Καταγόταν από την Κεφαλονιά… Ξεκίνησε όμως από το Αίγιο για να έλθει στην Αρχ. Ολυμπία, να δώσει ρεύμα στο μικρό τότε χωριό, να μείνει εκεί, να ερωτευτεί και να δημιουργήσει μια υπέροχη οικογένεια. Ο Σπύρος Βικάτος, πατέρας της Ολυμπίας Βικάτου, Γενικής Διευθύντριας Αρχαιοτήτων του ΥΠΠΟ και του Λεωνίδα Βικάτου, - του Δημήτρη και του Γιώργου που “έφυγαν” νωρίτερα από τη ζωή - “έφυγε” χθες από τη ζωή σε ηλικία 95 ετών.
Ένας άνθρωπος που άφησε θετικά το αποτύπωμά του από την κοινωνία σε ένα ταξίδι ζωής που ξεκίνησε όμορφα, αλλά δεν έλειψαν και οι δύσκολες περίοδοι…
Και στο κείμενο που ακολουθεί η οικογένειά του αποχαιρετά έναν αγωνιστή Πατέρα…
Το ύστατο χαίρε σε έναν αγωνιστή Πατέρα
Με αισθήματα οδύνης, βαθιάς θλίψης και συγκίνησης αποχαιρετούμε σήμερα τον πατέρα μας και παππού, που έφυγε πλήρης ημερών και για όλους εμάς ήταν ένας πραγματικός άρχοντας και ένας μεγάλος αγωνιστής μέχρι τέλους.
Πριν από 71 χρόνια ήλθε από το Αίγιο στα Ολύμπια ο 24χρονος ηλεκτρολόγος Σπύρος Βικάτος, για να δουλέψει στην «Ηλεκτρική». Ήταν αυτός που πρώτος έδωσε ρεύμα στο μικρό τότε χωριό της Ολυμπίας. Τρία χρόνια μετά παντρεύτηκε τη Ρήνα Μίχου, και δημιούργησαν μία ωραία οικογένεια, αποκτώντας τέσσερα παιδιά. Από την Ηλεκτρική πέρασε στη ΔΕΗ, την οποία και υπηρέτησε πιστά έως το 1984. Όπως με καμάρι συνήθιζε να λέει ο ίδιος ήταν «εναερίτης». Σε όλη την υπηρεσιακή του ζωή υπήρξε όχι μόνον εργατικός σε μία δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά, αλλά διακρίθηκε για το ήθος, την εντιμότητα και την οξυδέρκειά του. Αψηφώντας κρύα και πάγους τον χειμώνα και τη ζέστη το καλοκαίρι, ήταν αυτός που πρώτος έτρεχε στα χωριά για την αποκατάσταση του ηλεκτρικού ρεύματος. Λόγω του χαρούμενου χαρακτήρα του, σύντομα έγινε ο πιο αγαπητός ανάμεσα στους συναδέλφους, και τους πολλούς φίλους του, ενώ σε όλες τις συναθροίσεις ήταν η ψυχή της παρέας, τραγουδώντας, χορεύοντας και παίζοντας με μαεστρία τη φυσαρμόνικά του, ταλέντα που προφανώς κληρονόμησε από την Κεφαλλονίτικη καταγωγή του.
Για κείνο που καμάρωνε όμως περισσότερο ήταν για τα παιδιά του και ένιωθε υπερήφανος για την πρόοδό τους. Τον Δημήτρη, τον Λεωνίδα, τον Γιώργο και την Ολυμπία. Η ζωή όμως στάθηκε πολύ σκληρή απέναντι σε αυτόν τον έξω καρδιά και αισιόδοξο άνθρωπο. Το πρώτο χτύπημα ήλθε το 1984 με την απώλεια της αγαπημένης του συζύγου, στην οποία στάθηκε δίπλα της έως την τελευταία της στιγμή. Κατάφερε να σηκωθεί, να σπουδάσει τα παιδιά του και να συνεχίσει. Το δεύτερο χτύπημα, ακόμα πιο δυνατό ήλθε ξαφνικά πέντε χρόνια μετά, με το θάνατο του πρωτότοκού του Δημήτρη.
Ένα χτύπημα που λύγισε και τσάκισε όλη την οικογένεια και ο πατέρας αυτός ήταν ο ισχυρός συνδετικός της κρίκος. Και πάλι συνέχισε, αντλώντας δύναμη από τα υπόλοιπα παιδιά του, τις χαρές τους, τους γάμους τους, τις νύφες του Ελευθερία και Χάιντυ και το γαμπρό του Νίκο, και κυρίως από τα έξι εγγόνια του, που του έδωσαν μεγάλη χαρά και ελπίδα. Ίσως αυτή ήταν και η πιο ανέμελη περίοδος της ζωής του, που εκτός από την οικογένειά του μοιραζόταν με αμέτρητους φίλους, για τους οποίους το σπίτι του ήταν πάντα ανοικτό, και μάλιστα ετοίμαζε ο ίδιος μοναδικά φαγητά. Τη χαρά του όμως αυτή ήλθε να διακόψει μία ακόμη τρομερή απώλεια. Ο θάνατος του γιού του Γιώργου πριν 11 χρόνια ήταν γι’ αυτόν το τελειωτικό χτύπημα, το οποίο ήταν πολύ μεγάλος πια για να το αντιμετωπίσει. Μην μπορώντας να αντέξει τον ανείπωτο πόνο, στη δύση της ζωής του, βυθίστηκε στην άνοια. Πλήρης ημερών πλέον, στα 95 του, έφυγε για να ανταμώσει τη γυναίκα του τα παιδιά του και τους δικούς του.
Αποχαιρετούμε σήμερα έναν σπουδαίο πατέρα και παππού με μεγάλη ψυχή, κρατώντας στη μνήμη μας τις όμορφες στιγμές, το μεγάλο αγώνα του για τη ζωή, την αισιοδοξία του, την απλοχεριά του, την καλοσύνη του, τη γενναιοδωρία του, τα αστεία του, το χαμόγελό του, την ευγένειά του που δεν έχασε μέχρι το τέλος του και την ευχή του να μας συνοδεύει. Σε όλη του τη ζωή έδωσε απλόχερα αγάπη, χαρά και φροντίδα. Γι’ αυτό και στα τελευταία του χρόνια όλα αυτά τα εισέπραξε πολλαπλά, έχοντας δίπλα του συνεχώς τα παιδιά και τα εγγόνια του.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του
Τα παιδιά του
Λεωνίδας, Ελευθερία, Ολυμπία, Νίκος και Χάιντυ
Τα εγγόνια του
Μαρίνος, Κατερίνα, Δημήτρης, Σπύρος, Κατερίνα και Δήμητρα".
