Χρόνια ασθενής αυτοτραυματίστηκε στο κρεβάτι της – Απέλπιδες προσπάθειες των γιατρών να σώσουν την όρασή της
Του Γιάννη Σπυρούνη
Είναι απίστευτο αυτό που συνέβη τα ξημερώματα της Παρασκευής στην ψυχιατρική κλινική της νοσηλευτικής μονάδας Πύργου. Μια 37χρονη χρόνια ψυχικά ασθενής αυτοτραυματίστηκε, ενώ ήταν καθηλωμένη στο κρεβάτι της και έβγαλε στην κυριολεξία τα μάτια της. Σοκαρισμένο το προσωπικό δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που συνέβη. Η πράξη της αυτή έγινε άμεσα αντιληπτή την ώρα που είχε αποκολλήσει τον ένα οφθαλμό και επιχειρούσε το ίδιο να κάνει και στον δεύτερο.
Ήταν τα ξημερώματα της Παρασκευής όταν οι νοσηλευτές που πραγματοποιούν τους συχνούς ελέγχους στα βαριά περιστατικά που νοσηλεύονται στην ψυχιατρική κλινική της νοσηλευτικής μονάδας Πύργου, μπήκαν στο θάλαμο που νοσηλευόταν η 37χρονη από την Πάτρα. Η εικόνα που αντίκρισαν ήταν φρικιαστική. Αν και καθηλωμένη στο κρεβάτι η 37χρονη είχε καταφέρει να βγάλει τον ένα οφθαλμό της με το χέρι της και επιχειρούσε το ίδιο και στον άλλο. Μέσα σε μια λίμνη αίματος και προφανώς μέσα στις παραισθήσεις της, αγνοώντας κάθε πόνο, αλλά ακολουθώντας το δρόμο που είχε χαράξει το θολωμένο της… μυαλό.
Οι νοσηλευτές προσπάθησαν να σταματήσουν κάθε προσπάθεια περαιτέρω αυτοτραυματισμού της, όμως και οι ίδιοι σοκαρισμένοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που διαδραματιζόταν μπροστά τα μάτια τους. Άμεσα κλήθηκαν γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό και από άλλες κλινικές και τμήματα του νοσοκομείου για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση της 37χρονης κάνοντας προσπάθεια να σώσουν ότι μπορούν από την όρασή της. Δυστυχώς η βλάβη που είχε προκαλέσει στα μάτια της η γυναίκα ήταν ανεπανόρθωτη. Το πρωί μεταφέρθηκε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου για να γίνει μια εκτίμηση της κατάστασής του τραυματισμού της και διαπιστώθηκε πως δεν μπορούσε να γίνει τίποτα ιατρικώς για να σωθεί η όραση της 37χρονης. Αργότερα μεταφέρθηκε και πάλι στη νοσηλευτική μονάδα Πύργου, όπου θα παραμείνει για νοσηλεία.
Σύμφωνα με πληροφορίες η άτυχη γυναίκα, βασανίζεται με ψυχιατρικά προβλήματα από τη νεαρή ηλικία των 16 ετών. Τότε ζούσε στην Πάτρα και ξεκινούσε ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Ένα μυαλό που βασανιζόταν καθημερινά, μια τραγική φιγούρα, που «έφευγε» όλο και περισσότερο από τη γραμμή της λογικής. Ένας άνθρωπος που χρειαζόταν υποστήριξη, αλλά η κατάστασή της ήταν τέτοια, που όσο και αν γινόταν προσπάθεια βοήθειας η κοπέλα «χανόταν». Είχε προβεί σε πολλές απόπειρες αυτοκτονίας με διαφορετικούς τρόπους, ακόμα και με βουτιά στο κενό. Επιβίωνε κάθε φορά, όμως από το μυαλό της, η αυτοκαταστροφή δεν απομακρυνόταν. Ίσα – ίσα, η τάση της αυτοκτονίας μεταμορφωνόταν σε μια ισχυρή εμμονή. Στην Ψυχιατρική Κλινική του Πύργου, έφτασε την Πέμπτη. Οι παραισθήσεις της, αυτό που βίωνε, το μυαλό της, την οδήγησαν σε μια φρικιαστική για τον εαυτό της μα και για την υπόλοιπη κοινωνία πράξη…
