Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τα όσα συνέβησαν στην κηδεία της 11χρονης Βασιλικής Νικολοπούλου από τη Μυρτιά Πύργου, που δολοφονήθηκε το βράδυ της περασμένης Κυριακής από τον 37χρονο θείο και κουμπάρο της, σε χωράφι στην Αρετή Λεχαινών.
Η νεκρική πομπή ξεκίνησε από το σπίτι της, έφυγε νυφούλα από εκεί, όχι όμως για τη μεγάλη χαρά, αλλά για τη μεγάλη θλίψη... Όχι για το γάμο που σαν κορίτσι μπορεί να ονειρευόταν κάποια στιγμή πως θα γίνει, για τα όνειρα που είχε η ίδια στο σχολείο, για τη βίαιη στιγμή που από την αθωότητα της παιδικής ηλικίας, γνώρισε πολύ νωρίς το κακό που κρύβει η κοινωνία μας μέσα της.
Στις έξι το απόγευμα η οικογένειά της, οι φίλοι και οι συγγενείς ξεκίνησαν την πομπή για τον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Μυρτιάς. Εκεί την περίμεναν και άλλοι φίλοι, άνθρωποι που την γνώρισαν και την αγάπησαν, οι συμμαθητές και οι δασκάλοι της από το σχολείο.
Γιατί η Βασιλική αγαπούσε τα γράμματα και έκανε όνειρα. "Ερχόσουν και με ρωτούσες... Κύριε να γίνω γιατρός όταν μεγαλώσω; Και σου έλεγα να γίνεις... Μετά ερχόσουν άλλη μέρα και ρωτούσες... Κύριε το μετάνιωσα μπορώ να γίνω δασκάλα; Να γίνεις Βασιλική μου σου έλεγα"... Τα λόγια του διευθυντή του σχολείου της κ. Ζεύλα ήταν βαθιά ανθρώπινα που έκαναν τους πάντες να λυγίσουν.
Η Βασιλική ήταν ένα χαρούμενο παιδί, που κάποιος που η δικαιοσύνη με τα λάθη και τις παραλείψεις της, άφησε ελεύθερο μετά απο βιασμό ανήλικης και τη σκότωσε, ξεγελώντας την για μια βόλτα με το αυτοκίνητο στον Πύργο.
Και δεν ήταν ένας ξένος, κάποιος που δεν ήξερε... Ήταν ο θείος της, ο άνθρωπος που είχε βάλει λάδι στο παιδί του, ο κουμπάρος, που έμπαινε στο σπίτι της, ο ξάδερφος της μητέρας της, που θέλησε να βάλει τέλος στη ζωή της γιατί αρνήθηκε να υποκύψει στις αρρωστημένες ορέξεις του.
Και η Βασιλική έφυγε για εκεί ψηλά όπως έφυγαν τα λευκά μπαλόνια που κρατούσαν οι φίλοι και οι φίλες της και τα άφησαν την ώρα που το λευκό φέρετρο έβγαινε από την εκκλησία για το νεκροταφείο...
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει αυτό το αγγελούδι και ας είναι το τελευταίο θύμα, μιας κοινωνίας βαθειά άρρωστης...
