Σήμερα το Τροπάριο της Κασσιανής. Οι στίχοι και τι συμβολίζει η Μεγάλη Τρίτη.
Το απόγευμα της Μ. Τρίτης, στην εκκλησία ψάλλεται ένας από τους πιο δημοφιλείς όρθρους της θρησκευτικής υμνολογίας, το Τροπάριο της Κασσιανής.
Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,
την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,
οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,
ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,
ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,
κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,
ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,
αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις,
ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,
τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθη
και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,
ψυχοσώστα Σωτήρ μου;
Μη με την σήν δούλην παρίδης,
Ο αμέτρητον έχων το έλεος.
Τι γιορτάζουμε τη Μεγάλη Τρίτη
Είναι αφιερωμένη στη μνεία του ιερού ευαγγελίου που αναφέρεται στη δριμύτατη καταγγελία του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, των Γραμματέων και των Φαρισαίων. Σύμφωνα με το χριστιανικό εορτολόγιο καθιερώθηκε να ονομάζεται Μεγάλη Τρίτη η ημέρα Τρίτη της Μεγάλης Εβδομάδας ή Εβδομάδας των Παθών του Ιησού Χριστού. Κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας της Μεγάλης Τρίτης συνεχίζεται η ανάγνωση από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, όπου γίνεται λόγος για τη Δευτέρα Παρουσία και την Ημέρα της Κρίσης.
Τη Μ. Τρίτη έχουμε και τη γνωστή παραβολή των Δέκα Παρθένων (παρανύμφων), οι οποίες περίμεναν τον γαμπρό. Όπως αναφέρει το Ευαγγέλιο, οι δέκα ήταν φρόνιμες και είχαν αρκετό λάδι για τις λάμπες που θα χρησιμοποιούσαν κατά την διάρκεια της αναμονής τους, ενώ οι άλλες πέντε ήταν «ανόητες» και έφεραν μαζί τους μόνο τους λαμπτήρες τους, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να αποκλειστούν από τη γιορτή. Η παραβολή αυτή μας καλεί να είμαστε προετοιμασμένοι για την Ημέρα της Κρίσης.
Παράλληλα, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τρίτης θυμόμαστε και την Παραβολή των Ταλάντων, σύμφωνα με την οποία ο αφέντης (Θεός) εμπιστεύτηκε την περιουσία (χαρίσματα) Του στους δούλους Του, δίνοντας σε άλλους περισσότερα και άλλοι λιγότερα. Κάποιοι τα καλλιέργησαν και τα αύξησαν, όμως ο ένας ήταν οκνηρός και έθαψε το μοναδικό τάλαντο που του δόθηκε, με αποτέλεσμα ο αφέντης τελικά να του το πάρει και να τον δώσει στον άλλον που δούλεψε πιο σκληρά και αύξησε την περιουσία του. Η παραβολή αυτή αναφέρεται στα χαρίσματα που μας δίνει ο Θεός και μας θυμίζει ότι πρέπει να εργαζόμαστε σκληρά για να τα καλλιεργούμε.
Η εκκλησία αποφάσισε από την αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας να ψάλλεται ο όρθρος της επόμενης ημέρας για να μπορέσουν όσο είναι δυνατόν περισσότεροι πιστοί να συμμετέχουν στις Ακολουθίες. Αυτός είναι και ο λόγος που επίσημα η Μεγάλη εβδομάδα ξεκινά μια μέρα πριν, καθώς ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας ψάλλεται το βράδυ της Κυριακής των Βαϊων και ομοίως συμβαίνει και με τις υπόλοιπες ημέρες.
