«Ιδρυθήκαμε με βάση το “ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ” και δεν ξεχάσαμε και ούτε θα ξεχάσουμε ποτέ» ήταν τα λόγια του πρόεδρου του Συνδέσμου ασυνόδευτων φιλοξενηθέτεντων παιδιών της Κύπρου στην Ελλάδα, τα οποία προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε χθες στο Κουρβισιάνειο Πολιτιστικό Κέντρο Γαστούνης, στο πλαίσιο των αναγκών της δημιουργίας ντοκιμαντέρ από κυπριακό ραδιοτηλεοπτικό σταθμό.
Ειδικότερα, ο πρόεδρος και αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ανδρέας Θεοδοσίου και Μιχάλης Μιχαήλ έφθασαν στην Ηλεία συνοδευόμενοι από εξαμελές συνεργείο του τηλεοπτικού σταθμού «SIGMA» προκειμένου να συνομιλήσουν και να καταγράψουν μαρτυρίες Ηλείων οι οποίοι φιλοξένησαν παιδιά από την Κύπρο στα σπίτια τους το 1974, ύστερα από την τουρκική εισβολή.
Αρχικά στη Γαστούνη τελέστηκε τρισάγιο στο Μνημείο Αγνοουμένων και Φονευθέντων Κύπρου 1974, στην πλατεία Ελευθερίας, ενώ ακολούθησε κατάθεση στεφάνων.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο Κουρβισιάνειο Πολιτιστικό Κέντρο Γαστούνης κατά τη διάρκεια της οποίας τόσο ο κ. Θεοδοσίου όσο και ο κ. Μιχαήλ ευχαρίστησαν για ακόμη μία φορά το λαό της Ηλείας αλλά και την Εκκλησία για την ανοιχτή αγκαλιά που βρήκαν εκείνα τα δύσκολα χρόνια.
Παρόντες στην εκδήλωση ήταν απόγονοι των οικογενειών αυτών που φιλοξένησαν τότε τα παιδιά και τα περιέθαλψαν με στοργή και αγάπη.
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ηλείας κ. κ. Αθανάσιος στην αρχή της εκδήλωσης αναφέρθηκε στον αγώνα που κάνει από την πλευρά της η Κυπριακή απιστολή, προκειμένου να ανταποδώσει όλα όσα η μητέρα Ελλάδα προσέφερε τονίζοντας ότι η μνήμη όλων εκείνων των Ελλήνων που έπεσαν στις μάχες της Κύπρου θα είναι πάντοτε αιώνια. Σημείωσε επίσης, πως η παρουσία όλων δείχνει ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν λησμονήσει αλλά είναι πάντοτε μέσα στο μυαλό και την καρδιά όλων.
Ακολούθησε ο δήμαρχος Πηνειού Αλέξης Καστρινός ο οποίος μεταξύ άλλων σημείωσε πως: «Ανάμεσα στην τοπική κοινωνία και τον κυπριακό ελληνισμό έχουν σφυρηλατηθεί εδώ και δεκαετίες ειλικρινής και ισχυροί δεσμοί που εδράζονται στην θυσία των 1000 υπερασπιστών της Μεγαλονήσου την περίοδο της τουρκικής εισβολής αλλά και στην φιλοξενία των ασυνόδευτων παιδιών της Κύπρου. Η κοινωνία της Γαστούνης και της ευρύτερης περιοχής την τραγική εκείνη περίοδο του ξεριζωμού για τον δοκιμαζόμενο κυπριακό ελληνισμό έπραξε το αυτονόητο και άνοιξε την αγκαλιά της σε αυτά τα παιδιά προσφέροντας θαλπωρή και ελπίδα. Αποτελεί ιερό καθήκον για τις επόμενες γενιές αφενός να διατηρηθεί μέσα μας ζωντανή η ανέσπερη φλόγα της μνήμης αφετέρου να προστατευτούν και να ενισχυθούν οι στενοί δεσμοί της κοινωνίας μας με τη Μεγαλόνησο.
Ακολούθως, ο πρόεδρος του Συνδέσμου ασυνόδευτων φιλοξενηθέντων παιδιών Κύπρου στην Ελλάδα 1974 – 1979 σημείωσε ότι: «Κάθε φορά που περνάμε από αυτό εδώ το μνημείο αισθανόμαστε όλο και πιο κοντά σε αυτόν τον τόπο που μας φιλοξένησε, μας έδωσε τα πάντα. Βεβαίως τα λόγια είναι περιττά μπροστά στην θυσία αυτών των ανθρώπων. Σκύβουμε το κεφάλι, 50 πέτρινα χρόνια και ακόμα η Κύπρος δεν δικαιώθηκε. Δυστυχώς, η δικαίωση της θυσίας αυτών των ανθρώπων δεν επήλθε. Οι παράγοντες είναι πολλοί. Όμως έχουμε ιερό καθήκον, το μόνο που πρέπει να κάνουμε εκτός από τις αφιερωμένες τιμές είναι να παραδειγματιζόμαστε για να μην ξανά συμβεί αυτό. Ιδρυθήκαμε με βάση το “ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ” και δεν ξεχάσαμε και ούτε θα ξεχάσουμε ποτέ».
Τέλος, ο Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου, αναφέρθηκε στην υπόσχεση που είχαν δώσει κάποτε «…ότι θα συνεχίσουμε και κάναμε πράξη αυτήν την υπόσχεση. Θέλω να ξέρετε ότι κι εμείς μαθαίνουμε γύρω από αυτό το ζήτημα, γιατί ο καθένας από μας γνώριζε την προσωπική του περίπτωση. Και στην Κύπρο και στην Ελλάδα αυτή η περίπτωση ήταν εντελώς άγνωστη. Όταν το 2007 το καλοκαίρι ήμουν στο Κατάκολο φύγαμε να πάμε πίσω στην Κύπρο με την σύζυγο και τα παιδιά και φτάνοντας ακούσαμε ότι καίγεται η Ηλεία.
Αναστατώθηκα γιατί μόλις είχα φύγει και ήταν όλα εντάξει. Έγιναν οι γνωστές καταστροφές και με ικανοποίηση άκουσα τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Τάσο Παπαδόπουλο να εξαγγέλλει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία θα ανοικοδομήσει το χωριό Αρτέμιδα από κάηκε από τις πυρκαγιές. Αμέσως το μυαλό μου πήγε στο ότι είναι μία ανταπόδοση γι αυτό που έγινε το 1974. Μετά από δύο – τρία χρόνια ο επόμενος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Δημήτρης Χριστόφιας ήρθε για να εγκαινιάσει το χωριό. Συμπτωματικά στην αντιπροσωπεία των δημοσιογράφων που εκλέχτηκαν για να έρθουν ήμουν και εγώ. Το βράδυ μείναμε σε ένα ξενοδοχείο στην Ολυμπία, το πρωί στο πρόγευμα κατέβηκε ο πρόεδρος κάτω κάθισα δίπλα του και του είπα καλωσόρισες στα χωριά μου. Γύρισε περίεργα και με ρώτησε τι εννοώ. Και του είπα την ιστορία. Είχε παντελή άγνοια και επειδή ήταν και λίγο ευαίσθητος τον πήρε και το κλάμα και μου είπε ότι δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα. Και τώρα διαπιστώνουμε ότι σχεδόν κανένας από την πολιτική και την εκκλησιαστική ηγεσία της Κύπρου δε γνωρίζει αυτήν την περίπτωση. Ούτε και ο κόσμος. Και έτσι τότε αποφάσισα ότι πρέπει να κάνουμε γνωστό αυτό το ζήτημα. Έκανα την πρώτη εκπομπή το 2014 με ό,τι στοιχεία είχα. Είχα επικοινωνήσει και με τον μακαριστό Γερμανό οποίος πρόθυμα μου έστειλε τα περιοδικά, τις εκδόσεις της Αμπέλου τα οποία και χρησιμοποίησα. Δεν περίμενα ότι εκείνη η ραδιοφωνική εκπομπή των 45 λεπτών θα είχε το αποτέλεσμα που έχει σήμερα» τόνισε με εμφανή την συγκίνησή του.
