Πλήθος ιεραρχών, εκπροσώπων τοπικών αρχών και κόσμου, παραβρέθηκαν το πρωί της Κυριακής στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στον Πύργο, όπου τελέστηκε το 40ήμερο μνημόσυνο του Μητροπολίτη πρώην Ηλείας Κυρού Γερμανού.
Στην Θεία Λειτουργία και την επιμνημόσυνη δέηση χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορίνθου κ.κ. Διονύσιος, ενώ συμμετείχαν ακόμη ο Μητροπολίτης Ηλείας και Ωλένης κ.κ. Αθανάσιος Β' , ο Μητροπολίτης Μέμφιδος Αιγύπτου κ.κ. Νικόδημος, ο Μητροπολίτης Φωκίδος κ.κ. Θεόκτιστος, ο Μητροπολίτης Ζακύνθου κ.κ. Διονύσιος, ο Μητροπολίτης Κεφαλληνίας κ.κ. Δημήτριος και ο Επίσκοπος Ανδρούσης κ.κ. Κωνστάντιος.
Φυσικά παρόντα ήταν τα μέλη της οικογένειας του Μακαριστού Γερμανού, τα αδέρφια και τα ανίψια του και οι λοιποί συγγενείς του, εμφανώς συγκινημένα από την αγάπη του κόσμου που “πλημμύρισε” τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου για να τιμήσει τον επί 40 έτη Ιεράρχη της Ηλείας
Πριν την τέλεση του μνημοσύνου και στην ολοκλήρωση της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορίνθου μίλησε για τον μακαριστό Γερμανό Παρασκευόπουλο χαρακτηρίζοντάς τον Σεμνό, ταπεινό, αυστηρό, ταυτόχρονα γλυκύ. Έναν άνθρωπο που το δύσκολο κοινό του Πύργου, καίτοι ήταν Αμαλιαδαίος τον απεδέχθη ως προϊστάμενο του Μητροπολιτικού Ναού, γιατί ήταν προικισμένος με πολλά χαρίσματα από το Θεό, αλλά και με άλλα, τα οποία ο ίδιος καλλιέργησε..
“Δεν θα άκουγες λόγο σαθρό να βγει από τα χείλη του. Πάντα με μέτρο, και το αστείο του, διότι είχε χιούμορ, δεν θα ξέφευγε από αυτό που ονομάζουμε εμείς εκκλησιαστικό φρόνημα. Τηρούσε πάντοτε τις αποστάσεις, αλλά και ταυτόχρονα ήταν οικείος, πατρικός και στοργικός” ανέφερε ο Μητροπολίτης Κορίνθου και συνέχισε κάνοντας μια αναδρομή στην περίοδο που γνώρισε τον Μακαριστό Γερμανό…
“Διακονήσαμε, εκείνος ως Πρωτοσύγκελος στη συνέχεια κι εγώ ως Πρωτοδιάκονος του μακαριστού Αθανασίου του Α΄. Στην Αγία Κυριακή αρχικά εγώ ως Διάκονος και στη συνέχεια εδώ εις τον Μητροπολιτικό Ναό. Οι λειτουργίες του ήταν πλήρεις κατανύξεως. μυσταγωγίες πραγματικές.
Το κήρυγμα του, περιεκτικότατο, θεολογικότατο, περιληπτικότατο, δεν κούραζε ποτέ, όπως και τα γραπτά του. Καθώς εξελίσσονταν μέσα στην Εκκλησία, έβλεπε κανείς την ωριμότητά του. Συμπτωματικώς ακολούθησα κάποια από τα βήματά του και η χάρις του Θεού με ενέταξε χωρίς να το καταλάβω και χωρίς να το ξέρω, στην οικογένεια την πνευματική που ίδρυσε ο αείμνηστος Δαμασκηνός Παπανδρέου, ο Μητροπολίτης Κορινθίας και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος, Αντιβασιλεύς και Πρωθυπουργός. Ο οποίος εχειροτόνησε τον Γερμανό Γκούμα, που εχειροτόνησε τον Γερμανό Παρασκευόπουλο που κάνουμε σήμερα το μνημόσυνό του. Ο Αθανάσιος Βασιλόπουλος υπήρξε κληρικός της Μητροπόλεως Κορίνθου πριν γίνει Επίσκοπος.
Όταν ήρθα εδώ, ούτε ήξερα από πού προήρχετο η εκκλησιαστική του καταγωγή, και δυο μήνες πριν κλείσει τα μάτια του με φώναξε και μου είπε: Έλα κάτω, σε θέλω. Πάρε αυτόν τον Σταυρό, τον έδωσε ο προκάτοχός σου ο Αντιβασιλεύς Δαμασκηνός στη χειροτονία του Γερμανού του Γκούμα εις Επίσκοπον, όταν τον έκανε Μητροπολίτη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας το 1936. Πάρτον, γιατί και ο Γκούμας είχε υπηρετήσει πρωτοσύγκελος στη Μητρόπολη Κορίνθου και είχε προσφέρει σημαντικό έργο όταν το 1928 υπήρξαν σεισμοί”.
Συνέχισε σκιαγραφώντας το προφίλ του Μακαριστού Μητροπολίτη πρώην Ηλείας λέγοντας ότι “…λιτός ο Γερμανός Παρασκευόπουλος, δεν περιαυτολόγησε ποτέ. Επετέλεσε σημαντικότατο έργο, και δεν σας αποκρύπτω, ότι δεν του το είχα. Μου είπε ο ίδιος την ημέρα της χειροτονίας του. «Αδερφέ, ο καθένας με τα χαρίσματά του. Ο Αθανάσιος έφτιαξε. Και έφτιαξε πολλά και μεγάλα και καλά. Να δω τώρα, πως εγώ θα τα συντηρήσω». Ναι, Δεσπότη μου, θα τα συντηρήσεις.
Και πραγματικά μετά από 40 χρόνια και τα αύξησε, και την περιουσία τους την αύξησε ώστε να είναι λειτουργικά αυτοδύναμα. Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό. Και από την άλλη, να ασχολείται με όλα. Κοιτάω τόμους που έχει γράψει και τους ονομάζει η Διακονία μου και βλέπει κανείς επιστολές που μπορεί να έχει απευθύνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, τον Αρχιεπίσκοπο, την Ιερά Σύνοδο, το Υπουργικό Συμβούλιο, αλλά και στην κυρά- Μαρία και στον κυρ Γιώργο και τον κυρ Γιάννη και στην εφημερίδα, που έγραψε ο ανώνυμος, ο ταπεινός, ο απλός. Λιτά και ουσιαστικά.
Και λέει κανείς: Πότε εύρισκε αυτός ο Άνθρωπος το χρόνο να αναλωθεί για το έργο του Χριστού και της Εκκλησίας. Και αυτά αθόρυβα. Για αυτό συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ” ανέφερε ο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορίνθου κ.κ. Διονύσιος.
Έμπειρος γνώστης της νομοθεσίας - Καταλυτική η συμβολή του σε εκκλησιαστικά ζητήματα
Ο Μητροπολίτης Κορίνθου, αναφέρθηκε και στην βαθιά γνώση της νομοθεσίας γύρω από τα εκκλησιαστικά θέματα που είχε ο Μακαριστός Μητροπολίτης Κυρός Γερμανός “Είπε κάποιος ότι σαν τον Γερμανό σπανίζουν προσωπικότητες. Θα πω τούτο το τελευταίο. Όταν Αρχιεπίσκοπος ήταν ο Μακαριστός Σεραφείμ και είχε η Εκκλησία τις διενέξεις με την κυβέρνηση για το θέμα το περιουσιακό, ήταν Γραμματεύς της Ιεράς Συνόδου.
Και μου είπε τότε ο Νομικός Σύμβουλος του Αρχιεπισκόπου, αλλά και του Πρωθυπουργού ταυτοχρόνως του Ανδρέα Παπανδρέου. «Σαν τον Γερμανό δεν υπάρχει Δεσπότης και Κληρικός που να ξέρει τη Νομοθεσία και τη Νομολογία για τα εκκλησιαστικά θέματα. Πριν πάω να μιλήσω στον Πρωθυπουργό και τον Αρχιεπίσκοπο τον συμβουλεύομαι. Και μετά κάνουμε, ότι κάνουμε».
Και έληξε εκείνη η κρίση με συμφιλιωμένους τον Αρχιεπίσκοπο και τον Πρωθυπουργό και εν πολλοίς οφείλετο αυτό στην παρέμβαση του Γερμανού”.
Ο Μητροπολίτης Κορίνθου κατέληξε λέγοντας ότι “… για ώρες θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για αυτόν. Είναι καύχημα για την Ηλεία ότι πέρασε από εδώ και ότι τον άφησε ο Θεός να είναι ο μακροβιότερος Επίσκοπος της σύγχρονης Ηλειακής Εκκλησίας. Με τεράστιο έργο και προσφορά.
Γι αυτό προσευχηθείτε ο Θεός να συγχωρήσει τα ανθρώπινα λάθη του και να τον αξιώσει γιατί το ποθούσε πολύ, το αγαπούσε, το ήθελε, το προσπαθούσε να είναι από αυτούς που θα αναστηθούν, και θα είναι και αυτός, όχι ρουσφετολογικά, αλλά κατά Χάριν Θεού σε αυτούς που θα κρίνουν τις φυλές των ανθρώπων για την πίστη τους.
Ας έχουμε την ευχή του και ας τον αναπαύσει ο Θεός, κι εσείς να χαίρεστε γιατί είχατε τέτοιον Επίσκοπο, που σας άφησε έναν άλλον, καλό και ευλογημένο διάδοχο να συνεχίσει το έργο και του Αθανασίου του Α΄και το δικό του.
Αιωνία τους η μνήμη!”
