ΝΙΚΟΣ ΘΕΜ. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ 1936-2023
Σήμερα στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου Πύργου από τις 4 το απόγευμα συγγενείς και φίλοι θα μπορούν να ασπαστούν και να προσευχηθούν για τον Νίκο Λαμπρόπουλο. Μαζί με τους αγαπημένους του, μισή ώρα αργότερα όλοι όσοι τιμούν τη μνήμη του θα προσευχηθούν στην εξόδιο ακολουθία και στην ταφή του στο Α’ κοιμητήριο της πόλης.
Ο μεταστάς Νίκος Λαμπρόπουλος ήταν γηγενής Πυργιώτης, γιος του Θεμιστοκλή και της φιλάθλου μητέρας του Αγγελικής, που ευτύχησε να τον καμαρώσει και ως διαιτητή και να τον υπερασπιστεί στην κερκίδα του γηπέδου.
Υπήρξε ανδρείος, μεγαλόψυχος, έντιμος και γνώριζε ότι η αρετή ήταν το ανώτερο που μπορούσε να διακρίνει εν ζωή o άνθρωπος.
Ως οικογενειάρχης, ως σύζυγος και ως πατέρας, άξιος. Σχεσιοδυναμικός επαγγελματίας υπηρέτησε τον ΟΤΕ πιστά για πάρα πολλά χρόνια. Ως διαιτητής, με ηθικές αρετές, με δικαιοσύνη και πέραν της νομιμότητας.
Αξίωσε τη δημόσια αναγνώριση ενασχολούμενος με τον αθλητισμό, τη διαιτησία, την τοπική αυτοδιοίκηση εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος με τον αείμνηστο Δήμαρχο Δημητρακόπουλο, με την εφορία Σταδίου και με τη μεγάλη του αγάπη το Σύνδεσμο διαιτητών ποδοσφαίρου όπου και τον υπηρέτησε επί σειρά ετών από τη θέση του Προέδρου.
Σ’ όλους τους τομείς διακρίθηκε λαμβάνοντας: Τιμή μετ’ Επαίνων.
Ο αείμνηστος Νίκος Λαμπρόπουλος, γνώριζε ότι η αξία στην ανθρώπινη ζωή βρισκόταν στις δραστηριότητες που επιλέγουμε ως πράξεις και ενέργειες και το έκανε σκοπό του. Γνώριζε επίσης ότι το ύψιστο αγαθό που δίνει νόημα στη ζωή είναι η ευδαιμονία, όχι με την έννοια του πλουτισμού αλλά μ’ αυτή της υγείας, της χαράς, της συγκρότησης, της σοφίας και της ενεργοποίησης των ανθρώπινων δυνατοτήτων.
«Κι αν υπέπεσα σε κάποιο φάουλ αυτό ήταν «ακούσιο, αγωνίστηκα στη ζωή μου χωρίς να πάρω έστω μία «κίτρινη» κάρτα. Φυσικά και αξίωνα για την Άννα τη σύζυγό μου και τον Θέμη το γιο μου ότι ανώτερο μπορούσα να τους δώσω» τόνισε στον υπογράφοντα στην προ εβδομάδων συνάντησή τους. «Τους ευχαριστώ και τους δύο για ότι μου πρόσφεραν»
Η φιλία για τον εκλιπόντα υπήρξε ένας προνομιακός χώρος, που συνιστούσε αληθινή επικοινωνία. Άρεσε στον μεταστάντα να κάνει πράγματα με τους φίλους του και να έχει δραστηριότητα μαζί τους. Να βρίσκεται στο χώρο της προνομιακής ορατότητας σε συνθήκη και σχέση λόγων και έργων. Μα και όταν χρειάστηκε - ο αναχωρών από το γήινο βίο - εξέφραζε το δυναμικό χαρακτήρα της φιλίας. Η φιλία για τον ίδιο δεν ήταν ποτέ αναγκαιότητα, ήταν πολυτέλεια. Γιατί ο Νίκος Λαμπρόπουλος ήταν αγαθός με την έννοια του αγνού, του έντιμου και θεωρούσε τους φίλους παράσημο ζωής.
Ο δημοσιογράφος Γιάννης Σπυρούνης του προσέδωσε πολλά χαρακτηριστικά, όπως: «ευπατρίδη» της διαιτησίας, ευγενή, αγαπητού κυρίου, εξαίρετου οικογενειάρχη, ανθρώπου που μεταλαμπάδευσε την αγάπη του για το ποδόσφαιρο και τη διαιτησία, φωτεινό παράδειγμα για το νομό και το χώρο του αθλητισμού. Εύστοχα και αληθινά που τον συντροφεύουν στην ανάκληση όλων όσοι επικαλούνται την μνήμη του.
Η αθλητική του ζωή
Ο Νίκος Λαμπρόπουλος από μικρός μαθητής ένιωσε τον έρωτα του αθλητισμού.
Λαμπαδηδρόμος μετά την αφή της φλόγας στην Ολυμπία για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Μεξικό (1968).
Υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Ηρακλή Πύργου. Έπαιξε στη θέση του τερματοφύλακα αλλά και από τις δημιουργηθείσες ανάγκες της ομάδας και σ’ άλλες θέσεις.
Συμπαίκτης των αείμνηστων Θανάση Κατσιρόπουλο, Ν. Μπουλαμάτση, Σπύρο Βούρτση, Π. Κοτούλα, Κοντονή, Κουμουζέλη, Γκελέμη με προπονητή τον περίφημο Κλάψη.
Ο Νίκος Λαμπρόπουλος ήταν στην ιδρυτική ομάδα των διαιτητών του Πύργου που έπαιζε παιχνίδια πριν δημιουργηθεί ο Σ.Δ.Π. Ηλείας. Μαζί με συναδέλφους του από τον ΟΤΕ, τον Πασχαλίνο, τον Μαστρογιαννόπουλο, τον Δάρρα, τον Μεσσήνη, τον καθηγητή Κώστα Αντωνόπουλο - παλιούς ποδοσφαιριστές του Ηρακλή, του Εθνικού και του Απόλλωνα Πύργου κ.α., ασχολήθηκαν με τη διαιτησία στην πρώιμη περίοδο των Ηλείων διαιτητών όπου το 1969 πρωτοστάτησαν στην ίδρυση του Συνδέσμου Διαιτητών Ηλείας. Η άριστη γνώση και εφαρμογή του κανονισμού παιδιάς, το ταλέντο, το μοναδικό παράστημα, τα αθλητικά του προσόντα σε συνδυασμό με την ψυχολογία που τον διέκρινε στη διάρκεια των παιχνιδιών τον ανέβασαν στην Α’ Εθνική. Πρώτο παιχνίδι του στην Κατερίνη. Πιερικός-Ολυμπιακός 0-1 στις 17 Οκτώβρη του 1976.
Δεξιά του ο Χρυσοστόμου (Πιερικός) και ο βοηθός του Θανάσης Γιαννόπουλος. Αριστερά του, ο Σιώκος (ΟΣΦΠ) και ο Γιάννης Δακουράς (βοηθός). Στην Α’ Εθνική έπαιξε με βοηθό και τον αείμνηστο Στάθη Κοσμόπουλο από την Αμαλιάδα που επίσης έπαιξε αργότερα στην Α’ Εθνική.
Διαιτήτευσε όλους τους θρύλους τους ελληνικού ποδοσφαίρου στα κατάμεστα γήπεδα της Α’ Εθνικής: Τον Γιάννη Κυράστα, τον Γιάννη Γκαϊτατζή, τον Γιώργο Παράσχο, τον Φυλακούρη που ως προπονητές αργότερα στον Πανηλειακό στην ΠΑΕ Πύργος γνώρισαν και τη φιλοξενία του στην πόλη μας. Ακόμη τον Μίμη Παπαϊωάννου, τον Λάκη Νικολάου της ΑΕΚ, τον Δομάζο, τον Μάικ Γαλάκο και πολλούς άλλους αστέρες εκείνων των εποχών. Αλησμόνητο παιχνίδι για την σύζυγό του Άννα, στο Αγρίνιο μετά το παγκόσμιο viral από τα ΜΜΕ λόγω του «αυτιού» του διαιτητή Ράμμου. Ο Λαμπρόπουλος πήρε τα συγχαρητήρια των Παναιτωλικών. Σε παιχνίδια εξαιρετικής δυσκολίας τολμούσε να κάνει και χιούμορ. Έσπαζε αυγά στα Πασχαλιάτικα παιχνίδια με τους αντίπαλους αρχηγούς για ν’ αποδείξει ότι το ποδόσφαιρο ήταν δευτερευούσης σημασίας στη ζωή. Η κ. Άννα η σύζυγός του άκουγε στο ραδιόφωνο τα κολακευτικά σχόλια των διαιτησιών του και υπερηφανευόταν για τα συγχαρητήρια που λάμβανε από τους δημοσιογράφους, αλλά και τα τηλεγραφήματα που δεχόταν.
Στις 31 Αυγούστου 1977 ο πρώτος του επίσημος διεθνής ορισμός για το Κύπελλο πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης Ερυθρού Αστέρα-Ρόβερς Ιρλανδίας με διαιτητή τον Θεσσαλονικέα Ζλατάνο και έτερο βοηθό τον Παταράκη από τον Πειραιά σε ηλικία 41ετών. Υπηρετούσε ως προϊστάμενος στον ΟΤΕ Κρεστένων.
Με το τέλος της καριέρας του ασχολήθηκε με τα διοικητικά της διαιτησίας, υπήρξε παρατηρητής διαιτησίας, συμμετείχε σε πολλά σεμινάρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Με το Σύνδεσμο επισκέφτηκαν και τον Πατριάρχη στην Κωνσταντινούπολη. Ως πρόεδρος του Σ.Δ.Π. Ηλείας, οργάνωσε και ανέδειξε το έργο του συνδέσμου, ενώ στην διαιτητική του διαδρομή ήταν παρών σ’ όλα τα διεθνή σεμινάρια της ΟΔΠΕ.
Μέλος της εφορίας ΕΑΚ Πύργου-Σταδίου και επί σειρά ετών Πρόεδρος και αναμορφωτής των Γραφείων του Συνδέσμου στο Στάδιο Πύργου. Είχε παίξει στην περίοδο της επταετίας χωρίς να φοβηθεί τυχόν συνέπειες -ως βοηθός- στο διεθνές παιχνίδι στον Πύργο Πανηλειακός-Στεάουα με τους Σάκη Δάρα και Αλέκο Μεσσήνη. Αργότερα φιλοξένησε και το διεθνή Ρουμάνο διαιτητή Ραϊνέα.
Ο Νίκος Λαμπρόπουλος είχε φιλοτεχνήσει και το σήμα του συνδέσμου Διαιτητών το 1969 χρησιμοποιώντας την Ολυμπιακή φλόγα που ήδη είχε περάσει στο σήμα του Πανηλειακού απ’ το 1957 και το χάρισε και μ’ άλλα προσωπικά του αντικείμενα στον υπογράφοντα το κείμενο.
Ο Νίκος Λαμπρόπουλος αναχώρησε απ’ την επίγεια ζωή, ωστόσο η πορεία της μνήμης και της ψυχής συνεχίζεται: «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ, ζήσεται» (Ἰω. ια', 25).
ΘΕ.ΜΑΣ
