάς μας έχουν αφήσει σε τέτοια άσχημη κατάσταση. Αισθανόμαστε πλήρη εγκατάλειψη”…
Μάγειρα: “Το χωριό ζούσε από τις ελιές, τώρα όμως δεν έχουμε τίποτα”
Ο πρόεδρος της ΤΚ Μάγειρα Σπύρος Δρούλιας, χαρακτηρίζει την κατάσταση ένα χρόνο μετά τις πυρκαγιές… χάλια. “Αποζημιώσεις κάποιοι πήραν, κάποιοι όχι. Με ρωτάνε συνεχώς πότε θα πάρουν, αλλά και εγώ πως να γνωρίζω. Οι δρόμοι είναι χάλια μόνο κάτι γράνες έφτιαξαν. Ο γεωπόνος τώρα θέλει να πάει στα χωράφια και δεν μπορεί να περάσει. Ούτε αντιπλημμυρικά έχουν γίνει, ούτε τίποτα. Κάτι ψιλά μόνο. Το χωριό ζούσε από τις ελιές, τώρα όμως δεν έχουμε τίποτα. Οι περισσότεροι είναι εντελώς άφραγκοι”…
Ο Φώτης Μπασέτας περιέγραψε μια πιο ζοφερή πραγματικότητα. “Αισθανόμαστε ότι ζούμε στην κατοχή. Ο κόσμος παραμιλάει… Όσοι έχουν καεί ολοσχερώς υποφέρουν…
Το χωριό είχε τόσα παιδιά στο παρελθόν και τώρα έφυγαν όλοι. Πώς να παντρευτεί ο άλλος και να φτιάξει οικογένεια; Με τι να την ζήσει; Αν περάσει άλλη μία φωτιά και κάψει κι αυτά που δεν κάηκαν μας ξεκληρίσει και τελειώσαμε…
Ο Δημήτρης Σταματόπουλος μίλησε για το φόβο και την απόγνωση των κατοίκων στην πυρόπληκτη ζώνη… “Η αγοραστική κίνηση έχει πέσει, ο κόσμος δεν έχει λεφτά, ακόμα μας κοροϊδεύουν όλους με τις αποζημιώσεις και δεν έχουμε πάρει ούτε το 30 τοις 100 ακόμα. Μας λένε συνεχώς ότι θα μπουν τα χρήματα άλλα φως δεν βλέπουμε. Το εισόδημα μετά τις φωτιές έχει μειωθεί περίπου γύρω στο 40%. Φοβόμαστε τόσο πολύ μήπως ξεσπάσει κι άλλη φωτιά, γιατί υπάρχει ένα κομμάτι στο χωριό παρθένο, που δεν έχει καεί ποτέ. Ο Θεός να βάλει το χέρι του να μη συμβεί ποτέ κάτι κακό…”
Στην χτυπημένη από τη μανία της φύσης Καυκανιά
Η τοπική κοινότητα Καυκανιάς είναι ένα χωριό που ταλαιπωρείται εδώ και χρόνια από τη φύση. Πυρκαγιές, κατολισθήσεις, καθιζήσεις, όλα πάνω της έχουν πέσει. Στις περσινές πυρκαγιές εκεί κάηκαν τα πρώτα σπίτια, στην πορεία της φωτιάς.
“Σαν σήμερα είχαμε το σοβαρότερο πλήγμα, στο χωριό μας, άναψε μία φωτιά και σαν αποτέλεσμα είχε το χωριό μας να είναι από τα πρώτα που κάηκε. Δώσαμε σαν χωριανοί μεγάλη προσπάθεια να καταφέρουμε να γλιτώσουμε κάποια” είπε ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Γιώργος Ρηγόπουλος.
“Η ζημιά ήταν 100% σε πολλά σπίτια, σε αγροτόσπιτα, ελιές, λιγότερο σε σταφίδες. Από ότι είδαμε από την πολιτεία η κινητοποίηση ήταν άμεση, ήρθε μέχρι και η πρόεδρος της Δημοκρατίας και όλοι ελπίζαμε ότι θα δοθεί μία λύση πιο γρήγορη. Βέβαια άργησε η κρατική αρωγή, κάποιοι που είμαστε πραγματικά αγρότες πήραμε στη συνέχεια με μεγάλη καθυστέρηση, μία καλή αποζημίωση αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που δεν πήραν κάτι και αυτοί είχαν τεράστιο πρόβλημα καθώς δεν έβγαλαν καθόλου λάδι. Οι άνθρωποι αυτοί είναι αγανακτισμένοι, γιατί έχουν μεγάλες ανάγκες. Τώρα έχουν έρθει οι γεωπόνοι, να κάνουν μία εκτίμηση αλλά η εκτίμηση αυτή, έπρεπε να γίνει τον περασμένο Σεπτέμβρη με Οκτώβρη” είπε μεταξύ άλλων και σημείωσε πως τα καμένα σπίτια είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που έρχεται να προστεθεί στις απώλειες λόγω καθιζήσεων τα τελευταία 11 χρόνια.
“Θα ρίξω ευθύνες στην πολιτεία, στους βουλευτές μας, στον περιφερειάρχη και στους δημάρχους. Εκείνος που δε φταίει είναι ο πρόεδρος γιατί εγώ έχω δώσει τον εαυτό μου αλλά δεν μπορώ να βρω λύση. Πρέπει στο χωριό να δοθεί λύση έτσι ώστε να μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε τα καμένα σπίτια, τις αποθήκες και να πάρει μία αξία το χωριό. Γιατί βλέπω ότι χωριανοί που αναγκάζονται εδώ και 10 χρόνια για να μη χάσουν την κρατική αρωγή και όλα τα υπόλοιπα και αναγκάζονται να χτίσουν σε άλλα μέρη. Είναι μεγάλη αδικία…”
Η αποκατάσταση καθυστερεί και η ζωή γίνεται πιο δύσκολη για τους πληγέντες. “…Πρέπει να λυθεί το ζήτημα άμεσα. Εμείς, επειδή είμαστε πραγματικοί αγρότες, θα προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να κάνουμε την αποκατάσταση. Ζητάμε όμως από την πολιτεία να δοθούν άμεσα αποζημιώσεις. Όσοι βγάλαμε λίγο λάδι, είχε μία ικανοποιητική τιμή κάπως προσπαθήσαμε να τα φέρουμε βόλτα. Βέβαια η ζωή είναι πολύ δύσκολη, τα χωριά είναι γερασμένα χωρίς νέους. Όμως όλοι οι άλλοι που δεν έχουν πάρει καμιά αποζημίωση είναι σε τρομερά δύσκολη κατάσταση. Μετά το 2000 τα νέα παιδιά έφυγαν και όταν άρχισαν οι αδικίες για τον αγρότη, να ανεβαίνει το κόστος παραγωγής και με όλα τα άλλα τα προβλήματα, οι νέοι αναγκάστηκαν να φύγουν για την πόλη και να βρουν μία σίγουρη δουλειά.
Τα καμένα σπίτια ακόμα δεν έχουν αποκατασταθεί, αλλά δεν έχουν αποκατασταθεί και τα σπίτια που έχουν πληγεί από την κατολίσθηση του 2011 και το 2012. Εδώ πρέπει ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας να δώσει εντολή στον κ. Φαρμάκη και να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε. Είναι μεγάλη αδικία όλο αυτό. Ας έρθουν οι αρμόδιοι να το δουν. Είμαστε σε έδαφος που δεν έχει πρόβλημα. Αυτό που πρέπει να πω τώρα, είναι ότι ο Δήμος δουλεύει για το χωριό μας έχει στείλει τα μηχανήματα και οι δρόμοι θα αποκατασταθούν”…
Στις Πεύκες (Βύλιζα) η φωτιά πέρασε μέσα από το χωριό
Η Βύλιζα (επίσημα Πεύκες) είναι ένα άλλο χωριό που υπέστη μεγάλες καταστροφές. Οι φλόγες πέρασαν μέσα από το χωριό και αρκετά σπίτια κάηκαν. Τα πάντα στις αγροτικές εκτάσεις τριγύρω έγιναν στάχτη.
“Το χωριό βιώνει μία δύσκολη κατάσταση γιατί οι αποζημιώσεις έτρεξαν στους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες. Αποζημίωση στην απώλεια παραγωγής στο κύριο εισόδημα που είναι το ελαιόλαδο δεν υπήρξε προκειμένου να συμπληρωθεί το εισόδημα. Οπότε οι αποζημιώσεις απαλύνουν τον πόνο αλλά δεν έλυσαν το πρόβλημα. Οι υπόλοιποι όμως έχουν σοβαρό πρόβλημα οικονομικό και πρόβλημα επιβίωσης” μας είπε ο πρόεδρος του χωριού, Ανδρέας Μαραγκός.
“Σε ό,τι αφορά τα καμένα σπίτια το κλιμάκιο της Πάτρας, τα έχει ελέγξει και έχει τρέξει τις διαδικασίες. Τώρα κολλάμε απλώς στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Σε ό,τι αφορά τώρα τους δρόμους παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλει ο Δήμος δεν έχουν αποκατασταθεί. Αντιπλημμυρικά έργα δεν έχουν γίνει. Ευτυχώς δηλαδή που δεν είχαμε και άγριο χειμώνα να έχουμε πλημμυρικά φαινόμενα” σχολίασε.
Η χρονιά που πέρασε στο ελαιόλαδο ήταν καταστροφική. "Όλοι στο χωριό αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα. Στο ελαιοτριβείο δεν πήγαν να πουλήσουν ελαιόλαδο που ήταν το κύριο εισόδημα στο χωριό. Και πιστεύω ότι κάθε χρόνο η κατάσταση θα επιδεινώνεται αν δεν δοθούν οι αποζημιώσεις και για την απώλεια παραγωγής. Τα κλιμάκια κάνουν ελέγχους, αλλά απ’ ό,τι έμαθα η διαδικασία των ΠΣΕΑ είναι χρονοβόρα. Αν δε δοθούν οι προκαταβολές στο άμεσο μέλλον, θα υπάρξει πρόβλημα επιβίωσης. Το χωριό ερημώνει και χάνει την οικονομική του δύναμη. Η φωτιά για το χωριό μας ήταν η ταφόπλακα” δήλωσε ο κ. Μαραγκός, που ευχαρίστησε και εκείνους που έσπευσαν όταν έσβησαν οι φλόγες να βοηθήσουν το χωριό με κάθε τρόπο, όπως το Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο που δώρισε ελαιόδεντρα για την αποκατάσταση των ελαιώνων.
Ο Ανδρέας Αργυρόπουλος συμφώνησε με τον πρόεδρο. “Υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα που καήκαμε, εγώ προσωπικά δουλεύω στην Αρχαία Ολυμπία, σε κουζίνα ξενοδοχείου. Δεν γίνεται διαφορετικά. Έχω οικογένεια, αλλά τραβάμε μεγάλα ζόρια γιατί η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Τώρα αν δεν μας δώσουν για τις ελιές κάποια χρήματα που είπαν θα υπάρχει πρόβλημα”…
Lalas Village: Η επιχείρηση που “γονάτισαν” οι φλόγες και κάνει αγώνα να σταθεί σε μια περιοχή που υποφέρει
Το Lalas Village μια επιχείρηση τουριστικών καταλυμάτων αλλά και χώρος διασκέδασης και διοργάνωσης εκδηλώσεων, υπέστη σημαντικές ζημιές από την μεγάλη πυρκαγιά που έφτασε στην περιοχή το απόγευμα της 5ης Αυγούστου. Λίγο νωρίτερα εκατοντάδες πολίτες βρίσκονταν εκεί και κοιτούσαν το πύρινο μέτωπο που βρισκόταν αρκετά μακριά. Μέσα σε λίγη ώρα, οι φλόγες έκαιγαν τα πάντα.
Ο ιδιοκτήτης Γιώργος Αγριδιώτης μίλησε στο ilialive.gr για όσα συνέβησαν μετά από εκείνες τις στιγμές. “Κάναμε μεγάλο αγώνα, όλο αυτό το χρόνο το φτιάξαμε πάλι από την αρχή. Οι ζημιές ήταν τεράστιες, όμως η επιχείρηση ξαναφτιάχτηκε και λειτουργεί όπως ήταν. Με πολύ κόπο και αγώνα. Βοήθεια έχω πάρει μικρή σε αρωγές από το κράτος. Για τον εξοπλισμό ζητάω εδώ και ένα χρόνο και δεν μου τα έχουν δώσει, αν και ο φάκελος μου είναι έτοιμος” μας είπε σχετικά με την στήριξη που περίμενε.
Όμως η περιοχή βουλιάζει οικονομικά από τις επιπτώσεις της πυρκαγιάς. “Η κατάσταση δεν είναι ίδια, είναι όλα καμένα, παντού μαυρίλα κάτω. Ευελπιστώ ότι κάποια στιγμή θα πρασινίσει. Η περιοχή έχει φτωχύνει πάρα πολύ και αυτό έχει αντίκτυπο και στην επιχείρησή μου. Εμείς είμαστε οικογενειακή επιχείρηση, πιστεύω να τα καταφέρουμε. Το χωριό μετά τις φωτιές οικονομικά πιστεύω ότι έχει πέσει γύρω στο 40%. Οι νέοι είχαν την ελιά ως επάγγελμα και την κτηνοτροφία, αλλά πολλοί από αυτούς σκέφτονται να φύγουν. Με λίγα λόγια το χωριό ερημώνει. Και αν δείτε το χωριό καθόλη τη διάρκεια της ημέρας θα καταλάβετε ότι δεν δουλεύουν τα μαγαζιά, ο κόσμος είναι παγωμένος. Η ελιά για να ξαναγίνει θέλει τουλάχιστον οχτώ χρόνια, που και πάλι φωτιά θα έχουμε. Μας έχει κουράσει πια αυτό…”.
Οι αποζημιώσεις που εξαγγέλθηκαν δεν ήρθαν στο χρόνο και στα ποσά που απαιτούνται για την αποκατάσταση. “Έδωσαν κάποια χρήματα αλλά και πάλι με δυσκολία πέρασε ένας χρόνος για να πάρουμε από την ελιά, αυτή την προκαταβολή που έδωσαν. Και τώρα λέει θα ξανάρθουν από Σεπτέμβρη, -Οκτώβρη για επανέλεγχο. Χάθηκαν δηλαδή αυτομάτως δύο χρονιές.Είναι πολλοί που θα παρατήσουν την καλλιέργεια, φοβούνται να ξανά βάλουν ελαιόδεντρα γιατί λένε ότι πάλι τα ίδια θα έχουμε.
Εγώ προσωπικά, πέρσι δεν δούλεψα, έχασα όλη τη σεζόν, ανοίξαμε το Πάσχα που πήγε σχετικά καλά, αλλά τώρα το καλοκαίρι βλέπω τον κόσμο παγωμένο. Τα χωριά μας είναι έρημα, πότε θα δουλέψουμε; 10 ημέρες τον Αύγουστο; Δεν υπάρχουν χρήματα και κάτι να έχει κάποιος φοβάται να τα χαλάσει, γιατί δεν ξέρει τι να περιμένει... Ο κόσμος με όλα αυτά που ακούει έχει τρομάξει” είπε…
Και μαζί με τις επιπτώσεις των πυρκαγιών, έρχονται και άλλα βάρη. Το ενεργειακό κόστος, και το ηλεκτρικό ρεύμα. “Εγώ είδα τεράστια διαφορά. 100% επάνω. Ως πυρόπληκτοι δεν είχαμε καμία ιδιαίτερη μεταχείριση. Θα έπρεπε ο Δήμος να ασχοληθεί, που δεν εμφανίστηκε καθόλου Δήμος εδώ στην περιοχή μας, για να μην πω για την δική μου επιχείρηση. Δεν εμφανίστηκαν πουθενά να στηρίξουν κάποιες οικογένειες που είχαν πραγματική ανάγκη” σχολίασε.
